ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1333
“อาจารย์อารุ่นปู่หลง อยากจะพบท่านมาโดยตลอด วันนี้ในที่สุดก็ได้เจอ กลับใช้ร่างแยกมา โปรดอภัยให้แก่ส่วนที่ผู้เยาว์เสียมารยาทด้วย”
เยี่ยนจ้าวเกอมองหลงซิงเฉวียนพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้ม
หลงซิงเฉวียนเห็นเยี่ยนจ้าวเกอปรากฏตัว ก็หยุดทำสีหน้าเอ้อระเหย กล่าวด้วยรอยยิ้มเช่นกันว่า “ไม่เป็นไร ยังไงก็มีวันที่ได้พบพวกเจ้าสองพ่อลูกอยู่แล้ว”
เขามองเยี่ยนจ้าวเกอ พลางเอ่ยอย่างรำพึมพำพัน “พวกเจ้าสองพ่อลูกโดดเด่นเช่นนี้ ถ้าหากศิษย์พี่กับศิษย์น้องตี๋ทราบ คงยินดียิ่ง”
เขาถอนใจเบาๆ สายตาซึมเซาอยู่บ้าง
เกาเสวี่ยโพกับหลงเสวี่ยจี้สองพี่น้องยืนอยู่ด้านข้าง เงียบเสียงเช่นกัน
ในดวงตาของจักรพรรดิสัญญะเมฆ ปรากฏความซับซ้อน
สำหรับเยี่ยนซิงถางเทพกระบี่ที่เคยสยบมรกตท่องฟ้าในวันวาน เขาย่อมมีความรู้สึกซับซ้อนถึงขีดสุด
กับตี๋ชิงเหลียนจักรพรรดิกระบี่ ถึงจะไม่ใช่คนในสำนักเดียวกัน กลับรู้สึกเสียดายสุดขีด
เยี่ยนจ้าวเกอมองหลงจักรพรรดิน้ำพุที่อยู่ตรงหน้า
นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอตัวจริง
จะว่าไป นี่ก็นับว่าเป็นบุคคลในตำนานคนหนึ่ง
ในสายตาของคนส่วนหนึ่งบนโลกซ้อนโลก มีถ้อยคำวิพากษ์วิจารณ์ที่ไม่ดีนัก
ในฐานะผู้สืบทอดกระแสตรงสายหยกพิสุทธิ์ พานไปเข้ากับมรกตท่องฟ้าซึ่งเป็นผู้สืบทอดกระแสตรงสายเหนือพิสุทธิ์ คำนินทาในที่ลับของคนส่วนหนึ่งก็คือ เขาแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิง
คำกล่าวที่สตรีแกร่งบุรุษอ่อนแอระหว่างกษัตริย์ลี้ลับกับจักรพรรดิน้ำพุยิ่งท่วมท้นกว่า
แต่ว่าคนที่ทราบเรื่องอย่างแท้จริง ส่วนใหญ่ต่างขบขันกับคำกล่าวคล้ายๆ กัน
ในอดีตหลงจักรพรรดิน้ำพุพ่ายใต้กระบี่ของกษัตริย์ลี้ลับ เป็นเรื่องจริงไม่ผิดเพี้ยน
แต่ปัญหาก็คือ คนอย่างกษัตริย์ลี้ลับมีสักกี่คน?
เหล่าคนรุ่นหลังส่วนใหญ่ที่ผงาดขึ้นมาในภายหลังจำได้แค่ว่าหลงจักรพรรดิน้ำพุพ่ายแพ้ใต้คมกระบี่ของกษัตริย์ลี้ลับ กลับมีไม่กี่คนที่จำได้ว่า ก่อนที่จะประกระบี่กับกษัตริย์ลี้ลับ หลงจักรพรรดิน้ำพุล้มผู้ฝึกกระบี่คนอื่นๆ ของมรกตท่องฟ้า ดวลวิชากระบี่ตัวคนเดียว สู้เก้าครั้งชนะเก้าครา
กษัตริย์อนันต์จางปู้ซวีที่ตอนนั้นยังไม่ได้ออกจากมรกตท่องฟ้า รวมถึงจักรพรรดิสัญญะเมฆที่อยู่ด้านข้าง ล้วนพ่ายแพ้ใต้กระบี่ของหลงจักรพรรดิน้ำพุ
การต่อสู้กับคนในระดับเดียวกัน แม้จะเป็นคนในเก้านพเคราะห์คุนหลุนใหม่ หากกล้าบอกว่าตนเอาชนะคนที่เอาชนะหลงจักรพรรดิน้ำพุได้เหลือเฟือ กลับมีไม่กี่คน
“อาจารย์อารุ่นปู่หลง ไม่ทราบตอนนี้ข้าขอพบใต้เท้ากษัตริย์ลี้ลับได้หรือไม่?”
หลังจากทักทายหลงซิงเฉวียน จักรพรรดิสัญญะเมฆ หลงเสวี่ยจี้ และเกาสวี่พอแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอก็เอ่ยถาม
“ตอนนี้ชิงเสวียนอยู่ที่นิวาสสถานของใต้เท้ากษัตริย์เถา” หลงจักรพรรดิน้ำพุว่า
จักรพรรดิเมฆที่อยู่ด้านข้างไม่ได้พูดอะไร เกาเสวี่ยโพขมวดคิ้วเล็กน้อย
หลงเสวี่ยจี้ไม่ได้อำพราง กล่าวอย่างตรงไปตรงมา “ด้านบูรพาจารย์อาวุโสมีแรงต้านอยู่บ้าง มารดากำลังช่วยเกลี้ยกล่อม”
“เจ้ากับกับสหายร่วมเส้นทางฟู่มากับข้าเถอะ” หลงจักรพรรดิน้ำพุเดินออกไปนอกนิวาสสถาน ทางหนึ่งเดินทางหนึ่งโบกมือ “ชิงเสวียนกับใต้เท้ากษัตริย์เถาได้ทราบว่าพวกเจ้าจะมาเมื่อก่อนหน้านี้แล้ว บอกว่าหลังจากมาถึงมรกตท่องฟ้า ให้ไปหาพวกนาง”
เยี่ยนจ้าวเกอกับฟู่อวิ๋นฉือต่างพยักหน้า “แล้วแต่เจ้าบ้าน”
ทุกคนเดินทาง ตัดผ่านเขาแหนเขียว ไม่ทันไรก็มาถึงตีนเขาที่ยอดเขาหลัก
ที่นี่เป็นนิวาสสถานที่บำเพ็ญของหลี่อิงกษัตริย์เถา หนึ่งในสองกษัตริย์แห่งมรกตท่องฟ้า
ตรงประตูยืนไว้ด้วยเด็กน้อย เห็นได้ชัดว่าได้รับคำสั่ง พอเห็นพวกเยี่ยนจ้าวเกอกับหลงซิงเฉวียนมาถึง ก็เปิดประตู ชักนำพวกเขาเข้าไปด้านในทันที
การไหลเวียนของปราณวิญญาณในเขาแหนเขียวแสดงความคมกล้า ปราณวิญญาณไร้รูปร่างเหมือนกับกระบี่คมไร้รูปร่าง เชือดเฉือนทิ่มแทงอย่างต่อเนื่อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี