ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1303

น่าเสียดายท่านไม่ทราบว่าข้าเป็นใคร

หยางเซ่อราชันพระอังคารเดิมทีมีสีหน้าผ่อนคลาย แต่คำกล่าวทำลายศิลาสะท้านฟ้ากลับทำให้ราชันพระเสาร์เจี่ยงเซิ่นตื่นตระหนก

เขาจับจ้องหยางเซ่อ พลันนึกถึงอะไรบางอย่าง สีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมสุดขีด

หยางเซ่อสีหน้าผ่อนคลาย กล่าวด้วยรอยยิ้มไม่สะทกสะท้าน “ไม่เจอกันหลายปี หลังได้เจอกันอีกครั้งกลับไม่อาจใช้หน้าเดิมสนทนากับศิษย์พี่ร่วมเส้นทางเจี่ยง ขอท่านอภัยให้ด้วย พวกเราทราบดีว่ามังกรอัคคีสั่วมีพลังสูงส่งขนาดไหน คิดจะใช้ประโยชน์จากเขาจำเป็นต้องจ่ายราคามหาศาล ยิ่งไปกว่านั้นยังมีจักรพรรดิโกวเฉิน เพื่อทำให้พวกเขาวางใจ ข้าได้แต่ต้องจ่ายด้วยเลือดแล้ว แต่โชคดีที่เรื่องราวยังเป็นไปด้วยดี”

ขณะที่พูด กษัตริย์เร้นลับหยางเซ่อเริ่มเปลี่ยนแปลงไป

หน้าตาของเขายังคงเหมือนเดิม ธรรมดาทั่วไป ทำให้ผู้คนลืมทันทีหลังจากหันไปทางอื่น

มีแต่ดวงตาสองข้างที่เป็นข้อยกเว้น ก่อนหน้ามันยังชุ่มฉ่ำสงบนิ่ง เวลานี้ในดวงตาสาดประกายที่ยิ่งมายิ่งเจิดจ้าราวกับดวงดาว

มาถึงตอนท้าย ดวงดาวลอยขึ้นเหมือนกับดวงอาทิตย์เพิ่งโผล่พ้นจากฟ้า ไม่ทันไรก็วาดผ่านท้องนภา ค้างเติ่งอยู่กลางเวหา ราวกับตะวันกลางหาว

เจี่ยงเซิ่นไม่ถอยหนี สบตากับแสงสว่างเจิดจ้านั้น พูดทีละคำ

“เกา! หาน!”

แม้จะเป็นเยว่เจิ้ยเป่ยที่ก่อนหน้ายังสู้กับเจี่ยงเซิ่นอยู่ วินาทีนี้ก็เคลื่อนไหวช้าลง มองราชันพระเกตุที่เคยคุ้นเคยถึงขีดสุด แต่ตอนนี้กลับแปลกหน้าอยู่บ้างอย่างประหลาดใจ

ความแปลกหน้านี้ไม่ถูกต้องนัก ได้แต่บอกว่าราชันพระเกตุซึ่งอยู่ในสภาพปัจจุบัน ทำให้เขารู้สึกแปลกหน้า

แต่ว่าดวงตาที่เหมือนกับดวงอาทิตย์คู่นั้น เยว่เจิ้นเป่ยเคยเห็นมาก่อน…นั่นไม่ใช่ของหยางเซ่อราชันพระเกตุ

เป็นเกาหาน ราชันพระอาทิตย์ซึ่งเคยเป็นอีกคนในเก้านพเคราะห์คุนหลุนใหม่ และออกจากโลกซ้อนโลกไปหลายพันปี

แม้แต่เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ในหอเซียนม่วงในตำหนักโอสถ ในเวลานี้ก็ยังรู้สึกเหลือเชื่อ

เป็นเพราะกษัตริย์ดาราเฉินเสวียนจง เขาจึงรู้แต่แรกแล้วว่ากษัตริย์เร้นลับหยางเซ่อลอบวางแผนบางอย่าง ถึงขั้นปิดบังกษัตริย์ดินเจี่ยงเซิ่น และยังได้ ‘ปิดปาก’ เฉินเสวียนจงเพราะสาเหตุนี้

หลายพันปีมานี้ กลับนึกไม่ถึงเลยว่ากษัตริย์เร้นลับหยางเซ่อที่ถูกจัดอยู่ในสามกษัตริย์บนโลกซ้อนโลก ถึงกับเป็นร่างแยกของคนอื่น!

ร่างแยกของราชันพระอาทิตย์เกาหาน

เขาวางแผนในที่ลับ กษัตริย์ดินเจี่ยงเซิ่นไม่ใช่ไม่รู้อะไรเลย หลายๆ เรื่องถึงขั้นกล่าวได้ว่าทราบทะลุปรุโปร่ง แต่ว่าสิ่งที่ทำให้คนตื่นตระหนกก็คือ เรื่องเหล่านั้นเป็นเกาหานตั้งใจให้เขาทราบ เพื่อทำให้เขากับจักรพรรดิโกวเฉินวางใจ ส่งจุดอ่อนและความลับให้แก่พวกเจี่ยงเซ่นด้วยมือตัวเอง

กระนั้นก็มีแค่สิ่งที่เกาหานต้องการมอบให้ พวกเขาจึงค่อยได้รับมา ความลับที่มีระดับลึกยิ่งกว่าอย่างแท้จริง กลับมิดชิดกว่าเดิมเพราะสาเหตุนี้

แม้เมื่อครู่ร่างจริงจะถูกสั่วหมิงจางเล่นงานจนได้รับบาดเจ็บ ไม่อาจไม่หนีเอาชีวิตรอดตอนที่อยู่ด้านนอกจักรวาลสำนักเต๋า ทว่าเขาบังฟ้าปิดทะเล ใช้กลยุทธ์ลอบตีเฉินชาง วางหมากที่แท้จริงไว้ในจักวาลสำนักเต๋า รอคอยให้จักรพรรดิโกวเฉินวางใจ เมื่อสั่วหมิงจางจากไปแล้วจึงค่อยปรากฏตัว

“เริ่มตั้งแต่เมื่อใด” เจี่ยงเซิ่นถามเสียงทุ้ม “ต่อให้ท่านปิดบังข้า ปิดบังสหายร่วมเส้นทางเฉิน ปิดบังเจิ้นเป่ย แต่ปิดบังจักรพรรดิโกวเฉินได้อย่างไร”

‘หยางเซ่อ’ ยิ้มเล็กน้อย “เพราะโชคดีมีของวิเศษที่ได้มาโดยบังเอิญยิ่งชิ้นหนึ่งช่วยเหลือ จักรพรรดิโกวเฉินถึงอย่างไรก็อยู่ในมิตินอกเขตแดนเสียส่วนใหญ่ ยากจะกลับมา ความจริงก็เกือบความแตกหลายครั้ง ยังดีที่สุดท้ายรอดหวุดหวิด”

เขาแสยะยิ้ม “เริ่มตั้งแต่ตอนไหนหรือ อืม…ตั้งแต่แรกแล้ว”

ทุกคนที่อยู่รอบๆ บังเกิดความเย็นเยียบในจิตใจ

“ไม่ได้กำจัดคนแล้วสวมรอย…” เยว่เจิ้นเป่ยม่านตาหดตัวเล็กน้อย “ทว่าไม่มีหยางเซ่อราชันพระเกตุอะไรนั้นมาตั้งแต่แรกแล้ว มีแต่ร่างแยกของราชันพระอาทิตย์เกาหาน?”

เก้านพเคราะห์คุนหลุนใหม่ที่แท้จริง ความจริงมีแค่แปดคนตลอดมา!

รวมถึงร่างแยกที่ได้ผลักเปิดประตูเซียน อยู่ในระดับเซียนจริงแท้ของราชันพระอาทิตย์เกาหาน!