จักรพรรดิอาทิตย์จะดิ้นรนอย่าไม่ยินยอมขนาดไหน ก็ได้แต่มองดูแผ่นดินที่แข็งแกร่งยิ่งมายิ่งเข้าใกล้ตรงหน้า สุดท้ายก็ปะทะเข้ากับใบหน้าของเขาอย่างถนัดถนี่อยู่เฉยๆ
เยี่ยนจ้าวเกอประกบสองมือจากด้านบนด้านล่าง ยัดจักรพรรดิเซียนจริงแท้ผู้ยิ่งใหญ่ท่านนี้เข้าไปในดินโคลน เหลือแต่สองขาที่โผล่ออกด้านนอก
ด้วยพลังของยอดฝีมือซึ่งได้ผลักเปิดประตูเซียนผู้หนึ่ง ต่อให้จะมาจากโถงเซียนก็สามารถทำลายผืนดินนับหมื่นลี้ให้เป็นผุยผงได้อย่างง่ายดาย แต่ว่าผืนดินกับดินโคลนี้เกิดจากญาณจริงแท้ของเยี่ยนจ้าวเกอ เมื่อผสานกับพลังการสะกดของรอยตราพลิกนภา ก็พลันผนึกจักรพรรดิอาทิตย์ไว้ด้านในจนไม่อาจกระดิกกระเดี้ย
อย่าว่าแต่ดิ้นรน เขาคิดจะเอ่ยปากกล่าวาจา ในปากก็เต็มไปด้วยดินแล้ว
เยี่ยนจ้าวเกอยกแผ่นดินนี้ขึ้น จากนั้นก็หันไปมองอีกด้านหนึ่ง
ณ ที่แห่งนั้น จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำกำลังเผชิญกับการโจมตีอันแสนบ้าคลั่งของทวนพระอังคาร พบพานอันตรายอย่างต่อเนื่อง
ตอนนี้จักรพรรดิแพรไม่อาจต้านทานทวนพระอังคารที่ไม่จำเป็นต้องสนใจคนอื่นๆ และไม่ต้องกลัวว่าจะถูกคนกลุ้มรุมได้อีกแล้ว
แม้ตอนนี้สิ่งที่จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำได้ร่ำเรียนมาทั้งหมดจะไม่ถูกคัมภีร์เบิกนภากดข่มอีกต่อไป แต่ทวนพระอังคาร คู่ต่อสู้ของเขาถึงอย่างไรก็เป็นยอดฝีมือที่เข้าสู่มรรคามาแล้วหลายพันปี
ในฐานะอาวุธสังหารที่แท้จริง ความคมกล้าในการเข่นฆ่าของทวนพระอังคารไม่ต้องอธิบายมากความ
จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำได้แต่อาศัยการป้องกันจากร่างกาลอวกาศจุดกำเนิดกับร่างไร้ประมาณสสารกำเนิดฝืนต้านทาน อาศัยร่างกาลอวกาศจุดกำเนิดเคลื่อนย้ายมิติเวลา หลบคมทวนของทวนพระอังคาร
แต่ว่าตอนนี้ทวนพระอังคารไม่มีข้อกริ่งเกรง ไล่เข่นฆ่าเขาได้อย่างเต็มที่ ทำให้เขาไม่อาจสลัดหลุดได้
ตอนนี้พอสัมผัสได้ถึงการจ้องมองจากสายตาของเยี่ยนจ้าวเกอ หัวใจของจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำก็หล่นวูบลงไปอยู่ก้นเหว
เขาไม่ได้เกิดความรู้สึกหวาดกลัว ลนลาน หรือสิ้นหวัง แต่ว่าประกายความหวังในดวงตากลับค่อยๆ สลายไป
“จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำ การต่อสู้ระหว่าข้ากับท่าน หากดูในมุมมองอื่นนับเป็นเรื่องจนปัญญาเรื่องหนึ่ง” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างเฉื่อยชา “แต่ในเมื่อเป็นความแค้นขวางมรรคา จะต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตาย สำหรับท่าน การตายใต้ทวนพระอังคารกับการตายด้วยน้ำมือของจักรพรรดิแพรอาภรณ์ขาว เกรงว่าจะเป็นผลลัพธ์ที่ไม่ต้องการเห็นยิ่งกว่ากระมัง”
คมของทวนพระอังคารเจาะทะลุร่างของจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำ
ฝ่ายจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำอ้าปาก พ่นควันสีขาวดำออกมาเหมือนกับกระอักเลือด
เขาไอไม่หยุด “พวกเจ้าพ่อลูก…เพิ่มระดับเร็วเกินไป เส้นทางของข้ายิ่งมายิ่งแคบ…วันนี้ในที่สุดก็ขาดสะบั้นแล้ว…ข้ากับอาภรณ์ขาว…ไม่ได้ตัดสินแพ้ชนะ แต่ตัดสินแพ้ชนะ…กับพวกเจ้าพ่อลูกแล้ว…ชนะเป็นจ้าว…แพ้เป็นโจร ไม่มีอะไรต้องพูด อาภรณ์ขาวได้ประโยชน์ไป!”
เยี่ยนจ้าวเกอมองจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำ ส่ายหน้าเล็กน้อย “จักพรรดิแพรรักษาตัวด้วย”
ถึงแม้จักรพรรดิแพรจะแยกจากหนึ่งเป็นสอง วันนี้จักรพรรดิแพรอาภรณ์ขาวยังคงอยู่
แต่ขณะมองจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำสิ้นชีวิตหน้าตนเอง สีหน้าของเยี่ยนจ้าวเกอทั้งไร้ทุกข์และไร้สุข
ต่อจากจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำ ยังมีจักรพรรดิอาทิตย์
สามราชาห้าจักรพรรดิ ประมุขทั้งสิบ คำสิบเอ็ดพยางค์นี้เป็นหนึ่งในภาพประทับแรกสุดของเขาต่อโลกซ้อนโลก ไม่ว่าเป็นเวลาใด นี่ก็แสดงให้เห็นถึงระบบระเบียบและอำนาจในโลกซ้อนโลก
ความแตกต่างระหว่างมนุษย์และเซียนด้านในนี้ยิ่งทำให้สามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิสร้างตำนานได้มากมาย
จวงเซินและเทียนอี้ สองนักพรตสิ้นชีวิตติดต่อกัน ประมุขปฐวีหวังเจิ้งเฉิงจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ที่มีประสบการณ์โชกโชนที่สุดบนโลกซ้อนโลกถูกเยี่ยนจ้าวเกอฆ่าด้วยมือตนเอง
ตอนนั้นทุกอย่างยังอยู่ในโลกมนุษย์ สำหรับยอดฝีมือระดับเซียนแล้ว สภาพการณ์ยังคงควบคุมได้
ทว่าในตอนนี้ พร้อมกับที่จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำกับจักรพรรดิอาทิตย์สิ้นชีวิตติดต่อกัน สถานการณ์ของโลกซ้อนโลกจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริงแล้ว
ความรุ่งเรืองหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ของสำนักเต๋าสายหลัก ยอดฝีมือระดับสุดยอด โดยเฉพาะยอดฝีมือที่ได้ผลักเปิดประตูเซียนมีความล้ำค่ายิ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี