ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1305

ยอดฝีมือในจักรวาลสำนักเต๋าในตอนนี้ ถ้าหากเผชิญกับราชันพระจันทร์หลิงชิงที่ถือธงเทวาแสงสุริยัน ตะวันจันทราร่วมส่องแสง มีแค่ความเป็นไปได้เดียว แม้กษัตริย์ลี้ลับเกาชิงเสวียนจะรวมห้าปราณมุ่งสู่ต้นกำเนิด เลื่อนสู่ระดับเซียนกำเนิดสุญญตาก็ตาม

นางกอปรด้วยพรสวรรค์ มีวาสนาเหลือล้น พลังของตัวเองคือผู้โดดเด่นในกลุ่มจอมยุทธ์ระดับเดียวกัน ในตอนที่พลังฝึกปรือยังต่ำ ก็หลอมร่างแปลงที่น่าอัศจรรย์ขึ้นร่างหนึ่ง

ระดับพลังฝึกปรือของร่างแยกนั้นเพิ่มขึ้นตามกษัตริย์ลี้ลับร่างจริงโดยสมบูรณ์ ครั้งกระโน้นได้ผลักเปิดประตูเซียน ฝ่าภัยพิบัติสัจพิศวง รวมห้าปราณเป็นวายุ สำเร็จระดับเซียนลี้ลับสงบนิ่งพร้อมกัน

หากว่ากษัตริย์ลี้ลับร่างจริงฝ่าภัยพิบัติปฐมลี้ลับสำเร็จ ด่านที่แทบจะเหมือนร่างน้ำธรรมชาติของคนทุกคนด่านนี้ ร่างแยกของกษัตริย์ลี้ลับกลับฝ่าได้สบายๆ เหมือนเดิบนพื้นราบ

ตอนนั้นต่อให้ไม่มีอาวุธเซียนระดับสุญญตาอยู่ในมือ เกาชิงเสวียนก็สู้กับหลิงชิงได้

สำหรับเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว ไม่จำเป็นต้องเอาชนะราชันพระจันทร์หลิงชิง ขอแค่มีคนดึงความสนใจของนางไว้ เขาก็มีวิธีทำลายแผนการของเกาหาน ทำให้สิทธิ์ในการรุกกลับมาอยู่ในมือของตน

น่าเสียดาย ยังไม่พูดถึงกษัตริย์กระบี่กับกษัตริย์ดารา เพราะทั้งคู่ต่างไม่ต้องการให้มรกตท่องฟ้ามายุ่งกับในเรื่องวันนี้ แม้จะติดต่อให้มรกตท่องฟ้ามาช่วย แต่ก็ไม่มีประโยชน์

ก่อนสงครามนี้ เยี่ยนจ้าวเกอได้ติดต่อกับเกาเสวี่ยโพและหลงเสวี่ยจี้เป็นการเฉพาะ

การเข้าฌานในครั้งนี้ของกษัตริย์ลี้ลับไม่อาจช่วยนางทำลายคอขวดในอดีต เพื่อฝ่าภัยพิบัติปฐมลี้ลับอย่างปลอดภัยได้

การฝืนทดลองโดยที่สั่งสมมาไม่พอ ไปได้อย่างยิ่งว่าจะเสียชีวิตเพราะภัยพิบัติ

นั่นคือภัยพิบัติที่เกิดขึ้นเพราะจอมยุทธ์ตอบสนองต่อหลักการฟ้าดิน เกิดขึ้นจากภายใน ด้านในหลอมตัวเองนอกหลอมฟ้าดิน การฝ่าภัยพิบัติไม่อาจพูดถึงโชค หากไม่ระวัง ร่างย่อมตาย มรรควิถีสลาย

การเพิ่มระดับของผู้ฝึกกระบี่เดิมทีก็ยากลำบากอยู่แล้ว คนที่ร้ายกาจอย่างกษัตริย์ลี้ลับเกาชิงเสวียนก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

อดีตเจ็ดปราชญ์ท่องมรกต ล้วนเป็นคนที่เกิดหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ อย่างไรก็มีเวลาสะสมน้อย หากไม่มีสาเหตุพิเศษหรือวาสนาฟ้าดิน เวลาที่สั่งสมจำนวนมากล้วนต้องตกตะกอนทีละน้อยๆ ไม่อาจประหยัดเวลาได้

ตัวประหลาดอย่างสั่วหมิงจาง ถึงอย่างไรก็เป็นกรณีพิเศษในกรณีพิเศษ ไม่มีคุณค่าพิจารณาสำหรับคนอื่น

เพียงแต่ว่าจักรวาลสำนักเต๋าในตอนนี้กลับไม่มีใครต้านทานราชันพระจันทร์หลิงชิงได้แล้ว

“ศิษย์พี่ร่วมเส้นทางเจี่ยง ไม่เจอกันนาน สบายดีใช่หรือไม่” หลิงชิงเลื่อนสายตาอันเย็นเยียบจากร่างของเจี่ยงเซิ่นไปยังเยว่เจิ้ยเป่ยกับตำหนักโอสถ “สหายร่วมเส้นทางเยี่ยนมีผู้สืบทอด น่ายินดีนัก”

ขณะมองตำหนักโอสถนั้น สายตาของนางหยุดนิ่งเล็กน้อย

ราชันพระจันทร์เหมือนเหม่อลอยอยู่ชั่วพริบตา แต่ความสนใจก็รวมกันใหม่อย่างรวดเร็ว

‘ตำหนักฟ้าฟื้น ตำหนักฟ้าฟื้น…เฮ้อ ตำหนักฟ้าฟื้น’ หลิงชิงถอนใจ ‘ยังคงเหมือนเมื่อครั้งนั้น เสียดายวัตถุหาใช่คนไม่ ตำหนักยังเป็นตำหนักในตอนนั้น คนกลับไม่เหมือนเดิมแล้ว…’

เวลานี้เยี่ยนจ้าวเกอสายตาเยือกเย็น

หากจะกล่าวให้ถูกต้อง ในเก้านพเคราะห์คุนหลุนใหม่ ราชันพระอาทิตย์เกาหานกับราชันพระจันทร์หลิงชิงเป็นคนแรกๆ ที่เยี่ยนจ้าวเกอได้รู้จัก

ระหว่างเกาหานราชันพระจันทร์กับราชันพระเสาร์เจี่ยงเซิ่น ในส่วนลึกของจิตใจเกรงว่าเยี่ยนจ้าวเกอจะระวังเกาหานมากกว่า

ดูจากปัจจุบัน ความวิตกก่อนหน้าไม่ใช่จะไร้เหตุผล

เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกเหนือความคาดหมายกับความสามารถของเกาหาน คิดไม่ถึงว่าความจริงแล้วราชันพระอาทิตย์เกาหานและหยางเซ่อราชันพระเกตุเป็นคนคนเดียวกัน

ปัญหาอันดับแรกที่ต้องเผชิญในตอนนี้ ยังเป็นราชันพระจันทร์หลิงชิงที่อยู่ตรงหน้า