ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1162

เยี่ยนจ้าวเกอกับเสวี่ยชูฉิงมองหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง ต่างนิ่งอึ้งไป

ก่อนจะเจอกัน คิดไม่ถึงเลยว่าเพื่อแก้ไขความกระอักกระอ่วน แม่ลูกถึงกับใช้วิธีเดียวกัน

ความเข้ากันเช่นนี้ ทำให้สองคนกระอักกระอ่วนกว่าเดิมในทันที

แต่ต่อจากนั้นก็ผ่อนคลายลงเหมือนปาฏิหาริย์ สายตาที่มองดูกันและกันอบอุ่นมากขึ้น

แน่นอนว่าเสียงหัวเราะของเยี่ยนตี๋ที่อยู่ด้านข้างก็ระคายหูกว่าเดิมด้วย

เยี่ยนจ้าวเกอมองเยี่ยนตี๋อย่างหมดคำพูดอยู่บ้าง

ท่าทางในตอนนี้ของบิดาหาดูยากยิ่งกว่าสุริยุปราคาเสียอีก

เสวี่ยชูฉิงถลึงตาใส่เยี่ยนตี๋อย่างไม่พอใจ

กลัวหัวเราะเยาะนางต่อหน้าบุตรชาย ช่างน่าเหลืออดจริงๆ!

เยี่ยนตี๋ถูกแม่ลูกมองพร้อมกัน ชั่วขณะนั้นกลับหัวเราะเสียงดังกังวานกว่าเดิม

หลายปีมานี้ วันนี้เป็นวันที่เขามีความสุขที่สุด

เยี่ยนจ้าวเกอกับเสวี่ยชูฉิงเกร็งหน้าต่อไม่ได้ ต่างฝืนยิ้มพร้อมกับส่ายหน้าอย่างจนใจ

การเจอกันจะมากจะน้อยก็ยังประดักประเดิด แต่ว่าในที่สุดก็ผ่อนคลายลงแล้ว

พวกเขาไม่คิดจะคุยสัพเพเหระ แต่ถือโอกาสสนทนากันต่อไปตามหัวข้อเมื่อครู่

“ถ้าทำได้ ข้าไม่อยากจะไปมรกตท่องฟ้า” เยี่ยนจ้าวเกอแสดงท่าทีก่อน “ถึงแม้แบบนั้นพวกเราจะปลอดภัย แต่เท่ากับมอบแรงกดดันให้อาจารย์ลุงเยว่กับเขานครหยก หากกษัตริย์ลี้ลับกับกษัตริย์เร้นลับกดดันพร้อมกัน อาจารย์ลุงเยว่จะลำบากแล้ว”

เยี่ยนตี๋หุบยิ้ม พูดอย่างจริงจัง “ไม่ผิด”

“ที่หลายปีมานี้ข้าไม่ได้ไปมรกตท่องฟ้าไม่ใช่ไม่มีเหตุผล” เสวี่ยชูฉิงหัวเราะขื่นขมคำหนึ่ง “ปรมาจารย์หญิงมีบุญคุณความแค้นกับมรกตท่องฟ้าล้ำลึกยิ่ง”

นางพูดพลางมองเยี่ยนตี๋อย่างซับซ้อนอยู่บ้าง

เยี่ยนตี๋กับเยี่ยนจ้าวเกอ่ต่างหลบตาอย่างรู้กัน

พวกเขาก่อนหน้านี้เคยคิดถึงปัญหาลำดับศักดิ์ระหว่างราชันพระศุกร์และราชันพระพฤหัสบดีมาแล้ว

ดังนั้นเรื่องนี้ได้แต่แสร้งเลอะเลือน…

“กษัตริย์เร้นลับกับกษัตริย์ดินสนิทสนมกันยิ่ง อาจารย์ลุงเยว่มีแค่หัวเดียวกระเทียมลีบ” เยี่ยนจ้าวเกอกระแอม กล่าวด้วยความจริงจังต่อ “จำเป็นต้องตามหาคนที่จะช่วยแบ่งแรงกดดันให้แก่อาจารย์ลุงเยว่”

เยี่ยนตี๋สายตาสั่นไหวเล็กน้อย “…กษัตริย์ดารา!”

“ไม่ผิด” เยี่ยนจ้าวเกอผงกศีรษะ “ว่ากันว่ากษัตริย์ดารากับท่านปู่สนิทกันยิ่ง ถ้าหากขอให้เขาลงมือได้ แรงกดดันของอาจารย์ลุงเยว่จะเหลือน้อยแล้ว เพียงแต่ตอนนี้มีเบาะแสในมือจำกัด ไม่ทราบว่าจะติดต่อกับกษัตริย์ดาราอย่างไร ถึงข้าจะเดาว่าเขาอยู่บนโลกซ้อนโลก แต่ไม่มีข่าวคราวมาหลายปีขนาดนี้ ยังคงตามหาไม่ง่าย”

เยี่ยนจ้าวเกอใคร่ครวญพร้อมกับพูดว่า “ไม่ทราบว่าอาจารย์ลุงเยว่กับกษัตริย์ดินผู้ใดจะกลับมาก่อน ดังนั้นไม่อาจเอาแต่รอ ในเวลาที่จำเป็นได้แต่ไปหาจักรพรรดินีแล้ว นางกับผู้อาวุโสฉู่ท่านนั้นบางทีอาจไม่ถูกกัน แต่ว่าเรื่องราวเกี่ยวพันถึงกษัตริย์ดารา จักรพรรดินีจะต้องให้ความสนใจ อย่างมากสุดก็หาเบาะแสบางอย่างได้”

เสวี่ยชูฉิงได้ยินก็ถามเสียงเบาว่า “ที่บอกว่ากษัตริย์ดาราอยู่บนโลกซ้อนโลก เจ้ามีหลักฐานใด”

เยี่ยนจ้าวเกอจึงเล่าเรื่องของฉู่หลีหลีให้ฟัง

“ที่แท้เป็นเช่นนี้…” เสวี่ยชูฉิงขบคิดครู่หนึ่งค่อยกล่าวว่า “ถ้าเป็นแบบนี้ มิสู้ไปเขตราตรีอุดร ประมุขอุดรบางทีอาจรู้เรื่องส่วนหนึ่ง”

เยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋รู้สึกประหลาดใจ

“ข้าไม่เข้าใจสถานการณ์ของกษัตริย์ดารา และรู้เรื่องผู้อาวุโสฉู่ท่านนั้นไม่มาก แต่ว่าตอนที่ท่านอาจารย์ยังมีชีวิตอยู่ได้คุยกันข้าครั้งหนึ่ง และพูดถึงชื่อนาง” เสวี่ยชูฉิงอธิบาย

เยี่ยนจ้าวเกอสนใจ “บอกว่าอย่างไร”