ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1161

เยี่ยนจ้าวเกอทางหนึ่งเหาะเหิน ทางหนึ่งคำนวณว่าต่อจากนี้จะทำอย่างไร

การสวามิภักดิ์กับมรกตท่องฟ้าย่อมเป็นตัวเลือกหนึ่ง แต่ถ้าไม่ถึงที่สุดจริงๆ เยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่คิดทำ

ยังไม่พูดถึงว่าการหลบหนีนั้นน่าขายหน้า แต่ว่าเป็นสิ่งอื่นต่างหาก เช่น การเติบโตของสำนักและเส้นสายที่สร้างขึ้นบนโลกซ้อนโลกมาโดยตลอด

ตอนนี้หากต้องเริ่มใหม่ตั้งแต่ต้น เช่นนั้นออกจะน่าเสียดายเกินไป

โดยเฉพาะเมื่อเรื่องราวยิ่งรีบเร่ง ก็ยากจะดูแลรอบด้าน ยากนักที่จะไม่เผยช่องโหว่ ยิ่งอย่าว่าแต่จะทำให้เยว่เจิ้นเป่ยกกษัตริย์กระบี่ลำบากไปด้วย

เยี่ยนจ้าวเกอถึงอย่างไรก็ยืมกระบี่เปิดกำเนิด จึงสังหารทำร้ายหวังเจิ้งเฉิงและจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำได้ ความตายของหวังเจิ้งเฉิง เขานครหยกสุดท้ายแล้วก็ไม่หลุดพ้นจากความเกี่ยวข้อง

สำนักเต๋าทรุดโทรมรอความรุ่งเรือง กษัตริย์คนหนึ่งหายาก หากว่าไม่มีความขัดแย้งหลักๆ ที่ไม่อาจแก้ไข กษัตริย์ดินกับกษัตริย์เร้นลับไม่มีทางกลุ้มรุมกษัตริย์กระบี่

ทว่ากษัตริย์กระบี่จะต้องหาวิธีดูแลพวกหวังผู่และเนี่ยจิงเสินที่เป็นลูกศิษย์ในสำนัก

หากพวกเยี่ยนจ้าวเกอสะบัดก้นจากไป ความขัดแย้งจะย้ายไปอยู่ระหว่างกษัตริย์กระบี่กับกษัตริย์ดิน กษัตริย์กระบี่เท่ากับแบกรับหายนะแทนเยี่ยนจ้าวเกอ

ถึงแม้กษัตริย์กระบี่จะรับความเกี่ยวพันนี้แทนตระกูลเยี่ยนเพราะราชันพระศุกร์ก็ตาม

กระนั้นเยี่ยนจ้าวเกอไม่อาจยึดถือให้นี่เป็นเรื่องสมเหตุสมผล หรือสมควรแบ่งเบาให้แก่กัน

หากแต่ไม่ว่าจะกล่าวอย่างไร เยี่ยนจ้าวเกอก็ต้องหาวิธียืนยันความปลอดภัยของเสวี่ยชูฉิงก่อน

เสวี่ยชูฉิงปลอดภัยไร้รอยขีดข่วนย่อมเป็นผลัพธ์ที่ประเสริฐที่สุด เพียงแต่พอนึกถึงว่าอีกเดี๋ยวจะได้พบกัน เยี่ยนจ้าวเกอก็หลีกเลี่ยงความกระอักกระอ่วนไม่ได้

พูดจากใจจริง สำหรับเขาแล้ว มารดาผู้นี้ของตนเหมือนกับเครื่องหมายอย่างหนึ่ง หรือจะบอกว่าเป็นเรื่องราวเรื่องหนึ่งมากกว่าจะเป็นคนตัวเป็นๆ

ถึงแม้จะเคยเห็นรูปเหมือนมาก่อน รู้ว่าหน้าตาของนางเป็นอย่างไร ถึงขั้นที่ส่วนลึกของจิตใจก็มีความทรงจำหลายส่วนในวัยเด็ก แต่หากจะพูดอย่างละเอียด นี่ความจริงแล้วเป็นคนที่ไม่เคยพบหน้ากัน และไม่เคยพูดคุยกันจริงๆ ผู้หนึ่ง

เป็นคนอื่นยังพอว่า แต่กลับเป็นมารดาบังเกิดเกล้า นี่ย่อมกระอักกระอ่วนยิ่ง

ตอนนี้เยี่ยนจ้าวเกอผูกพันกับเยี่ยนตี๋ล้ำลึกยิ่ง รวมถึงมีมิตรภาพระหว่างอาหู่ หยวนเจิ้งเฟิง สวีเฟิย ไปจนถึงฟางจุ่น แม้กระทั่งซือคงจิงหรือฟู่เอินซูก็ไม่ตื้นเขิน

แต่มิตรภาพเหล่านี้สร้างขึ้นบนพื้นฐานที่ต้องเดินผ่านมรสุมมาหลายปี อยู่ด้วยกันตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ทั้งในยามทุกข์ยามสุข

คิดถึงตอนที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาบนโลกแปดพิภพในอดีต ยังต้องใช้เวลาอยู่กับเยี่ยนตี๋และอาหู่อยู่หลายเดือน จึงค่อยๆ คลายความกระอักกระอ่วนและความระวังตัวลงได้

ปัจจุบันเรื่องทั้งหมดนี้อาจจะเกิดขึ้นอีกรอบ เยี่ยนจ้าวเกอจึงรู้สึกจนปัญญา

ถึงแม้ในตอนที่เสวี่ยชูฉิงกับเยี่ยนจ้าวเกออยู่ห่างกัน เขาจะยังเด็กยิ่ง มาถึงวันนี้ก็ผ่านไปหลายปีแล้ว

แต่อย่างไรเลือดย่อมข้นกว่าน้ำ

เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกว่าในนี้มีความเหมาะสมที่ยากจะคว้าจับไว้ได้จริงๆ

ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยเผชิญสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน

อยู่ต่อหน้าคนอื่นจะแสดงออกอย่างไร ถือว่าง่ายดาย

เรื่องราวเกี่ยวพันถึงความปลอดภัยของมารดา อย่าว่าแต่จะพลัดหลงกันไปหลายปีหรือไม่ เยี่ยนจ้าวเกอพยายามสุดกำลัง

ยิ่งไปกว่านั้น เยี่ยนตี๋ก็สู้สุดชีวิตเช่นกัน

เยี่ยนจ้าวเกอไม่คุ้นเคยกับเสวี่ยชูฉิง แต่ว่าหลายปีมานี้ความรู้สึกที่มีต่อเยี่ยนตี๋ล้ำลึกอย่างแท้จริง

เพียงแต่พอเจอเเสวี่ยชูฉิง ก็หลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดความกระอักกระอ่วนไม่ได้จริงๆ

‘สภาพการณ์ตอนนี้กำลังเร่งด่วนพอดี หลังจากเจอกันแล้วก็ถามไถ่ง่ายๆ แล้วค่อยตัดเข้าเรื่องจริงจัง!’ เยี่ยนจ้าวเกอต่อยหมัดขวาใส่ฝ่ามือซ้าย ‘พอพูดเรื่องจริงจัง ทำเรื่องจริงจัง ก็ไม่ต้องไปสนเรื่องส่วนตัว ต่อจากนั้นค่อยๆ ทำความรู้จักกัน เดี๋ยวก็คุ้นเคยเอง’

ความจริงแล้วเขาปรารถนาความรักจากบิดามารดาเป็ยอย่างยิ่ง ดังนั้นในตอนแรกถึงเข้ากับเยี่ยนตี๋ได้อย่างรวดเร็ว