ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 129

การมาถึงของจ้าวฮ่าวและคนอื่นๆ ไม่ได้กระทบกับผลแพ้ชนะของการต่อสู้ระหว่างซือคงจิงและโหวเสียงแต่อย่างใด

ซือคงจิงถือไพ่เหนือกว่ามาก จนถึงขั้นยากที่พลิกกลับจากหน้ามือเป็นหลังมือ ขอเพียงแค่ตนเองไม่ทำเรื่องโง่เขลา ไม่ประมาท อย่างไรชัยชนะก็ไม่ไปไหนแน่

ความกระตือรือร้นของหญิงสาวผู้เยือกเย็นที่มีต่อวรยุทธ์ อยู่เหนือจินตนาการของผู้คนไม่น้อย ซึ่งนางที่กำลังจดจ่ออยู่กับการประลองอยู่ในขณะนี้ แน่นอนว่าไม่ประมาทศัตรูเป็นแน่

ด้วยเหตุนี้ ผลปราชัยของโหวเสียงจึงถูกลิขิตเอาไว้แล้ว

ขณะที่กระบี่ในมือของซือคงจิงพังทลายขวานสั้น อาวุธวิญญาณของโหวเสียงจนปลิวออกไป เขาก็ยืนอยู่กับที่ด้วยสีหน้าแดงเถือก

ศิษย์สำนักเขาไร้พรมแดนคนอื่นๆ สีหน้าก็ไม่สู้ดีเช่นกัน ทั้งจี้ฮั่นหรูและโหวเสียงต่างก็เป็นศิษย์ผู้โดดเด่นท่ามกลางศิษย์รุ่นเยาว์ของสำนัก หากแต่ผลลัพธ์กลับพ่ายให้แก่น้ำมือศิษย์สำนักเขากว่างเฉิงไปเสียสิ้น

อีกทั้งยังมีเรื่องลำดับอายุ โหวเสียงโตกว่าซือคงจิง จี้ฮั่นหรูโตกว่าเยี่ยนจ้าวเกอ

โดยเฉพาะยิ่งจี้ฮั่นหรูไม่ได้โตกว่าจ้าวเยี่ยนเกอแค่ปีสองปีเท่านั้น หากพูดกันตามตรง ทั้งสองไม่ได้เป็นกระทั่งคู่ต่อสู้ที่มีช่วงอายุเดียวกันด้วยซ้ำ ตามเหตุตามผลแล้วจี้ฮั่นหรูควรจะชนะสิถึงจะถูก

จ้าวฮ่าวขณะนี้สวมชุดสีดำทั้งตัว แต่งกายตามแบบศิษย์ของเขาไร้พรมแดน ทว่าเขากลับไม่ได้มองโหวเสียง ศิษย์สำนักเดียวกันสักครั้ง แต่กลับมองซือคงจิง นั่นทำให้ชั่วพริบตาหนึ่งสายตาเขาชะงักไปเล็กน้อย

เพียงชั่วครู่เดียว สายตาของจ้าวฮ่าวก็เคลื่อนไปที่ร่างของเยี่ยนจ้าวเกอ

เยี่ยนจ้าวเกอมองจ้าวฮ่าวแวบหนึ่ง ดูจากสายตาของอีกฝ่ายแล้ว กลับไม่เห็นความโอหังและเหยียดหยามดังก่อนหน้า ทว่าก็ไม่ได้อ่อนโยนแต่อย่างใด หากแต่เฉียบคมเฉกเช่นดาบ

“เหอะๆ ตอนนี้คงไม่ต้องไว้หน้าท่านลุงจ้าวแล้วสินะ…” เยี่ยนจ้าวเกอยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย สายตาพลันเปลี่ยนเป็นเฉียบคมและเยือกเย็น

ดวงตาทั้งสองของเขาราวกับสายฟ้า rk.shอากาศเหมือนกับสั่นกระเพื่อมเล็กน้อย ทิ่มแทงดวงตาทั้งสองของจ้าวฮ่าวจนเจ็บปวด

ผู้อาวุโสจั่วแค่นหัวเราะออกมาจากกลางอากาศ “จอมยุทธ์ขั้นจิตราชั้นนอกระยะท้าย จะมาลำพองกับจอมยุทธ์จิตราชั้นในระยะต้นอย่างนั้นหรือ”

เสียงแค่นหัวเราะของเขาเมื่อครู่ มวลเสียงเสมือนเกาะผนึกรวมกับเป็นวัตถุ ประหนึ่งกับยอดเขาสูงกดทับเยี่ยนจ้าวเกอลงมา

ฟู่เอินซูที่อยู่ข้างกายก็แค่นหัวเราะเช่นเดียวกัน “จัดการสายตาศิษย์สำนักเจ้าให้ดีก่อนเถอะ ช่างยั่วยุกำเริบเสิบสานนัก คิดหรือว่าจะไม่มีใครสามารถกำจัดเขาได้”

ทันทีที่เสียงพูดดังขึ้น ยอดเขาที่กดทับเยี่ยนจ้าวเกออยู่นั้น ก็พลันแตกดังโครมครามกลายเป็นเสี่ยงๆ มลายหายไปไร้ซึ่งร่องรอย

ฟู่เอินซูมองท่านผู้อาวุโสจั่วตรงๆ พลางพูดอย่างช้าๆ ว่า “หากจะพูดถึงความลำพองละก็ เมื่อครู่เป็นศิษย์สำนักท่านที่อยู่ขั้นเคียงนภาระยะต้น โจมตีจ้าวเกอที่อยู่ขั้นจิตราชั้นนอกระยะท้ายเสียมากกว่ากระมัง”

แต่ไหนแต่ไรนางก็พูดจาดุเดือดรุนแรงราวกับฟ้าฝนถล่ม ทว่าจู่ๆ น้ำเสียงกลับอ่อนนุ่มแผ่วเบา พูดจาเชื่องช้า จนทำให้คนอื่นๆ โมโหมากขึ้นไปอีกอย่างอดไม่ได้

จ้าวหมิงที่อยู่ตรงนั้นมองดูจ้าวฮ่าวพลางถอนใจ “น้องสิบหก ด้วยพรสวรรค์อันปราดเปรื่องของเจ้าแล้ว ไม่ต้องรับราชบัลลังก์ ก็สามารถมาเข้าเป็นศิษย์กว่างเฉิงของข้าได้ ทั้งยังได้รับการฝึกสำคัญตามฉบับสำนัก เหตุใดต้องเลือกทางเช่นวันนี้เล่า”

สายตาจ้าวฮ่าวมองกวาดจ้าวหมิงอยู่แวบหนึ่ง ทว่าไม่ได้ตอบกลับไปแต่อย่างใด

เทียบกับคำพูดของจ้าวหยวน จ้าวเฉิง และคนอื่นๆ แล้ว จ้าวหมิงตรงไปตรงมาและจริงใจมากกว่า ทว่าอารมณ์ก็หุนหันพลันแล่นมากกว่าเช่นกัน พอเห็นท่าทางโอหังเหยียดหยามของจ้าวฮ่าว เขาก็พลันโมโหจนพูดอะไรไม่ออกทันที

ทันใดนั้นเสียงของฟู่เอินซูก็ดังออกมาจากกลางอากาศ “ที่แท้ก็เป็นบุตรอกตัญญู นกสองหัวแห่งตระกูลของจ้าวซื่อเฉิงนี่เอง”

ชั่วชีวิตนาง คนที่นางเคารพนับถือมากที่สุดก็คืออาจารย์หยวนเจิ้งเฟิง ความสัมพันธ์ทั้งคู่เปรียบเสมือนบิดาและบุตรี นางมักทำตามอำเภอใจ เดิมก็ไม่ใช่คนที่มีเหตุผลนัก ทว่าขณะนี้สังเกตได้ว่าสายตาจ้าวฮ่าวพลันเปลี่ยนเป็นไม่เกรงใจขึ้นมาแล้ว

ดวงตานางราวกับมีไฟฟ้ากำเนิดขึ้น เพียงชั่วพริบตาเดียวก็มีลำแสงวาบออกมา

ผู้อาวุโสจั่วสีหน้าเปลี่ยนไป พลางกล่าวเสียงดังว่า “ฟู่เอินซู เจ้าชักจะบังอาจเกินไปแล้ว!”

เขาลงมือสกัดกั้นการโจมตีของฟู่เอินซู ทว่าคิ้วของฟู่เอินขมวดเข้าหากัน “หืม?”

ซานสือเวิงยกมือขึ้นหยุดยั้งทั้งสองคน สายตามองไปที่ฟู่เอินซู “ดังที่สำนักเราทั้งสองได้ปรึกษาหารือในวันนั้น เรื่องของถังตะวันออกก็ได้เปิดโปงแล้ว ศิษย์คนนี้ไม่ว่าฐานะเดิมจะเป็นเช่นไร หากแต่บัดนี้คือศิษย์สำนักเขาไร้พรมแดนของข้า”

สายตาฟู่เอินซูกลับมองไปที่เยี่ยนจ้าวเกอ เฟิงอวิ๋นเซิง ซือคงจิง และคนอื่นๆ อยู่แวบหนึ่ง

ตามพื้นเพนิสัยของนาง ถ้าหากมีเพียงนางแค่ผู้เดียว ก็นางอาจจะไม่ใส่ใจนัก หากแต่พื้นที่นั้นถูกจ้าวฮ่าวคุมไว้อยู่ แม้ภายหลังจะต้องเจอซานสือเวิงสามคนล้อมโจมตีก็ไม่ต่างกัน

ทว่าตนเองก็มีศิษย์พี่อยู่ที่นั่นเช่นกัน หากเพียงดูแลไม่ทั่วถึง ผลที่ตามมาอาจเลวร้ายจนไม่กล้านึกถึง