ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 132

ผู้อาวุโสเสวียนสือควบคุมการเปลี่ยนแปลงของสายแร่ศิลาวิญญาณลึกล้ำด้วยกำลังทั้งหมด ทว่าทั่วทั้งหลุมแร่ในขณะนี้คล้ายกับจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แล้ว

เคราะห์ดีที่ยังมีซานสือเวิงและผู้อาวุโสจั่วอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ผู้อาวุโสแห่งเขาไร้พรมแดนทั้งสามคนลงมือพร้อมกัน จึงทำให้สายแร่เสถียรขึ้นมาได้

อีกทั้งเรื่องที่ทำให้บรรดาคนของเขาไร้พรมแดนอยากจะร้องไห้แต่กลับไม่มีน้ำตาออกมาก็คือ การกระทำที่เยี่ยนจ้าวเกอกับจ้าวฮ่าวทำก่อนหน้านี้ ล้วนเปล่าประโยชน์ทั้งสิ้นไปเสียแล้ว

ผู้อาวุโสจั่วสูดลมหายใจเข้าลึก ควบคุมสติอารมณ์ของตนเองเอาไว้ สายตาทอดมองไปยังจ้าวฮ่าว แล้วถามด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

หัวคิ้วจ้าวฮ่าวขมวดเป็นปมแน่น จ้องสายแร่ศิลาวิญญาณลึกล้ำที่คล้ายกับเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ไม่คุ้นเคยอย่างสิ้นเชิงโดยที่ไม่ละสายตา

เขาไม่มีเวลาสนใจตอบคำถามของผู้อาวุโสจั่ว ถึงขั้นไม่สนใจว่าการเปลี่ยนแปลงของสายแร่ยังไม่สงบลงโดยสิ้นเชิง ปะทะอยู่กับสภาพแวดล้อมที่ภูเขาสั่นแผ่นดินไหว ลงมือลูบคลำแก่นแร่ด้วยตนเอง

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง สีหน้าของจ้าวฮ่าวก็นิ่งงันอย่างรวดเร็ว “เปลี่ยนไปหมดแล้ว…วิธีหยุดการไหลเวียนของพื้นภูมิไม่เหมาะจะใช้การอีกต่อไปแล้ว หากใช้ก็เป็นการทำลายสายแร่อีกครั้ง!”

เขาหันกลับไปมองเยี่ยนจ้าวเกอทันที “นี่มันอะไรกัน…”

เยี่ยนจ้าวเกอพบว่าสายตาของจ้าวฮ่าวจดจ้องอยู่ แต่เขาไม่ได้ให้ความสำคัญแต่อย่างใด

สีหน้าท่าทางของเขาก็ตะลึงงันและแปลกใจเช่นกัน เพ่งพินิจสายแร่ศิลาวิญญาณลึกล้ำเบื้องหน้า และเดินหน้าเข้าไปตรวจสอบบริเวณแก่นแร่อย่างละเอียดบ้าง

หลังจากนั้นครู่ใหญ่ เยี่ยนจ้าวเกอก็ส่ายหน้า “วิธีเจาะสำรวจของข้า ก็ไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้แล้วเช่นกัน”

ผู้อาวุโสจั่วจ้องจ้าวฮ่าวเขม็งโดยไม่ละสายตา “หากเป็นอุบัติเหตุจากการดำเนินการ สามารถทำต่ออีกครั้งได้หรือไม่ หรือวิธีการของเจ้าเองก็มีปัญหา”

สำหรับคำถามของผู้อาวุโสจั่ว จ้าวฮ่าวนิ่งเงียบไม่พูดอะไร เพียงแต่จ้องเยี่ยนจ้าวเกอตาเขม็ง

ถึงแม้ความเข้าใจที่มีต่อสายแร่ศิลาวิญญาณลึกล้ำของเขาจะไม่สู้เยี่ยนจ้าวเกอ ไม่ได้ไม่ลึกซึ้งตั้งแต่แรกแต่อย่างใด บัดนี้จึงรู้สึกได้รางๆ ว่าตนเองถูกเยี่ยนจ้าวเกอทำให้ติดกับเสียแล้ว!

นั่นเป็นเพราะวิธีเจาะสำรวจของเยี่ยนจ้าวเกอก่อนหน้านี้ ดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีผลกระทบแต่อย่างใด ทว่ากลับช่วยยกระดับประสิทธิผลของวิธีหยุดการไหลเวียนพื้นภูมิของตน

อย่างไรก็ตามจริงๆ แล้ว อาจจะเป็นเพราะแอบเปลี่ยนแปลงแก้ไขสภาวะของสายแร่ก่อนวิธีการเจาะสำรวจ จึงทำให้ไม่เพียงแต่วิธีหยุดการไหลเวียนพื้นภูมิจะล้มเหลว ยิ่งไปกว่านั้นคือเกือบจะระเบิดไปทั้งท้องฟ้า

สำหรับการจ้องมองอย่างโกรธแค้นของจ้าวฮ่าว เยี่ยนจ้าวเกอเห็นแต่ทำเป็นไม่เห็น เขาเอาแต่ตรวจสอบแก่นแร่ด้วยใบหน้าสงสัย “การเปลี่ยนแปลงเช่นนี้อยู่เหนือความคาดหมายจริงๆ เรื่องต่อไปนี้อาจยากจะจัดการอยู่บ้างแล้ว”

สีหน้าผู้อาวุโสเสวียนสือขื่นขม ซานสือเวิงก็ขมวดคิ้วแน่นเช่นเดียวกัน

สายตาของพวกเขาทั้งสองและผู้อาวุโสจั่ว ต่างก็มองสลับไปมาระหว่างเยี่ยนจ้าวเกอกับจ้าวฮ่าวด้วยความสงสัยอยู่บ้าง เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของวิธีหยุดการไหลเวียนพื้นภูมิเมื่อครู่ ทำให้ตัวของสายแร่และการไหลเวียนของพลังชีวิตภายในสภาพแวดล้อมโดยรอบเกิดการเปลี่ยนแปลงมากขึ้น

ถึงแม้ว่ายอดฝีมือหลายคนจะมีปฏิกิริยาที่รวดเร็วพอ ร่วมมือกันยับยั้งการเปลี่ยนแปลงไปแล้ว ถึงกระนั้นรายละเอียดทั้งหมดก่อนหน้านี้ก็ล้วนถูกกำจัดไปหมดแล้วเช่นกัน ยากจะแยกแยะว่าเหตุใดจึงทำให้เกิดผลเช่นตอนนี้ได้

พวกเขาสงสัยอยู่รางๆ ว่าเป็นไปได้ที่เยี่ยนจ้าวเกอจะเล่นตุกติก แต่กลับไม่มีหลักฐานยืนยัน

สิ่งเป็นที่เป็นจุดสำคัญที่สุดก็คือ การฟื้นฟูสายแร่ศิลาวิญญาณลึกล้ำในตอนนี้ เมื่อเทียบกับจ้าวฮ่าวที่ได้อับจนหนทางไปแล้ว ก็ยังคงต้องพิจารณาเยี่ยนจ้าวเกอ

ท้ายที่สุดยังต้องมุ่งหวังกับผู้ด้อยอาวุโสแห่งเขากว่างเฉิงคนนี้อยู่ดี นี่ทำให้ซานสือเวิงและคนอื่นๆ ต่างก็รู้สึกอยากถอนหายใจอยู่พักหนึ่ง

ซานสือเวิงกระแอมเสียงแห้ง “เมื่อครู่บอกว่ายังมีอีกวิธีที่สามารถฟื้นฟูสายแร่ได้เก้าส่วนใช่หรือไม่”

ภายในของเขาไร้พรมแดน เขาจัดอยู่ในฝ่ายที่มีไมตรีต่อเขากว่างเฉิง เมื่อครู่ก็ไม่ได้ปริปากถากถางเหน็บแนมเยี่ยนจ้าวเกอแต่อย่างใด ตอนนี้เองในที่สุดก็ยังสามารถคลี่คลายบรรยากาศลงได้บ้าง

ส่วนผู้อาวุโสจั่วและผู้อาวุโสเสวียนสือต่างก็อับอายจนนิ่งเงียบไปไม่ส่งเสียงใดๆ

เยี่ยนจ้าวเกอได้ยินเช่นนั้น ก็ยิ้มเล็กน้อยพลางกล่าวตอบว่า “จริงๆ แล้วก็ยังมีอีกวิธีหนึ่งขอรับ เพียงแต่ว่านั่นเป็นการพุ่งเป้าหมายไปยังสถานการณ์ของสายแร่ก่อนหน้านี้ ตอนนี้คงยังไม่เหมาะที่จะใช้นัก ข้าจำเป็นต้องสำรวจอีกครั้งหนึ่ง”

ซานสือเวิงยิ้มขื่นและผงกศีรษะ “สุขุม รอบคอบ มีประสบการณ์ เยี่ยนตี๋มีบุตรเช่นนี้คงปลื้มอกปลื้มใจอย่างมาก”

พอได้ยินซานสือเวิงกล่าวชมเยี่ยนจ้าวเกอดังนั้น บรรดาศิษย์เขาไร้พรมแดนกลุ่มหนึ่งจึงเกือบจะกระอักเลือด อยากจะโต้แย้งก็ทำไม่ได้

สีหน้าของจ้าวฮ่าวซีดขาว ยืนแน่นิ่งอยู่กับที่ เขาจะฟังไม่ออกได้อย่างไร ว่าขณะที่ซานสือเวิงชื่นชมเยี่ยนจ้าวเกอ ก็กำลังเสียดสีเขาอยู่ในที!

ความสามารถไม่พอ กลับยังเลินเล่อบุ่มบ่ามทำไปก่อน!

ยังไม่ทันอ้าปากพูด จ้าวฮ่าวก็รู้สึกว่าสายตาของคนอื่นๆ ที่มองมายังตนในตอนนี้ ล้วนกำลังประณามตนอย่างชัดเจนทั้งสิ้น