พอฟังคำถามของจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ เยี่ยนจ้าวเกอจิตใจสั่นไหว
ครั้งกระโน้นหลังจากเขาเพิ่งได้เตาทองคำม่วงเมฆาลี้ลับ ได้พลัดหลงเข้าไปในแดนสุขาวดีบัวเขา พบเจอกับคนส่วนหนึ่ง ไม่ได้เห็นคนฆ่าคนเพื่อรักษาความลับ หรือฆ่าปิดปากหมดสิ้น
กระนั้น พลังฝึกปรือของเขาในตอนนั้นยังต่ำอยู่ ไม่ดึงดูดความสนใจของผู้คนจริงๆ
จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ทราบเรื่องนี้ กลับไม่ทราบว่ารู้มาจากไหน?
ขณะที่ใคร่ครวญ เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าไม่แปรเปลี่ยน ตอบโดยไม่ลังเล “เคยไปจริงๆ ตอนนั้นยังไม่ทราบว่าแดนสุขาวดีตะวันตกยังอยู่ นึกว่าการสืบทอดของศาสนาพุทธเหลือแค่แดนสุขาวดีบัวขาวนั้น”
“แดนสุขาวดีตะวันตกก่อนหน้านี้ซ่อนตัวมาโดยตลอด จนกระทั่งหลายปีมานี้จึงค่อยปรากฏตัว” สายฟ้าในความว่างเปล่าว่า “แต่พวกเขาก็คงอยู่มาโดยตลอด”
เยี่ยนจ้าวเกอได้ยิน เหมือนนึกอะไรได้
“ตอนเจ้าไปถึงแดนสุขาวดีบัวเขา ขณะเคลื่อนไหวอยู่ด้านใน ได้ไปยังโลกใดบ้าง?” เสียงสายฟ้าในความว่างเปล่าพลันถามขึ้น
เยี่ยนจ้าวเกอครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะบอกชื่อของโลกสิบกว่าใบ
ต่างเป็นโลกศาสนาพุทธที่เขาได้พบเจอระหว่างหาเส้นทางกลับมาในตอนที่หลุดเข้าไปในแดนสุขาวดีบัวขาว
ด้านในยังรวมถึงแดนขวางกั้นที่ทำให้เขายังคงสนใจจนถึงทุกวันนี้
กระนั้นต่อหน้าจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ เขาไม่ได้พูดถึงความสนใจของตัวเอง เพียงแต่แทรกแดนขวางกั้นอยู่ในโลกสิบกว่าใบเหล่านั้น พูดออกมาพร้อมกัน เหมือนกับไม่มีความผิดปกติใดๆ
“โลกศาสนาพุทธที่ชื่อแดนขวางกั้นใบนั้น เจ้าจำตำแหน่งเพื่อตามหาได้หรือไม่?”
ไม่ทราบสมควรบอกว่าอยู่ในความคาดหมาย หรืออยู่นอกเหนือความคาดหมาย หลังจากได้ยินคำตอบของเยี่ยนจ้าวเกอ เสียงสายฟ้าในความว่างเปล่านั้นกลับจงใจพูดถึงแดนขวางกั้น
เยี่ยนจ้าวเกอตอบอย่างหนักแน่น “ตามเจอนั้นตามเจอ ไม่ทราบใต้เท้าอายุวัฒนาหนานจี๋มีคำสั่งใด?”
เสียงายฟ้าดังขึ้น “แดนขวางกั้นนั้น มิติเวลามีความพิเศษ เชื่อมต่อไปยังสถานที่แห่งหนึ่งก่อนวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ เก็บรักษาไว้อย่างสมบูรณ์ เรียกว่าเขาสองเขตแดน”
“ถ้าหากข่าวที่เราได้รับไม่ผิด ที่นั่นสะกดตัวตนหนึ่งไว้”
เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงรอคอยคำพูดต่อจากนี้ของจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋อย่างสงบนิ่ง
“ถ้าเจ้ามีเวลา ลองไปยังแดนขวางกั้นดู” เป็นอย่างที่คาด เสียงสายฟ้าพูดต่อ
“เรียนใต้เท้า ผู้เยาว์ไม่มีทางปฏิเสธ เพียงแต่ที่แล้วมาข้าผู้แซ่เยี่ยนมุทะลุวู่วาม แต่อย่างน้อยยังมีความสำนึกตัวอยู่” เยี่ยนจ้าวเกอถาม “ไม่ทราบผนึกสะกดนั้นเป็นผู้ใดสร้างขึ้น พลังฝึกปรือในปัจจุบันของข้าสามารถรับภาระนี้ได้หรือไม่?”
ขณะที่เขาพูด เขามองไปยังราชันพระจันทร์หลิงชิงที่อยู่ด้านข้าง
“เกาหานกับหลิงชิง เป้าหมายเดิมทีชัดเจน” เสียงสายฟ้าไม่ถือสา “เรากับโกวเฉิน และอู๋ตัง ยังมีสหายร่าวมเส้นทางสั่วผู้มาใหม่ ถูกแดนสุขาวดีบัวเขาค้นพบหยุดยั้งได้ง่าย”
“เจ้าไปยังแดนขวางกั้น ครั้งนี้ไปบนเส้นทางคุ้นเคย ปัจจุบันเจ้ามีชื่อเสียงไม่น้อย ทั้งยังเกี่ยวพันกับตำหนักโอสถ สมควรดึงดูดความสนใจของผู้คน ทว่าเรากับพวกเกาหานและหลิงชิง จะช่วยอำพราง ดึงความสนใจของแดนสุขาวดีบัวขาวกับเผ่าปีศาจแก่เจ้า”
การต่อสู้ระหว่างแดนสุขาวดีบัวขาวกับโถงเซียนในปัจจุบันอยู่ในช่วงเวลาที่รุนแรงที่สุด ต่อให้สามารถดึงความสนใจส่วนหนึ่งมาได้ สุดท้ายยังมีจำกัดอยู่ดี
รอไฟสงครามระหว่างพวกเขาสงบลง ก็ไม่มีโอกาสอันดีแบบนี้อีก
จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋เลือกเวลานี้ ถือว่าเหมาะสมจริงๆ
“ที่ขอให้เจ้าไปในครั้งนี้ ไม่ใช่เพราะตราผนึกที่สะกดอยู่นั้น” เสียงสายฟ้าดัง
เยี่ยนจ้าวเกอตาเป็นประกาย “เช่นนั้นใต้เท้าต้องการให้ข้าผู้แซ่เยี่ยนทำอย่างไร?”
“แค่ยืนยันก็พอว่า ตัวตนที่ถูกสะกดอยู่ใต้เขาสองเขตแดนที่แท้เป็นผู้ใด” จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ว่า
“สุดแต่ใต้เท้าจะบัญชา” เยี่ยนจ้าวเกอเว้นเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวเสียงเบา “ใต้เท้า ชื่อเขาสองเขตแดนนี้ผู้เยาว์เคยได้ยินมาก่อน”
“ดูเหมือนจะเป็นสถานที่ที่มหาเทวะเสมอฟ้าเผ่าปีศาจถูกสะกดในยุคโบราณตอนกลาง ต่อมาได้พระสมณะมาช่วยเหลือแก้ไข สุดท้ายได้รับพระไตรปิฏกที่วัดหลิงซานแดนตะวันตก อัญเชิญศาสนาพุทธตะวันตกสู่ตะวันออกเป็นครั้งที่สอง ได้ปฏิบัติหน้าที่ในแดนสุขาวดีอภิรดีศูนย์กลาง สำเร็จเป็นพระพุทธเจ้า กลายเป็นนโมยุทธวิชัยพุทธะกระมัง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี