ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1366
เยี่ยนจ้าวเกอได้ยินคำบรรยายของเฟิงอวิ๋นเซิงก็คล้ายนึกอะไรได้ “ดูท่าทาง ที่นี่คงมีตราผนึกไม่ต่ำกว่าหนึ่งชั้น มีสองชั้น”
“ตราผนึกสองชั้นแสดงผลทับซ้อนกัน กลับเบียดกันจนเกิดร่องแยกสายหนึ่ง ตราบใดที่พลังฝึกปรือของจอมยุทธ์ไม่สูงไม่ต่ำจะเผยเลศนัยออกมาบางส่วน หากพลังฝึกปรือสูงหรือต่ำ กลับไม่มีทางสัมผัสได้?” เฟิงอวิ๋นเซิงเข้าใจความหมายของเยี่ยนจ้าวเกอ
“ข้าแค่เดาดู สุดท้ายจะใช่หรือไม่ ยังต้องรอยืนยัน” เยี่ยนจ้าวเกอทางหนึ่งพูด ทางหนึ่งเดินไปหาภูเขาที่อยู่ในโลกอีกใบ
เทียบกับในตอนที่มาที่นี่เป็นครั้งแรก ขีดความสามารถและระดับในตอนนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอสูงส่งกว่ามาก
แต่ว่าสิ่งที่ได้พบกลับไม่แตกต่างไปจากอดีต
ไม่ว่าเดินนานขนาดไหน ล้วนเหมือนกับก้าวเท้าอยู่กับที่ ไม่อาจเข้าใกล้ภูเขา
เขาไม่ท้อถอย ขณะที่เคลื่อนไหว ก็ตั้งใจสัมผัสถึงการเปลี่ยนแปลงของมิติเวลาและแบบแผนปราณวิญญาณของที่นี่
“คงใช้กำลังไม่ได้กระมัง?” เฟิงอวิ๋นเซิงอยู่ด้านข้างเขา “อาจจะดึงความสนใจของยอดฝีมือที่ต่อสู้กันอยู่ด้านนอกได้”
“ไม่ใช่แค่นั้น” เยี่ยนจ้าวเกอสำรวจพร้อมกับตอบ “ที่นี่อาจจะเป็นร่องรอยที่ศากยมุณีพุทธเจ้า อดีตพระยูไลแห่งเขาหลิงซานได้ทิ้งเอาไว้ในครั้งกระโน้น”
“สาเหตุที่หลายปีมานี้คนที่ทราบเรื่องเช่นจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ ไปจนถึงคนอื่นๆ ที่อาจยังอยู่ไม่อาจมาที่นี่ด้วยตัวเอง เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าจะกลัวไปแตะใส่การจัดการที่พระยูไลได้เหลือเอาไว้ ถึงอย่างไรก็ไม่มีผู้ใดทราบว่าการจัดการในอดีตยังมีผลหรือไม่ พระพุทธเจ้ายังจับตาดูอยู่หรือไม่”
พระยูไลอดีตผู้ปกครองดินแดนอภิรดีศูนย์กลางถึงแม้จะหลุดพ้นไปแล้ว แต่ก็เหมือนกับบรมครูสามพิสุทธิ์ที่ไม่มีใครทราบว่าจะสะกิดความโกรธของพวกเขาเพราะเรื่องอะไรบางอย่างได้หรือไม่ และไม่มีใครทราบว่าพวกเขาจะกลับมาที่นี่หรือไม่ ดังนั้นจึงไม่อาจไม่รับมือด้วยความระวัง
เกิดว่าทำให้ตัวตนเช่นนี้จับตามองที่นี่อีกครั้ง ผลลัพธ์ยากจะคิดถึงเกินไป
“แต่ใต้เท้าอายุวัฒนาหนานจี๋ยังให้ท่านมา?” เฟิงอวิ๋นเซิงขมวดคิ้วเคร่งเครียด
“แต่ดูท่าทางแล้ว ถ้าไม่คิดพาคนที่ถูกสะกดไว้ที่นี่ออกไปก็สมควรไม่มีปัญหา” เยี่ยนจ้าวเกอว่า
หลังจากใคร่ครวญครู่หนึ่ง เขากระซิบข้างหูเฟิงอวิ๋นเซิงเบาๆ
เฟิงอวิ๋นเซิงหลังได้ยินก็พยักหน้าเล็กน้อย ดวงตาสองข้างเริ่มกะพริบแสงมารสีดำแกมน้ำเงิน ผนึกไว้ไม่ปล่อยออกมา ควันมารเพลิงทมิฬเหมือนกลายเป็นหมอกบางชั้นหนึ่ง ครอบคลุมม่านตาของนาง ในม่านตาเป็นประกายมัวซัว
นางนั่งขัดสมาธิกลางอากาศ ไม่ได้ผลีผลามบุกเข้าไป แต่อดทนรอคอย
เนิ่นนานให้หลัง โลกตรงหน้าก็อยู่ใต้ตาของนาง กลางอากาศเพิ่มเส้นสีดำแกมน้ำเงินหลายสาย พาดขวางตัดสลับกัน
ถึงตอนนี้ เฟิงอวิ๋นเซิงค่อยผุดลุกขึ้น จากนั้นก็ก้าวไปด้านหน้า
นางเคลื่อนไหวอยู่บนร่องแยกสีดำแกมน้ำเงินหลายสาย ข้ามผ่านมิติหลายชั้นเช่นนี้
เยี่ยนจ้าวเกอติดตามอยู่ด้านหลัง สัมผัสการเปลี่ยนแปลงในนี้ไปพลางๆ
ถึงจะดูเหมือนกับการเดินทางที่ไร้จุดหมาย แต่สุดท้ายทั้งสองก็ก้าวสู่โลกใบที่ภูเขาลูกนั้นอยู่ ยิ่งมายิ่งเข้าใกล้เขาสองเขตแดน
เดินได้สักพักหนึ่ง เฟิงอวิ๋นเซิงพลันหยุดนิ่ง “มีการเปลี่ยนแปลง”
ขณะนี้ กลางความว่างเปล่าในดวงตาของนางยังคงมีเส้นสีดำแกมน้ำเงินกระจายอยู่ถี่ยิบ แต่ว่าพอมองผ่านตาข่ายที่ทับกันหลายชั้นนี้ไป ที่ตีนเขาของเขาสองเขตแดนสาดแสงสว่างเรืองรอง เหมือนกับครอบคลุมด้วยเมฆสีดำแกมน้ำเงินชั้นหนึ่ง
“เหมือนกับตราผนึกสองชั้นจริงๆ เพียงไม่ทราบว่ามาจากฝีมือของคนเดียวกันหรือไม่” เฟิงอวิ๋นเซิงว่า
เยี่ยนจ้าวเกอผงกศีรษะ “รอพวกเราไปถึงใต้ตีนเขา สัมผัสความแข็งแกร่งของตราผนึกชั้นที่สองนั้น ก็จะทราบว่าเป็นฝีมือที่มาจากคนคนเดียวกันกับที่วางตราผนึกชั้นแรกด้านนอกหรือไม่”
ทั้งสองมุ่งหน้าต่อ เลี้ยววกไปวนมาในความว่างเปล่า หลังจากการค้นหาที่กินเวลายาวนาน ในที่สุดก็มาถึงใต้ตีนเขานั้น
แม้ดูเหมือนกับเขาร้างป่ารก แต่ก็เต็มไปด้วยแสงพุทธจางๆ ปรากฏสำนึกความบริสุทธิ์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี