ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 121

หลังจากพูดโน้มน้าวฟู่เอินซูได้สำเร็จ เยี่ยนจ้าวเกอก็อารมณ์ดีไม่น้อยเช่นกัน

ถึงอย่างไรนี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ง่ายๆ เพราะอาจารย์ฟู่ท่านนี้หลายครั้งมักจะทำอะไรตามความชอบและอารมณ์

มีเงินมากมายก็ซื้อความสุขของคนไม่ได้ สิ่งเหล่านี้บางครั้งก็ไม่มีเหตุผลที่จะอธิบายได้

หากไม่ใช่เพราะจำเป็น เยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่อยากทำงานร่วมกับนางหรอก ทว่าสถานการณ์ในครั้งนี้ค่อนข้างซับซ้อน ตั้งแต่เยี่ยนจ้าวเกอได้พบเฟิงอวิ๋นครั้งแรก เขาก็วางแผนเรื่องนี้มาตลอด

และถ้าหากไม่ใช่เพราะจู่ๆ ฟู่เอินซูก็ออกฌาน คงไม่ต้องวุ่นวายขนาดนี้

เพราะวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ทำให้เกิดการสืบทอดขาดตอนไป มีหลายสิ่งหลายอย่างทำได้แค่ต้องเริ่มใหม่ตั้งแต่ต้นเท่านั้น อีกทั้งในความคิดของเยี่ยนจ้าวเกอ โลกในปัจจุบันนี้ ที่นี่ยังมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับสตรีแห่งจันทราและจันทรากายที่จำกัดมาก

ถึงแม้จะรู้เรื่องเล่าที่ว่าฝึกคัมภีร์แห่งจันทราเป็นประโยชน์กับสตรีแห่งจันทรา กระนั้นก็ยังมีอีกหลายเรื่องที่คนในโลกปัจจุบันนี้ยังไม่รู้

เยี่ยนจ้าวเกอที่ท่องจำคัมภีร์ในวังเทพมา รู้ว่านอกจากคัมภีร์แห่งจันทราแล้ว ยังมีคัมภีร์อื่นที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสตรีแห่งจันทราอยู่อีกด้วย บางอย่างในนั้นไม่ได้มีขอบเขตจำกัดอยู่แค่สตรีแห่งจันทราเท่านั้น ทว่ายังมีประโยชน์กับจอมยุทธ์คนอื่นๆ เช่นกัน เขาสนใจในเรื่องนี้มาก

จากการพูดคุยกับเฟิงอวิ๋นเซิง ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอได้ข้อมูลที่ใช้ในการพิจารณา เพื่อช่วยให้ตนเองได้รู้ในวรยุทธ์ที่ต้องการจะรู้ เพียงแต่เรื่องเหล่านี้ ไม่สามารถพูดกล่าวกับคนอื่นได้ ยิ่งไปกว่านั้น การช่วยเฟิงอวิ๋นเซิงพัฒนาก็มีหลากหลายวิธี ซึ่งไม่ใช่คัมภีร์แห่งจันทราเพียงเล่มเดียวจะอธิบายได้

ความลับของตนเยอะจนเกินไป ถ้าไม่เก็บเป็นความลับทั้งหมด ก็ต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเองเพื่อให้ง่ายในการปกปิด ถ้าเลือกที่จะปิดเป็นความลับละก็ จะรับประกันได้อย่างไรว่าเฟิงอวิ๋นเซิงจะไล่ตามกลุ่มผู้ที่นำหน้าอยู่อย่างเมิ่งหว่านได้

ถ้าไม่สามารถเอาชนะการประลองจันทรากายได้ ที่ลำบากมาจะมีความหมายอะไร

ก็จริงอยู่ที่ส่วนตัวเฟิงอวิ๋นเซิงเป็นอัจฉริยะด้านวรยุทธ์ ต่อให้ไม่มีจันทรากาย ค่อยๆ ฝึกฝนไปเรื่อยๆ ก็จะมีผลสำเร็จที่สูงมากเช่นกัน ทว่าหากความสามารถที่มีอยู่ของนางไม่สามารถเปลี่ยนเป็นพลังที่แท้จริงได้ในระยะเวลาอันสั้น เช่นนั้นก็จะไม่เกิดผลที่จะกำหนดอำนาจที่ยิ่งใหญ่ได้

ตัวเยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ในเขากว่างเฉิง ไม่ว่าจะเป็นตนเอง หรือบิดาของตน สุขหรือทุกข์ล้วนเกี่ยวข้องกับเขากว่างเฉิง ถ้าสำนักเจริญ พวกเขาก็จะเจริญไปด้วย แต่ถ้าสำนักเสียหาย พวกเขาก็จะเสียหายไปด้วยเช่นกัน

จะส่วนรวมหรือส่วนตัว ครั้งนี้เยี่ยนจ้าวเกอก็ต้องรับประกันความเป็นไปของสถานการณ์ ไว้ในการควบคุมของตนเอง

เคราะห์ดีที่เป็นไปตามความคาดหมายก่อนหน้า แม้ว่าฟู่เอินซูจะมีนิสัยเอาแต่ใจ ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าเรื่องที่เกี่ยวข้องกับสำนัก นางก็ยังสามารถแยกแยะตามลำดับความสำคัญได้

ถึงแม้ว่านางจะชอบเอาชนะ ซึ่งได้ยินว่าบางครั้งยังถึงขั้นเล่นลูกไม้ไม่ยอมรับผิด แต่สำหรับเรื่องของสตรีแห่งจันทรา สุดท้ายนางก็ยังยอมรับตรงๆ ว่าสู้คนอื่นไม่ได้

“เรื่องของเขานิมิตเมฆ ข้าก็ได้ยินมาแล้ว” พอฟู่เอินซูดึงสติกลับมา ก่อนจะเอ่ยถามต่อว่า “เรื่องนี้เจ้ามีความมั่นใจมากแค่ไหน”

เยี่ยนจ้าวเกอตอบด้วยท่าทางเคร่งขรึมจริงจังว่า “อย่างน้อยคือแปดส่วน หากต้องการให้บอกมากกว่านี้ ก็จำเป็นต้องไปให้ถึงเขานิมิตเมฆก่อน หลังจากสำรวจพื้นที่จริงแล้วถึงจะได้ตัวเลขที่แน่นอนขอรับ”

ฟู่เอินซูเลิกคิ้ว “หากเจ้าไม่ได้คุยโวละก็ ความมั่นใจแปดส่วนก็นับว่าสูงยิ่ง เช่นนั้นก็ออกเดินทางกันเลยเถิด”

ขณะฟู่เอินซูพูด ข้างกายก็มีลมเกิดขึ้น และจัดการม้วนตัวของเยี่ยนจ้าวเกอ อาหู่ เฟิงอวิ๋นเซิง และซือคงจิงขึ้นไป

“อวิ๋นเซิงต้องไปเขานิมิตเมฆอยู่แล้ว เช่นนั้นซือคงก็ไปพร้อมกับพวกเราเลยเถอะ ถือเสียว่าเป็นการฝึกฝนประสบการณ์ ระหว่างทางข้าก็สามารถสอนวรยุทธ์ให้เจ้าได้ด้วย จะได้ไม่ทำให้การฝึกฝนล่าช้า”

กำแพงน้ำที่โอบล้อมเกาะน้อยกลางทะเลสาบศาลาเมฆไว้สลายตัวลงอย่างช้าๆ ส่วนฟู่เอินซูหอบเอากลุ่มคนของเยี่ยนจ้าวเกอทะยานออกไปไกล

อาหู่แลบลิ้น แล้วส่งกระแสจิตไปหาเยี่ยนจ้าวเกออย่างลับๆ ‘คุณชาย ท่านผู้อาวุโสฟู่ทำแบบนี้เกินไปแล้วกระมัง เพียงคิดว่าจะออกเดินทาง ก็ออกเดินทางทันที!‘

เยี่ยนจ้าวเกอใช้มือนวดไปที่กลางหน้าผากระหว่างคิ้ว ‘บัดนี้น้อยนักที่จะได้ยินคำคำนี้แล้ว ข้าเองก็เคยบังเอิญได้ยินคนอื่นเอ่ยถึง ในรุ่นของพ่อข้า ตอนสมัยยังเยาว์วัยแท้จริงแล้วมีคำพูดที่พูดต่อๆ กันมาอยู่คำพูดหนึ่ง’

‘ความคิดจิตใจของฟู่เอินซูเหมือนอากาศในเดือนหก พูดว่าจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนเลย’

‘ตอนนี้ดูแล้ว แม้ว่าอายุจะเพิ่มขึ้น แต่ท่านอาจารย์ฟู่คนนี้ก็ยังเป็นเช่นเดิม คิดเช่นไรก็ทำเช่นนั้นในทันที ทำความคุ้นเคยไว้ก็พอ’ เยี่ยนจ้าวเกอเปิดปาก “พวกเราก็ถือเสียว่าได้ออกเดินทางสมดังใจเลยแล้วกัน”

เฟิงอวิ๋นเซิงกับซือคงจิงก็อึ้งไปเล็กน้อยเช่นกัน แต่ก็สงบใจลงเร็วมาก