ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1332
“คนอื่นๆ อาจไม่เป็นไร แต่ว่าฆราวาสเถาม่วง…” เฉินเสวียนจงขมวดคิ้วเล็กน้อย
ฆราวาสเถาม่วง ก็คือกษัตริย์เถาบูรพาจารย์อาวุโสแห่งมรกตท่องฟ้า พูดแค่เรื่องวัยวุฒิ ถือเป็นคนที่สูงส่งที่สุดในมรกตท่องฟ้าในปัจจุบัน
เจ็ดปราชญ์ท่องมรกตที่บุกเบิกมรกตท่องฟ้า ล้วนเป็นยอดฝีมือรุ่นใหม่ของสำนักเต๋าที่เกิดมาและผงาดขึ้นหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่
มีแต่กษัตริย์เถาเท่านั้นที่เป็นยอดฝีมือผู้อาวุโสซึ่งอยู่มาก่อนวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ เหมือนกับพวกราชันพระเสาร์เจี่ยงเซิ่น และราชันพระอาทิตย์เกาหาน
เพียงแต่ว่าในตอนที่บุกเบิกมรกตท่องฟ้า นางมีอาการบาดเจ็บติดตัว ดังนั้นจึงไม่ได้เข้าร่วม
แตกต่างกับที่เจี่ยงเซิ่นชี้แนะพวกเซ่าจวินหวง เกี่ยวข้องเป็นครึ่งอาจารย์ครึ่งศิษย์ มีคนมากกว่าครึ่งในเจ็ดปราชญ์ท่องมรกต ที่เป็นลูกสิษย์ของกษัตรย์เถาอย่างแท้จริง
ถึงแม้เป็นเพราะต้องรักษาอาการบาดเจ็บ ปกติกษัตริย์เถาจะเข้าฌานไม่ออกมา แต่ว่าอิทธิพลที่มีต่อมรกตท่องฟ้าของนางยังคงสามารถเห็นได้
ในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับโลกซ้อนโลก โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวข้องกับผู้สืบทอดของเยี่ยนซิงถางราชันพระศุกร์ กษัตริย์ลี้ลับกับอาจารย์ผู้มีพระคุณมีความขัดแย้งกันมากมาย
ขณะเดียวกัน ในเรื่องอื่นๆ กษัตริย์ลี้ลับก็ทำตามความเห็นของกษัตริย์เถาอยู่หลายครั้ง
เพียงแต่ว่า เรื่องที่กษัตริย์เถาจดจำขึ้นใจมากที่สุด นอกจากความรุ่งเรืองของสำนักเต๋าและบุญคุณความแค้นกับเส้นทางนอกรีต ก็คือเขานครหยกบนเขาคุนหลุนในโลกซ้อนโลกที่กลายเป็นศัตรูคู่อาฆาต
กษัตริย์กระบี่เยว่เจิ้นเป่ยพอได้ยิน สีหน้าเคร่งขรึม หันไปมองเยี่ยนจ้าวเกอ
“อาจารย์ลุงเยว่ ผู้อาวุโสเฉิน ไม่ต้องกังวลไป” เยี่ยนจ้าวเกอยิ้ม “ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ใต้เท้ากษัตริย์เถาไม่มีทางสร้างความลำบากแก่ข้า”
“ปัจจุบันเส้นทางนอกรีตต่อสู้กันดุเดือดยิ่ง หากดูจากประสบการณ์ในอดีต ยิ่งเป็นเวลาแบบนี้ ผู้อาวุโสสั่ว เจ้าแม่อู๋ตัง ใต้เท้าอายุวัฒนาหนานจี๋ กับจักรพรรดิโกวเฉิน จะเคลื่อนไหวได้สะดวกขึ้นเรื่อยๆ เพราะพวกเขาตรึงกำลังกันเอง”
“เมื่อเป็นแบบนี้ แม้ว่าแดนสุขาวดีตะวันตกกับเผ่าปีศาจอาจจะจับตาดูพวกเรา แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเราสามารถเคลื่อนไหวได้ราบรื่นขึ้นไม่น้อยย ยิ่งอาจจะได้รับการดูแลจากพวกเจ้าแม่อู๋ตังด้วย”
รอสงครามระหว่างเส้นทางนอกรีตสองฝั่งสงบลง ความสนใจอาจจะเบนมาทางเยี่ยนจ้าวเกอมากกว่าเดิม
ถึงขั้นที่การส่งคนออกมาเป็นจำนวนมากออกตามหาในมิตินอกเขตแดนอย่างต่อเนื่อง ก็ใช่ว่าจะไร้ความเป็นไปได้
ดังนั้นปัจจุบันจึงเป็นโอกาสอันดี
“จะละความระวังไม่ได้ ยิ่งเป็นเวลาแบบนี้ ยิ่งเป็นโอกาสอันดีที่พวกเราจะเคลื่อนไหว คนที่คิดตามหาพวกเรา สมควรรอให้พวกเราเผยโฉมด้วยตัวเองอยู่” เยี่ยนตี๋ยามนี้เอ่ยขึ้น
เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “มิผิด เป็นเช่นนี้เอง”
เขามองฟู่อวิ๋นฉือจักรพรรดิแพร “มรกตท่องฟ้า รวมถึงบริเวณใกล้ๆ โลกซ้อนโลกที่หลงเหลืออยู่ ต่างมีสายตาไม่น้อยจับจ้อง เป็นคนที่กำลังรอการติดต่อของพวกเรา เพื่อวางแผนสะกดรอย ตามหาที่อยู่ของตำหนักโอสถ”
“ถ้าไม่ใช่พวกเราวางแผนรอบคอบ ต่อให้ใต้เท้ากษัตริย์ลี้ลับแห่งมรกตท่องฟ้าจัดการได้ดีกว่านี้ ก็เกรงว่าจะถูกอีกฝ่ายพบแต่แรกแล้ว” ฟู่อวิ๋นฉือกล่าวเห็นด้วย
ปกติจะมีหนึ่งคนที่โดดเด่น นอกจากฟู่อวิ๋นฉือ ก็จะมีคนอื่นๆ สลับกันออกไปติดต่อกับโลกภายนอก
เยี่ยนจ้าวเกอหลอมเปลี่ยนตำหนักโอสถยิ่งมายิ่งล้ำลึก การควบคุมยิ่งมายิ่งเป็นไปดั่งใจนึก สนับสนุนฝั่งเดียวกันให้ไปๆ มาๆ ได้มิดชิดกว่าเดิม
กระนั้น ความอดทนของอีกฝ่ายก็ไม่เคยหายไป มีคนหลายกลุ่มลอบจับตาดูอยู่
“ตำหนักโอสถแห่งนี้มอบสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยและสะดวกสบายให้แก่พวกเราชั่วคราว แต่ว่าเรื่องราวมีสองด้านเสมอ” เยี่ยนจ้าวเกอมองหอเซียนม่วงที่ตัวเองอยู่ “ชาวบ้านไร้ความผิดครอบครองหยกจึงผิด เป็นเพราะตำหนักโอสถ คนที่คิดถึงพวกเราจึงมีมากมาย”
“หากไปถึงจักรวาลสำนักเต๋าอีกครั้ง เพื่อทดลองนำมรกตท่องฟ้ามาด้วยจริงๆ การเคลื่อนไหวจะต้องใหญ่โตแน่นอน”
เยี่ยนจ้าวเกอทางหนึ่งลูบคางทางหนึ่งกล่าว “ส่งเสียงบูรพาตีประจิม ลอบตีฉางเฉิงดีกว่า”
ก่อการเคลื่อนไหวส่วนหนึ่งเพื่อล่อเสือออกจากถ้ำ ดึงความสนใจของอีกฝ่าย จากนั้นรีบเผด็จศึก นำมรกตท่องฟ้ามา แล้วออกจากจักรวาลสำนักเต่า แอบเข้าหลบเร้นสู่ความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดนอกเขตแดนอีกครั้ง
ถึงแม้ไม่อาจดึงความสนใจของอีกฝ่ายได้ทั้งหมด ทำได้แค่ส่วนหนึ่ง ความเป็นไปได้ที่จำทำสำเร็จจะต้องมีมากอย่างมิต้องสงสัย
เยว่เจิ้นเป่ยเอ่ยอย่างเนิบนาบ “ให้ข้าไปเถอะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี