ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1370
ในเสียงหัวเราะที่คลุ้มคลั่งเป็นความคับข้องและความอ้างว้างหลายส่วน
พออยู่ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ เสียงหัวเราะของวานรก็ทำให้คนอดหนังศีรษะชาไม่ได้
ในจิตใจของเยี่ยนจ้าวเกอมีทั้งความประหลาดใจ และมีความรู้สึกไม่อยู่เหนือความคาดหมาย เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ
สภาพจิตใจที่ขัดแย้งกันสองอย่าง ถ้าหากต้องเอามาเปรียบเทียบกันแล้ว เกรงว่าอย่างหลังจะมีมากกว่าเล็กน้อย
เมื่อครู่เป็นพวกเยี่ยนจ้าวเกอพูดถึง วานรเดิมทีไม่ทราบว่าในยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ที่หลุดพ้นไปแล้ว มีแต่พระยูไลแห่งเขาหลิงซานที่อยู่ในช่วงปลายของยุคโบราณตอนกลางเท่านั้น
ความหมายในวาจาของวานรกำลังชี้ถึงความลับอย่างหนึ่ง
จุ่นถีเต้าหยินในยุคโบราณตอนต้น ก็คือผู้ปกครองแดนอภิรดีศูนย์กลาง ศากยมุณีพุทธเจ้า พระยูไลแห่งเขาหลิงซาน!
‘ท่านอาจารย์?!’
เสียงคำรามที่เหมือนกับสลักอยู่ในมิติเวลา ซึ่งได้ยินตอนอยู่ในโลกภายนอกมานานแล้วเสียงนั้น ขณะนี้เหมือนกับดังขึ้นข้างหูอีกรอบ
ถ้าหากบอกว่าวานรที่อยู่ที่นี่ที่แล้วมาไม่เคยก้มหัวให้ศาสนาพุทธ จึงถูกสะกดอยู่ที่นี่มาโดยตลอด ไม่เคยได้รับอิสระ
เช่นนั้นคนที่เขาเรียกว่าอาจารย์ ย่อมไม่ใช่พระถังซำจ๋ำ
ตัวตนเช่นนี้มีแค่คนเดียว นั่นก็คือ พระอาจารย์โพธิในตำนาน อาจารย์ผู้ประสิทประสาทวิชาของซุนหงอคงมหาเทวะเสมอฟ้า
ตั้งแต่ยุคโบราณมาถึงยุคนี้ คำกล่าวที่แพร่หลายที่สุดในข่าวลือที่เกี่ยวกับตัวพระอาจารย์โพธิแห่งถ้ำวงจันทร์ไตรดาราในเขาองคุลีบอกว่า เขาเป็นจุ่นถีเต้าหยินซึ่งเป็นหนึ่งในสองศาสดาแห่งนิกายตะวันตกในยุคโบราณตอนต้นแปลงกายมา
หลังจากยุคโบราณตอนต้น จุ่นถีเต้าหยินก็ไม่ค่อยได้ปรากฏตัวออกมาอีก มีที่อยู่ไม่ชัดเจน
ตอนนี้คำพูดของมหาเทวะเสมอฟ้า กำลังบอกว่า จุ่นถีเต้าหยินก็คือพระอาจารย์โพธิอาจารย์ผู้มีพระคุณของเขา
พระอาจารย์โพธิที่ชี้นำให้เขาศึกษามรรควิถีในตอนแรก ก็คือพระยูไลที่สะกดเขาไว้ที่นี่!
ความรู้สึกของวานรในตอนนี้ค่อนข้างซับซ้อน
นอกจากความแค้นและความไม่ยินยอม กลับยังเจือด้วยความสิ้นหวังและอ้างว้าง
“ดังนั้นก่อนหน้านี้เขาจึงได้บอกว่าพระยูไลเป็นคนโกหก หลอกลวงเขามาแต่แรก” เฟิงอวิ๋นเซิงถอนใจ อารมณ์หม่นหมองไปด้วย
เยี่ยนจ้าวเกอกุมมือนางเบาๆ ส่ายหน้าเล็กน้อย “ผู้แพ้เป็นกษัตริย์บูรพา”
นี่บางทีอาจเป็นจุดที่ซุนหงอคงที่อยู่ตรงหน้าเจ็บปวดจริงๆ
ชาวบ้านไร้ความผิด ผิดเพราะครองหยก
เขาที่เกิดจากศิลาดินกำเนิดสามารถทำลายความอัศจรรย์ของศิลามนุษย์กำเนิด นี่เป็นคุณค่าที่เขามีมาตั้งแต่เกิด และเขาไม่มีทางปฏิเสธโชคชะตาที่ติดอยู่บนร่างเขานี้ได้
กษัตริย์บูรพาใช้ศิลามนุษย์กำเนิดวางค่ายกล ศาสนาพุทธใช้ศิลาดินกำเนิดทำลายค่ายกล
ดังนั้นจุ่นถีเต้าหยินที่กลายเป็นพระยูไลแห่งเขาหลิงซาน ได้แปลงเป็นพระอาจารย์โพธิอีกรอบ รับซุนหงอคงเป็นศิษย์ในที่ลับ
น่าเสียดายที่มหาเทวะเสมอฟ้าไม่คิดเข้าร่วมกับศาสนาพุทธ
ถึงพระอาจารย์โพธิจะเป็นอาจารย์ผู้มีพระคุณ แต่ถ้าคิดทำลายค่ายกล ชิงชิ้นส่วนศิลามนุษย์กำเนิด ก็บ่งบอกว่าเขาต้องต่อสู้กับเหล่าสหายสนิทของเขา และต้องฆ่าอีกฝ่ายทิ้ง
ยังไม่เอ่ยว่าตัวซุนหงอคงมีจุดยืนเอนเอียงไปทางไหน แค่เรื่องนี้เขาก็รับไม่ได้แล้ว
เรื่องเล่าส่วนหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับยุคไซอิ๋วในอดีตตามที่เยี่ยนจ้าวเกอทราบ มีความแตกต่างจากนิยายในความทรงจำของตนอยู่ไม่น้อย
สิ่งที่ตื่นตาตื่นใจที่สุดก็คือ จอมปีศาจตนอื่นๆ ที่เป็นเจ็ดมหาเทวะเหมือนกันตายด้วยกระบองของซุนเห้งเจีย!
ราชาปีศาจกระทิงมหาเทวะสยบฟ้ายังรอดอยู่ ก็ถือเป็นผลลัพธ์ที่ไม่เลวแล้ว
มหาเทวะเสมอฟ้าถูกสะกดไว้ที่นี่ ตัดขาดจากโลก ทราบเรื่องด้านนอกอย่างจำกัด ทว่าขอแค่คิดถึงเรื่องที่อาจเกิดขึ้นบนเส้นทางไปอัญเชิญพระคัมภีร์ที่ชมพูทวีป ก็ทำให้เขาทั้งร้อนรนทั้งโมโห ขุ่นแค้นแทบคลั่งได้แล้ว
จากนั้นสิ่งที่โชคร้ายก็คือ การคาดเดาของเขาส่วนใหญ่เป็นจริงแล้ว
มหาเทวะเผ่าปีศาจจำนวนหนึ่งที่เคยกางค่ายกลถึงแม้ไม่ได้บาดเจ็บล้มตายหมดสิ้น กลับประสบภัยพิบัติเป็นส่วนใหญ่
ตามการคาดเดาของเยี่ยนจ้าวเกอ ศิลาดินกำเนิดที่เกี่ยวข้องกับกษัตริย์บูรพาย่อมต้องให้ความสำคัญ
น่าเสียดายสุดท้ายเป็นพระยูไลร้ายกาจกว่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี