ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1358
เยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงติดตามอยู่ด้นหลังหลิงชิง เคลื่อนไหวอยู่กลางควาว่างเปล่า
ณ ที่แห่งนี้ ความเร็วการไหลของเวลาเปลี่ยนเป็นปั่นป่วน เกิดการเปลี่ยนแปลงมากมาย
เยี่ยนจ้าวเกอได้แต่อาศัยการควบคุมเวลาของตนมาช่วยแยกแยะ แต่ก็ยากจะใช้การไหลของเวลาในโลกภายนอก เพื่อให้ได้มาซึ่งการอ้างอิงเพียงหนึ่งเดียว
พวกเขาใกล้จะออกจากอาณาเขตแห่งนั้นแล้ว
เดินทางอยู่นาน หลังจากข้ามมิติเวลามากมาย ตรงหน้าก็มีเมฆดารากลุ่มหนึ่งปรากฏ
เมฆดาราหมุนวนอย่างต่อเนื่องเหมือนกับวังวน แสงดาวหลายสายหมุนเวียนโดยมีมันเป็นศูนย์กลาง สุดท้ายออกจากเมฆดารา พุ่งไปยังความว่างเปล่าไกลตา เพียงอึดใจก็หายไป
พอเห็นที่นี่ เยี่ยนจ้าวเกอก็แน่ใจ
ที่นี่สมควรเป็นสถานที่นัดพบของสองฝ่าย
ปัจจุบันเส้นางนอกรีตสองขุมกำลัง รวมถึงเผ่าปีศาจกับศาสนาพุทธสายหลัก ถึงจะสู้กันอย่างดุเดือด ทว่ายังคงไม่คลายการจับตามองเหล่าเทวกษัตริย์สำนักเต๋า
หลักการนี้ใช้ได้กับนพยมโลกเช่นกัน
ถ้าจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋คิดออกจากสภาพซ่อนตัวกึ่งล่องลอยกึ่งหลับไหลในตอนแรก ปรากฏตัวขึ้นเหมือนกับจักรพรรดิโกวเฉิน ก็ต้องระวังการจับตาดูของอีกฝ่าย
เมฆดาราตรงหน้าเป็นเครื่องอำพรางที่ไม่เลว อย่างน้อยก็แสดงผลได้ส่วนหนึ่งในเวลาอันสั้น
“พวกเรามาถึงแล้ว” หลิงชิงพอถึงด้านนอกเมฆดาราก็เอ่ยขึ้น
เยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงพยักหน้า เข้าไปในวังวนตรงใจกลางเมฆดาราพร้อมกับนาง
แสงดาวไหลเวียน บดบังสายตา รอแสงสว่างค่อยๆ สลายไป ตรงหน้าพวกเยี่ยนจ้าวเกอก็เป็นความขมุกขมัวผืนหนึ่ง
สภาพของที่นี่คล้ายกับเมฆดาราปฐมกำเนิดในตอนนั้น แต่ก็มีความแตกต่างอยู่ด้วย
“ราชันพระอาทิตย์ไม่อยู่หรือ?” เยี่ยนจ้าวเกมองรอบๆ ไม่เห็นเงาของเกาหาน
หลิงชิงว่า “เขาไม่อยู่ และไม่มา ถ้าเจ้าคิดเจอเขา ติดต่อไปในตอนนี้ เขาไม่อาจมาที่นี่ได้ทันในระยะเวลาอันสั้น”
“ช่างน่าเสียดายจริงๆ ข้ายังคิดจะกล่าวขอบคุณเขา” เยี่ยนจ้าวเกอยิ้ม “ภรรยาข้าถือครองมงกุฎจันทรา ผูกพันโชคชะตากับราชันพระจันทร์ท่าน ข้าผู้แซ่เยี่ยนได้รับตราพระอาทิตย์ ตลอดเส้นทางที่ผ่านมา อาศัยการช่วยเหลือจากมันไม่ต่ำกว่าหนึ่งครั้ง สมควรขอบคุณราชันพระอาทิตย์ถึงจะถูก”
“ภายหลังมีโอกาสย่อมเจอกัน ถึงเวลานั้นพวกเจ้าค่อยคุยกัน” หลิงชิงคล้ายไม่สนใจโดยสิ้นเชิง ไม่กล่าวต่ออีก ยืนอยู่กลางความว่างเปล่า รอคอยอย่างเงียบงัน
เยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงรอคอยอย่างสงบนิ่งอยู่กับที่เช่นกัน
แต่ว่าในที่ลับ พวกเขากลับลอบส่งกระแสเสียงสนทนากัน บางทีหลิงชิงอาจสับผัสได้ว่าพวกเขาคุยกัน กลับยากจะได้ทราบถึงเนื้อหา
“เกาหานกลับเป็นคนฉลาดที่รู้จักตัวเอง” เยี่ยนจ้าวเกอส่ายหน้ากล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถ้าหากบอกว่าเรื่องราวที่เขาขุดหลุมเล่นงานผู้คนเป็นเพียงเสียงลือเสียงเล่าอ้าง เช่นนั้นหลังจากเจอเรื่องราชันพระเกตุในตอนนั้น ผู้ที่ได้ประสบต่างก็ทราบว่าเขาเป็นบุคคลเช่นไรแล้ว”
เฟิงอวิ๋นเซิงเหลือบมองเขา “เขาไม่ปรากฏตัว ท่านก็จะคลายความระวังเช่นนี้หรือ?”
“แน่นอนว่าไม่” เยี่ยนจ้าวเกอตอบโดยไม่ลังเล จากนั้นก็หัวเราะ “เขาเองก็ทราบว่าพวกเราไม่มีทางทำ สาเหตุที่ยังทำเช่นนี้ ก็เพื่อแสดงความจริงใจและความเป็นมิตร บอกพวกเราว่านี่ไม่ใช่เขากับราชันพระจันทร์ร่วมมือกันสร้างหลุมพรางหลอกพวกเรามา แต่เป็นคำเชื้อเชิญของใต้เท้าอายุวัฒนาหนานจี๋จริงๆ”
ขณะที่พูดอยู่ เขาพลันจิตใจสั่นไหว
เฟิงอวิ๋นเซิงก็หยุดพูดเช่นกัน
มีเสียงสายฟ้าดังขึ้นในเมฆดารา
วินาทีนี้ เมฆดาราที่ทั้งสามอยู่กลายเป็นความขมุกขมัวโกลาหล
เสียงสายฟ้าดังขึ้น เหมือนเสียงแรกสุด หลังจากเสียงสายฟ้าดัง ความโกลาหลขมุกขมัวก็เปิดออก
เวลาและมิติช่องว่างเปลี่ยนแปลง ห้าธาตุไหลเวียน สรรพวัตถุเกิดขึ้น หยินหยางรวมตัว กลางวันกลางคืนสับเปลี่ยน
สายฟ้า มีพลังอันบ้าคลั่งถึงขีดสุด ตอนนี้กลับสร้างสมดุลอันแยบยลและมั่นคง กอปรกันเป็นโลกที่สงบนิ่งใบหนึ่ง
เจตจำนงอันยิ่งใหญ่สุดขีดโผล่มาในโลกใบนี้ เหมือนกับผู้ปกครองธรรมชาติ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี