ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1175

การหายตัวไปของกษัตริย์ดาราเป็นไปได้อย่างยิ่งว่าจะเกี่ยวข้องกับนพยมโลก นี่เป็นเบาะที่สำคัญสายหนึ่ง สามารถลดอาณาเขตการตามหาลงได้มาก แต่ความเป็นไปได้ก็ยังคงมีไม่น้อย

เมื่อเกี่ยวพันถึงนพยมโลก ก็จำเป็นต้องใช้เวลาและสมาธิมหาศาล เกิดหาผิดที่ เวลาที่เสียไปจะไม่ใช่แค่จำนวนนิดๆ หน่อยๆ

ทว่าสำหรับเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว ครั้งนี้กลับตามหาเฟิงอวิ๋นเซิงได้ง่ายดายกว่าเดิม เหตุผลก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากพลังของกษัตริย์ดาราเหนือกว่ามาก

ในเมื่อเกี่ยวกับนพยมโลก เช่นนั้นเยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่จำเป็นต้องจ้องแต่จะตามหากษัตริย์ดารา แต่ตามหาปรากฎการณ์ที่ผิดปรกติในเขตมารนพยมโลกก็เพียงพอแล้ว

เยี่ยนจ้าวเกอเลือกร่องแยกมิติที่อาจจะเชื่อมต่อกับนพยมโลกสายหนึ่ง

ร่องแยกนี้ตอนนี้อยู่ในภาวะสมานตัว ด้านในไม่มีควันมารไหลออกมา เปลี่ยนเป็นคนอื่นยังตามหาไม่ง่าย แต่สำหรับเยี่ยนจ้าวเกอในปัจจุบันที่ศึกษาคัมภีร์มารไร้รูปในระดับหนึ่งแล้ว คามยากลดน้อยลงมาก

คนเคลื่อนที่ในฟ้าน้ำแข็งแดนหิมะของโลกซ้อนโลก เหยียบย่างกลางอากาศ จากนั้นก็ใช้นิ้ววาดใส่ความว่างเปล่าเบาๆ ปลายนิ้วของเขาปรากฏประกายสีแดงวับแวบ ประกายกระบี่ของกระบี่ลวงเซียนทำลายร่องแยกมิติที่ไม่เสถียรแต่แรกนั้นได้อย่างง่ายดย

หลังจากร่องแยกมิติถูกเปิดออก ก็ค่อยๆ ประกอบกันเป็นทางเชื่อมเขตแดนสายหนึ่ง

เยี่ยนจ้าวเกอก้าวเท้าเดินเข้าไปด้านใน

ก่อนที่จะเข้าไป เขาได้หยุดเดิน หันกลับไปดู พยักหน้าให้ความว่างเปล่าซึ่งไม่มีสิ่งใดบริเวณไกลออกไป จากนั้นก็ก้าวเท้าเข้าไปใหม่ เพียงแค่ต้องมุ่งหน้าไป

หลังจากเยี่ยนจ้าวเกอหายไป ชายชราผอมแห้ง ดวงตาขุ่นมัว และหลังค่อมก็ค่อยๆ เดินมาถึงประตูทางเชื่อมเขตแดนทีละก้าว

เป็นประมุขอุดรนั่นเอง

เขามองประตูทางเชื่อมเขตแดนสีดำขลับตรงหน้า ถอนใจคำหนึ่ง ก่อนจะนั่งขัดสมาธิลง

ทางเชื่อมเขตแดนที่เยี่ยนจ้าวเกอเข้ามา ถึงแม้ว่าจะมีชายฝั่งยมโลกเป็นกันชน ไม่ได้เชื่อมต่อกับนพยมโลกตรงๆ แต่ประมุขอุดรก็ไม่อาจไม่ระวัง

เขาเฝ้าฝั่งเหนือ หน้าที่สำคัญอย่างหนึ่งคือการจับตาดูชายฝั่งยมโลกที่เชื่อมกับโลกซ้อนโลก รวมถึงเขตมารนพยมโลกที่อาจอยู่เบื้องหลังอย่างใกล้ชิดตลอดเวลา

ถึงแม้จะไม่ติดต่อกับเยี่ยนจ้าวเกอตรงๆ แต่ในเมื่อเยี่ยนจ้าวเกอเปิดประตูเข้าไป ประมุขอุดรย่อมต้องมาเฝ้าที่นี้ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องเหนือความคาดหมาย

สองตาที่ขุ่นมัวเล็กน้อยของชายชรามองทางเชื่อมเขตแดนตรงหน้าอย่างเงียบงัน กล่าวเสียงทุ้มต่ำว่า “มีแต่เรื่องน่ากังวลแท้ๆ…”

เมื่อมีประมุขอุดรเฝ้าอยู่ ร่องแยกที่เยี่ยนจ้าวเกอเปิดขึ้นก็ไม่มีอะไรน่ากังวลแล้ว

เขาเข้าไปด้านใน ข้ามผ่านทางเชื่อม รอมิติเวลาตรงหน้าเริ่มเสถียรขึ้น สิ่งที่โผล่ขึ้นมาด้านหน้าก็คือความมืดผืนหนึ่ง

ในมิติที่มืดมิดไม่เห็นแสงดาวส่องระยิบตา มีเพียงแสงสว่างมืดมัวบริเวณหนึ่งที่ส่องแสงเป็นสีดำมันวาว

มิติในตอนนี้เหมือนกับเปลี่ยนจากไร้รูปร่างเป็นมีรูปร่าง ด้านบนแปดเปื้อนสิ่งสกปรก

เป็นชายฝั่งยมโลกที่เกิดขึ้นมาจากมิติที่ถูกนพยมโลกกัดกิน

เยี่ยนจ้าวเกอไม่หยุดฝีเท้า แต่มุ่งไปด้านหน้าอย่างต่อเนื่อง ล่วงลึกเข้าไปในส่วนลึกสุดของชายฝั่งยมโลก

ที่แห่งนั้นเป็นที่อยู่ของนพยมโลก

หลังจากผ่านการเดินทางอันแสนยาวนาน กลิ่นอายอันน่ากลัวที่สั่นสะท้านขวัญวิญญาณของนพยมโลกก็ยิ่งมายิ่งเข้มข้น

ท้ายที่สุดชายฝั่งยมโลกที่มืดมิดเบื้องหน้าก็ปรากฎปลายทาง แลเห็นหมอกสีดำหลายชั้นแพ่พุ่ง ทั้งยังมีแสงสีแดงฉานที่น่าสะพรึงกะพริบอยู่ด้านใน

ทุกสิ่งที่น่ากลัวนี้ไร้สิ้นสุด เหมือนท้องฟ้าและผืนสมุทร

เยี่ยนจ้าวเกอไม่คิดหยุดเคลื่อนไหว ก้าวเข้าไปในปราณปีศาจและควันมาร

การเข้ามาในครั้งนี้ เขารู้สึกได้ว่าคุณสมบัติในวิชามารต่างๆ เช่นคัมภีร์มารไร้รูป ฝ่ามืออัสนีแปดรกร้าง หรือหมัดมารหกวิญญาณที่ตนครอบครองเริ่มรุนแรงและปราดเปรียวขึ้น

‘ว่ากันว่าเต๋าสลาย มารเติบโต เต๋าเติบโต มารสลาย แต่ในเวลาส่วนใหญ่แล้ว ความจริงเป็นเต๋าเติบโตมารก็เติบโต เสมือนสองด้านในร่างเดียว’

เยี่ยนจ้าวเกอไม่ประหลาดใจนัก ที่การเข้ามาในครั้งนี้ทำให้คุณสมบัติมารเหมือนถูกกระตุ้นได้ง่ายกว่าเดิม เป็นเพราะตัวเขามีระดับพลังฝึกปรือและความสามารถสูงส่งกว่าเก่า