ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1219

ยังคงสง่างามไม่มีใครสู้ได้ ยังคงมีมีบุคลิกโดดเด่น ยังคงแข็งแกร่งดุจเดิม

ยามยืนด้วยกันกับเหล่าจักรพรรดิจากโถงเซียน จักรพรรดิแพรเป็นคนที่ดึงดูดความสนใจมากที่สุด แต่ว่าสายตาของจักรพรรดิอาทิตย์ กับการรับรู้ของทวนพระอังคาร ก็ยังเคลื่อนไปบนร่างเขารอบหนึ่ง

‘อาภรณ์ดำ…’ หนึ่งคนหนึ่งศาสตราต่างกล่าวในใจ

ทวนพระอังคารถึงแม้จะไม่ได้อยู่บนโลกซ้อนโลก เรื่องราวที่เกิดในโลกซ้อนโลก ไม่อาจเข้าถึงข่าวสารได้ง่ายนัก แต่เรื่องราวที่ส่งผลกระทบถึงขีดสุดส่วนหนึ่ง เขาก็ยังคงแว่วข่าวมา แต่เวลาเป็นไปได้อย่างยิ่งว่าจะมีความล่าช้าล้าหลัง

สถานการณ์ของจักรพรริแพรย่อมเป็นหนึ่งในเรื่องที่ทวนพระอังคารให้ความสนใจมากที่สุด หลายปีก่อนหน้านี้เขาได้ทราบแล้วว่าจักรพรรดิแพรแบ่งจากหนึ่งเป็นสอง มิหนำซ้ำยังทราบด้วยว่าการแบ่งแยกระหว่างจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำกับจักรพรรดิแพรอาภรณ์ขาวหมายถึงสถานการณ์อะไร

หลายปีมานี้จักรพรรดิอาทิตย์อยู่ในมิติต่างแดน ไม่ได้กลับโลกซ้อนโลก ถึงแม้จะอยู่ในสถานการณ์ที่ได้รับข่าวล่าช้าเช่นกัน แต่เรื่องราวใหญ่ๆ บนโลกซ้อนโลกเป็นลูกศิษย์ในถ้ำอาทิตย์ม่วงของเขาต่างหาวิธีรายงาน เขาจึงทราบเช่นกันว่า เกิดอะไรขึ้นกับจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำที่อยู่ตรงหน้าตน

“สหายร่วมเส้นทางสบายดี” จักรพรรดิอาทิตย์หลัจากมาถึงด้านหน้าคนที่อยู่อีกด้าน ก็หยุดยั้งท่าร่าง

ด้านตรงข้ามนอกจากจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำแล้ว ยังมีจักรพรรดิเซียนจริงแท้จากโถงเซียนอีกสามคน

พวกเขาพอเห็นจักรพรรดิอาทิตย์ต่างไม่ได้มีสีหน้าดีนัก แต่ก็ไม่ได้เสียมารยาท ฝืนใจประสานมือ “สหายร่วมเส้นทางจู๋หยางจื่อ ท่านมาทำอะไรที่นี่”

“อยากจะมาดูว่าช่วยอะไรได้หรือไม่” จักรพรรดิอาทิตย์สีหน้าไม่แปรเปลี่ยน ตอบอย่างใจเย็น

จักรพรรดิโถงเซียนคนหนึ่งที่อยู่ตรงข้ามแค่นเสียง “เต๋านอกรีตเช่นพวกท่าน…”

สายตาเขาไม่เป็นมิตร ไม่เพียงกวาดมองจักรพรรดิอาทิตย์ ยังกวาดมองจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำด้วย

จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำสีหน้าไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ทั้งสิ้น ยืนอยู่ที่เดิมด้วยใบหน้าเฉื่อยชาตั้งแต่ต้นจนจบ เพียงแต่พอเห็นจักรพรรดิอาทิตย์มาถึงก็ประสานมือคำนับ

จักรพรรดิโถงเซียนอีกคนหนึ่งจ้องมองจักรพรรดิอาทิตย์ กล่าวเสียงทุ้มว่า “สั่วหมิงจางขวัญกล้าเทียมฟ้า กระทำตามใจชอบ ไม่อาจให้อภัย ครั้งนี้โถงเซียนของเราส่งทัพมา จะต้องกำจัดคนผู้นี้ให้ได้ ทางที่ดีพวกท่านคิดเลยเถิดจะดีกว่า จะได้ไม่ชักนำเพทภัยสู่ตัว!”

“สหายร่วมเส้นทางเข้าใจผิดแล้ว ข้ามาที่นี่เพราะกระวนกระวายใจ ดังนั้นจึงมาดูว่ามีอะไรที่ช่วยเหลือได้หรือไม่” จักรพรรดิอาทิตย์ไม่มีโทสะ “ถึงราชันพระอังคารจะเป็นผู้อาวุโสสำนักเต๋าของโลกซ้อนโลกเรา แต่ทุกคนเดินไปตามเส้นทางของใครของมันแต่แรก”

“เขาก่อความวุ่นวายกะทันหัน ข้าก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน”

จักรพรรดิจากโถงเซียนคนที่สามว่า “สหายร่วมเส้นทางจู๋หยางจื่อถ้าหากมีความตั้งใจเช่นนี้จริงๆ ย่อมประเสริฐสุด หากแต่สถานที่แห่งนี้ถูกปิ้นกั้นเอาไว้ อย่าเคลื่อนไหวตามใจจะดีกว่า จะได้ไม่ก่อให้เกิดความเข้าใจผิด”

“ขอบคุณสหายร่วมเส้นทางที่กล่าวเดือน ข้าจะระวังตัว” จักรพรรดิอาทิตย์พยักหน้า จากนั้นก็มองจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำ

“สหายร่วมเส้นทางฟู่ พวกเราไม่เจอกันหลายปี ก่อนหน้านี้ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเรื่องเหนือความคาดหมายเช่นนี้กับท่าน หลังจากที่ได้ฟังในมิติต่างแดน เพราะมีธุระมากมายติดตัวจึงไม่อาจกลับโลกซ้อนโลกไปสนทนากับท่านได้ คาดคิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้พบเจอกันกันโดยบังเอิญเช่นนี้”

จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำกล่าวอย่างเฉื่อยชา “ก่อนหน้านี้ข้าเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมีวันนี้เช่นกัน”

“เหล่าสหายร่วมเส้นทางตอนนี้กำลังจะไปแล้ว?” จักรพรรดิอาทิตย์มองจักรพรรดิโถงเซียนสามคนนั้น

อีกฝ่ายว่า “ได้รับคำสั่งให้ไปด้านหน้า ในเมื่อสหายร่วมเส้นทางจู๋หยางจื่ออยากช่วยเหลือ เช่นนั้นก็ร่วมทางกับพวกเราเถอะ”

พวกเขาย่อมไม่ต้องการให้เซียนจริงแท้จากโลกซ้อนโลกคนหนึ่งเคลื่อนไหวอย่างเป็นอสิระในอาณาเขตแห่งนี้

“เป็นความปรารถนาของข้าอยู่แล้ว” จักรพรรดิอาทิตย์ผงกศีรษะ ติดตามอีกฝ่ายไปทันที

จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำร่วมทางด้วยเช่นกัน

จักรพรรดิอาทิตย์มองเขา อยากกล่าวอะไรแต่ก็หยุดไว้

ผ่านการเดินทางอันแสนยาวนาน ข้ามผ่านมิติมากมาย เนิ่นนานให้หลัง ทุกคนก็หยุดฝีเท้า

ไกลออกมา กลิ่นอายของพลังที่แข็งแกร่งหลายสายปรากฏ สร้างความหวาดหวั่นให้แก่ผู้คน กระนั้นสิ่งที่ทำให้ผู้คนสนใจยิ่งกว่าก็คือเมฆดาราขนาดยักษ์กลุ่มหนึ่งที่เหมือนกับวังวน

เมฆดารากลุ่มนี้ใหญ่โตมากกว่าโลกซ้อนโลก และพื้นที่แดนเซียนของโถงเซียนรวมกัน ด้านในเมฆดารามีมิติเวลาไร้สิ้นสุดทับซ้อนและตัดสลับกันยุ่งเหยิง ถ้าหากเปิดออกจะต้องมีขนาดใหญ่กว่าเดิมจนยากจะประมาณ