ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1158

เยี่ยนจ้าวเกอใช้ท่าสังหารมังกระเขียวที่โหดเหี้ยมอำมหิต ประกายกระบี่ของกระบี่เปิดกำเนิดระเบิดขึ้น กลายเป็นประกายโลหิตน่าพรั่นพรึง ฟันใส่จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำ

จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำหนีเข้าไปในมิติโดยไม่หันหลังกลับมามอง

แต่พร้อมกับเสียงครางหนักๆ ยังคงเห็นในจักรวาลอันมืดมิดมีโลหิตสีแดงก่ำพุ่งกระฉูดออกมา

เลือดที่กระฉูดนั้นถึงกับเปล่งแสงสีทองจางๆ

หยดเลือดระเบิดออกกลางอากาศ กลายเป็นรูปไท่จี๋สีโลหิตหลายรูป คงอยู่เนิ่นนาน

จักรพรรดิเซียนจริงแท้ผู้ยิ่งใหญ่ถึงกับได้รับบาดเจ็บ!

แต่ว่าจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำไม่คิดป้องกัน และไม่คิดหยุดอยู่ เพียงเร่งความเร็วมากกว่าเดิม หายไปจากความว่างเปล่าอันดำขลับในพริบตา

เยี่ยนจ้าวเกอที่ทำให้เซียนโลหิตพุ่งกระฉูด สีหน้าสงบนิ่ง สายตามองไปอีกทาง

ที่แห่งนั้น ประมุขปฐวีหวังเจิ้งเฉิงพอเห็นว่าสุดท้ายแล้วกระบี่เปิดกำเนิดตกไปอยู่ในมือของเยี่ยนจ้าวเกอ ก็ถอนใจอย่างอับจนปัญญา

ปฏิกิริยาเหมือนกับจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำ หวังเจิ้งเฉิงไม่คิดพยายามใดๆ อีกแล้ว ม้วนภาพภูผาธาราโบ่วกี้ จากนั้นก็หนีไปยังโลกซ้อนโลกที่อยู่ห่างออกไป

เรื่องราวมาถึงขั้นนี้ เขาไม่มีวิธีการอื่นให้ไตร่ตรองได้อีก อยู่ต่อไปก็ไม่มีความหมายใด

หลังจากเยี่ยนจ้าวเกอใช้หนึ่งกระบี่กดดันจนจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำหนีไปแล้ว เขาก็ไม่ได้ไล่ตามไป เพียงไล่ล่าประมุขปฐวีหวังเจิ้งเฉิง!

สองคนหนึ่งหนีหนึ่งไล่ ทะลวงการผนึกจากพลังแห่งเขตแดน กลับโลกซ้อนโลกอย่างรวดเร็ว

อาณาเขตเขาใบชาหมอกของเขตสุราลัยบูรพาปรากฏขึ้นตรงหน้า

ทิวทัศน์ดุจเดิม น่าเสียดายที่จิตใจของผู้เกี่ยวข้องต่างไปจากเดิม

หวังเจิ้งเฉิงตอนนี้ไม่กล้าหยุด ข้ามพรมแดนระหว่างเขตมหานภากลางและเขตสุราลัยบูรพา มุ่งหน้าสู่เขาคุนหลุนด้วยความเร็วสูงสุด

การสืบทอดวรยุทธ์ของผากิเลน ขึ้นชื่อในความยิ่งใหญ่หนักแน่น แต่ไม่โดดเด่นด้านความเร็ว

แต่ตอนนี้หวังเจิ้งเฉิงใช้รูปภูผาธาราโบ่วกี้ คนเข้าไปอยู่ใต้ดิน ใช้วิชาดำดิน อาศัยพลังของการดำดิน ความเร็วกลับเพิ่มสูง เหนือกว่าจอมยุทธ์ทั่วไป

น่าเสียดายที่ถึงแม้เขาจะเร็ว เยี่ยนจ้าวเกอกลับเร็วยิ่งกว่า!

เยี่ยนจ้าวเกอที่ผ่านการต่อสู้ตัดสินระดับสูงสุด และเพิ่งกระตุ้นสายฟ้าชั่วพริบตาไป ตอนนี้มีความรู้สึกเริ่มหมดแรงแล้ว

ทว่าเมื่อมีกระบี่เปิดกำเนิดช่วยเหลือ ร่างของเขายังคงว่องไว เคลื่อนไหวได้ถึงหลายล้านลี้ในชั่วอึดใจ ไล่ตามหวังเจิ้งเฉิงสำเร็จ!

เยี่ยนจ้าวเกอมองประมุขปฐวีที่อยู่ตรงหน้า พลันตวาดคำหนึ่ง

ประกายกระบี่ที่ยิ่งใหญ่ฟันลง ถูกใส่ฟ้าดิน ฟันแผ่นดินออกเป็นหุบเหวลึก พาดขวางอยู่ระหว่างเส้นขอบฟ้าสองแห่ง ไม่เห็นจุดสิ้นสุด

ประกายกระบี่เหมือนม่านกั้น พุ่งลงด้านหน้าหวังเจิ้งเฉิงที่ใช้วิชาดำดิน ขัดขวางเส้นทางของเขา

เยี่ยนจ้าวเกอยกฝ่ามือขึ้นแล้วตบลง ทำลายฟ้าดิน ขุนเขาผืนดินล้วนแหลกสลาย

หวังเจิ้งเฉิงหมดหนทาง ได้แต่หยุดยั้งฝีเท้า พุ่งออกจากดิน กลับสู่บนพื้นผิวใหม่

ขณะมองเทือกเขาคุนหลุนกว้างใหญ่ที่ปรากฏในคลองจักษุ แต่กลับไกลเหมือนฟ้าและเหว หวังเจิ้งเฉินเงียบงันไม่เอ่ยวาจา