ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1187

เมื่อหนึ่งพันปีก่อนหน้านี้ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น ประทับอยู่ในส่วนลึกวิญญาณของเจี่ยหมิงคงตลอดกาล

ทุกครั้งที่นึกถึงอดีตแต่ละฉาก เจี่ยหมิงคงรู้สึกว่าวิญญาณของตนเหมือนกับกำลังลุกไหม้ หลังลุกไหม้ก็เย็นเยียบและเปล่าเปลี่ยว

กระนั้นวันนี้ นางจะกระพือเปลวเพลิงที่ลุกไหม้นี้ให้รุนแรงถึงขีดสุด

ตอนนี้เมื่ออยู่ในนพยมยมโลก ความปรวนแปรด้านอารมณ์ที่รุนแรง ถึงขั้นดึงดูดให้ควันมารนพยมโลกจำนวนมากที่กระจายอยู่ทั่วบริเวณมารวมตัวกันรอบๆ นาง

หากว่าในใจมีความยึดมั่นและความคิดชั่วร้ายมากเกินไป ก็อาจจะกลายเป็นเจตจำนงมาร สุดท้ายจะร่วงหล่นสู่วิถีมาร กลายเป็นมารไปในที่สุด

เจี่ยหมิงคงในตอนนี้ทั่วทั้งร่างเหมือนมีควันมารลุกไหม้ แต่ในส่วนลึกสุดด้านในกลับสงบนิ่งเยือกเย็น

เพื่อวันนี้ นางรอและเตรียมตัวมานานเกินไป ไม่มีทางล้มเหลวง่ายๆ โดยเฉพาะความล้มเหลวที่เกิดจากข้อผิดพลาดของตัวเอง

เจตจำนงของมารร้ายในนพยมโลกจะต้องถอยออกไปเพราะเรื่องในวันนี้

ความยึดมั่นนี้ขณะที่มันร้อนแรง ก็เป็นความเยือกเย็นที่สะสมมาพันปี เพื่อรับประกันความสำเร็จในวันนี้

ในตอนที่ ‘มอง’ ม่านฟ้าสีขาวหิมะเปิดออกจากตรงกลาง ประกายกระบี่สายหนึ่งและแสงอัสดงสีแดงผสมทองสายหนึ่งก็พุ่งออกมาจากด้านใน เข้ามาในนพยมโลก กระนั้นสีหน้าของจักรพรรดินียังคงไม่เปลี่ยนแปลง

ประกายกระบี่กับแสงอัสดงสีแดงทองบรรลุถึงด้านหน้าจักรพรรดินี ปรากฎร่างของจักรพรรดิสัจอุรุและจักรพรรดิปฐพีศานติ

ทั้งสองสีหน้าเคร่งขรึม จ้องมองจักรพรรดินี รวมถึงกลุ่มแสงขนาดมหึมาที่ส่องระยิบระยับในเขตมารนพยมโลกด้านข้างนาง

ลวดลายอาคมหลายสายกำลังไหลเวียน เกาะเกี่ยวกันไม่หยุดด้านในกลุ่มแสง จากนั้นคล้ายมีเส้นแสงมากมายสาดออกมาจากด้านใน ข้ามผ่านควันมารนพยมโลกหลายชั้น ไปถึงมิติไร้สิ้นสุดด้านนอกนพยมโลก

ตราอาคมสีขาวยังคงหมุนอยู่ที่นั่น พอได้รับการเสริมพลังจากเส้นแสงหลายสายนั้น ก็หมุนเร็วขึ้นเรื่อยๆ

“จงใจใช้เหล็กเย็นดวงดาวเพื่อล่อพวกเรามา ท่านคิดช่วงชิงเวลาหรือ”

จักรพรรดิศานติกับจักรพรรดิอุรุไม่ได้กล่าวอะไร ไม่ได้เสียเวลาไปกับการพูดคุย แต่จู่โจมทันที

ไม่จำเป็นต้องพูดคุยกัน สองคนก็สอดประสานกันได้

จักรพรรดิอุรุโจมตีใส่กลุ่มแสงนั้น ต้องการทำลายพิธีกรรม และโจมตีจุดอ่อน

ฝ่ายจักรพรรดิศานติจู่โจมจักรพรรดินี ทำให้นางไม่อาจแบ่งสมาธิไปใส่ใจเรื่องอื่น

จักรพรรดินีหลับสองตา สีหน้าไร้อารมณ์ สืบเท้าออกด้านหน้าก้าวหนึ่ง

จากนั้นจักรพรรดิศานติก็โบกสองแขน กระแทกเข้าใส่จักรพรรดินีพร้อมกัน

มิติด้านในเขตมารนพยมโลกที่มีควันมารกระจายอยู่ถูกเจาะออกบริเวณหนึ่ง

ท่ามกลางความวุ่นวาย ดิน น้ำ ลม ไฟ แผ่กระจายไปทั่วสี่ทิศ

จากนั้นก็เห็นสี่มังกรสี่พยัคฆ์พุ่งออกมาจากด้านในพร้อมกัน แต่ละตัวพาดขวางอยู่ในมิติไร้สิ้นสุด ใหญ่จนไม่อาจประมาณได้ กลิ่นอายที่แข็งกล้าถมเต็มสี่ทิศ

พร้อมกับที่จักรพรรดิศานติครอบฝ่ามือลง พยัคฆ์มังกรก็ผสานการโจมตี พุ่งเข้าใส่จักรพรรดินี

จักรพรรดินีใบหน้าไม่แปรเปลี่ยน ยกมือหนึ่งขึ้น รวบห้านิ้ว ตั้งฝ่ามือประดุจดาบ จากนั้นก็ฟันใส่พยัคฆ์มังกรเบื้องหน้า!

ฝ่ามือเรียวเล็กเหมือนกลายเป็นวัตถุที่คล้ายขวานไม่คล้ายขวานด้ามหนึ่ง

ดาบนั้นของนางหมายจะทำลายความโกลาหล แยกความขมุกขมัว กำหนดดินน้ำไฟลม ความมืดมัวซัวหลังจากถูกแสงสว่างพร่างพราวเปิดออกทั้งหมด ก็ปรากฏสายน้ำนับไม่ถ้วน

สายน้ำอยู่ระหว่างก่อนกำเนิดและหลังกำเนิด เหมือนกับแฝงพลังชีวิตและความอ่อนโยนไร้สิ้นสุด แต่ก็แฝงความเย็นเยียบและจิตสังหารไร้สิ้นสุดเช่นกัน

จักรพรรดินีใช้ฝ่ามือเป็นดาบ ฟันออกหนึ่งดาบ ปรากฏสภาวะเบิกฟ้าผ่าดินอย่างเลือนราง

มิคาด ครั้งนี้จักรพรรดิศานติกลับไม่ปะทะกับนางซึ่งๆ หน้า

พยัคฆ์วายุและมังกรเมฆที่ดุร้ายรวมตัวและสลาย แยกกันออกไปสองฟากข้าง หลบคมดาบของจักรพรรดินี จากนั้นก็รวมตัวกันอีกครั้ง แล้วโจมตีใส่ตรงกลาง

คมดาบของจักรพรรดินีไม่ได้เชื่องช้าลง ยังคงฟันใส่จักรพรรดิศานติต่อ

พริบตาแรกที่สองฝ่ายสู้กัน ก็เปลี่ยนเป็นสภาวะโจมตีปะทะโจมตี บาดเจ็บทั้งสองฝ่าย!

แต่จักรพรรดิศานติปั้นสีหน้าเย็นชา ไม่มีความคิดถอยแม้แต่น้อย

ดวงตาของมังกรและพยัคฆ์บนเสื้อคลุมเต๋าลายพยัคฆ์มังกรบนร่างเขาเป็นประกายพร้อมกัน

แสงสว่างละลานตาหนึ่งแดงหนึ่งทองสว่างขึ้นในเวลาเดียวกัน แล้วสาดส่องนพยมโลกที่มืดมิดรอบๆ