ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1411
“จะเป็นเวลาไหนนั้น ตอนนี้ข้าก็ไม่แน่ใจ ถึงทำให้คนอึดอัดอยู่บ้าง แต่อีกฝ่ายได้เปรียบไปครึ่งส่วนจริงๆ” เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจัง “แต่ก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จริงๆ ไม่ว่าจะเป็นข้า อวิ๋นเซิง หรือกษัตริย์ดาราต่างก็มีความเห็นเดียวกัน”
สวีเฟยพยักหน้าเงียบๆ ปลดถุงหนังใบหนึ่งจากเอว ดึงฝาเปิดออก ในถุงมีกลิ่นสุราลอยมา เขาเงยหน้าดื่มหลายอึก จากนั้นก็ส่งให้เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ด้านข้าง
เยี่ยนจ้าวเกอรับไว้อย่างเคยชิน ดื่มไปอึกหนึ่งแล้วส่งคืนให้สวีเฟย
สวีเฟยรับถุงสุรากลับมา แล้วดื่มสุราที่เหลือจนหมด ก่อนจะระบายลมหายใจออกยาวๆ
ความอึดอัดบนใบหน้าในตอนแรกหายไป เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้มสง่างาม “ก่อนหน้าอีกฝ่ายมีทั้งมีดและเขียง ส่วนเราเป็นแค่เนื้อปลา ถึงตอนนี้อีกฝ่ายนำไปแค่ครึ่งส่วน ทว่าเราไล่ตามมาได้มากแล้ว ใช่ว่าจะไม่มีโอกาส”
“โอกาสในครั้งนี้มีครึ่งต่อครึ่ง แต่อีกฝ่ายยึดครองโอกาสลงมือก่อน พวกเราจำเป็นต้องรอพวกมันเผยช่องโหว่” เยี่ยนจ้าวเกอเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ค่อยๆ ผ่อนฝีเท้าลง สุดท้ายหยุดนิ่งยืนอยู่กับที่ ครุ่นคิดครู่หนึ่งค่อยกล่าว “ความจริงใช่ว่าพวกเราไม่อาจจู่โจมได้ก่อน…”
สวีเฟยหยุดเดินเช่นกัน หันไปทางเยี่ยนจ้าวเกอ “จำเป็นต้องหาผู้อาวุโสฉู่ ศิษย์ของกษัตริย์ดาราให้เจอก่อนกระมัง”
“อืม ถูกต้อง” เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “ที่ตามหลังครึ่งก้าว เป็นเพราะตรงนี้เอง ถ้าหากว่าเราเจอที่อยู่ของผู้อาวุโสฉู่ก่อนที่อีกฝ่ายจะเคลื่อนไหว เราจะสามารถชิงครึ่งก้าวสุดท้ายกลับมาได้”
เยี่ยนจ้าวเกอปรบมือถอนใจ
“ผู้อาวุโสฉู่จะตกไปอยู่ในมือของนพยมโลกหรือไม่ สาเหตุที่มารน้ำกุ่ยไม่มีการเคลื่อนไหวมาโดยตลอด ด้านหนึ่งเป็นเพราะมันต้องการให้กษัตริย์ดาราเป็นร่างสถิต ด้านหนึ่งเพื่อรอให้ทางมารดินโบ่วเตรียมตัวให้แล้วเสร็จหรือ” สวีเฟยถาม
เยี่ยนจ้าวเกอตอบอย่างแช่มช้า “มีความเป็นไปได้”
เยี่ยนตี๋กับเฉินเสวียนจงออกไปด้านนอกพร้อมกัน ถึงจะยังไม่กลับมา แต่ก็ไม่เคยขาดการคิดต่อโดยสมบูรณ์
แน่นอนว่าเพื่อปกปิดตำแหน่งของจักรวาลฟ้าฟื้น ถึงแม้จะเป็นการติดต่อ แต่ก็รวบรัดคลุมเคลือถึงขีดสุด
ตอนนี้พวกเขากำลังพยายามตามหาฉู่หลีหลีกับเจี่ยหมิงคงอยู่ ตอนนี้ยังไม่มีข่าวดีส่งมา แต่สิ่งที่ควรค่าแก่การเอ่ยถึงก็คือไม่ใช่ไม่มีผลลัพธ์อะไรเลย นี่ทำให้จิตใจของผู้คนอดฮึกเหิมไม่ได้
ทว่าในขณะเดียวกัน การส่งข่าวในตอนที่การตัดสินบุญคุณความแค้นเป็นครั้งสุดท้ายของสองฝ่ายอยู่ใกล้ตรงหน้า ก็ทำให้ผู้คนแอบระวังตัว ป้องกันการหลอกลวง ไม่ให้ติดกับอีกฝ่าย
“อีกฝ่ายกำลังวางแผนเพิ่มความได้เปรียบ คิดโจมตีให้สำเร็จในทีเดียว” เยี่ยนจ้าวเกอแค่นหัวเราะ
ภัยพิบัติครั้งนี้ แม้พวกเยี่ยนจ้าวเกอจะชิงโอกาสลงมือได้ก่อน แต่สุดท้ายแล้วใครจะแพ้ใครจะชนะ มีความเป็นไปได้ห้าสิบห้าสิบ
กระนั้น ไม่ว่าจะเป็นเยี่ยนจ้าวเกอหรือสวีเฟยล้วนเป็นคนกล้าหาญ ถึงจะยังรู้สึกกังวล แต่มีใจสู้มากกว่า
“เหมือนกับที่อาจารย์ปู่เคยสั่งสอน กระทำเรื่องราวใดล้วนแล้วแต่ลิขิตฟ้า ไม่ว่าทำเรื่องใดสุดท้ายก็อยู่ที่ลิขิตฟ้า” สวีเฟยดวงตาวาวโรจน์
เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวด้วยรอยยิ้ม “หลังจากมุมานะบากบั่นอย่างเต็มที่ จึงค่อยเผชิญกับลิขิตฟ้าด้วยความเยือกเย็นได้ พวกเรามาพยายามต่อสู้กับจอมมารที่อยู่มาเป็นหมื่นปีในนพยมโลกเหล่านั้นกันก่อน”
แต่ว่าในนี้เกี่ยวข้องกับปัญหาด้านอายุขัยของคนและความสามารถในการรับมือต่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพการณ์ที่เร่งด่วน ดังนั้นจึงจำเป็นต้องคิดถึงสมดุลในนี้ด้วย
เรื่องราวหลักๆ และการปฏิบัติหน้าที่ในระดับกลางถึงต่ำสามารถจัดวางได้ง่าย แต่ว่าในระดับสูงสุด โดยเฉพาะตำแหน่งผู้อาวุโสระดับหนึ่งที่ต้องดูแลวิหารปฏิบัติกิจ ยังคงจำเป็นต้องระวัง
“ในอดีต ศิษย์น้องเซี่ยคิดถึงเรื่องสองเรื่องมาโดยตลอด เรื่องแรกเป็นการแก้แค้น เรื่องที่สองเป็นการตามหาญาติ” เยี่ยนจ้าวเกอว่า “เขาสามขาพินาศไปนานแล้ว เขาได้ชำระแค้น น่าเสียดายที่ครอบครัวของเขาไม่รู้อยู่ที่ไหน”
สวีเฟยพยักหน้า “ถึงพวกเราจะย้ายออกจากโลกซ้อนโลก แต่พวกเราก็ยังมีการติดต่อกับขุมกำลังส่วนหนึ่งที่ทิ้งไว้บนโลกซ้อนโลกในที่ลับ ขอให้พวกเขาตามหาแทน แต่ว่าไม่มีผลลัพธ์ใด ตอนนี้ดูเหมือน...”
คำพูดยังกล่าวไม่ทันหมด ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอย่อมเข้าใจความหมาย ดังนั้นจึงถอนใจคำหนึ่ง
“หลายปีมานี้ถึงศิษย์น้องเซี่ยจะไม่เคยปล่อยวาง แต่ก็เกรงว่าน่าจะมีการเตรียมใจอยู่แล้ว สภาพจิตใจคงดีขึ้นมาก” สวีเฟยไม่พูดถึงเรื่องที่ทำให้คนหม่นหมองอีก เปลี่ยนเรื่องว่า “เขาครอบครองโลหิตอัสนี ดุร้ายรุนแรงถึงขีดสุด หากรีบพัฒนาอาจติดคอขวดได้ง่าย ถ้าสามารถสงบจิตใจ การพัฒนาจะรวดเร็วเหมือนเดินทางได้พันลี้ในหนึ่งวัน เขาเดิมทีถูกศิษย์น้องอิงที่มาทีหลังแซงไปแล้ว ล้าหลังศิษย์น้องอิงอยู่ แต่หลายปีมานี้ไล่ตามทันแล้ว”
ศิษย์น้องอิงที่สวีเฟยพูดถึง ย่อมหมายถึงฮานหลงเอ๋อร์ อิงหลงถู
ปัจจุบันฮานหลงเอ๋อร์นับว่ารู้ความขึ้นแล้ว ไม่ได้ใสซื่อเหมือนตอนเป็นเด็ก แต่เขายังคงบริสุทธิ์ซื่อสัตย์ ไร้เดียงสาเหมือนทารก
“ร่างจิตนภาของฮานหลงเอ่อร์ ในตอนที่เขาได้เห็นเทวะสำแดง ไม่ได้หลอมจุดลมปราณทีละจุดเหมือนคนอื่น จุดลมปราณสามสิบหกจุดได้เห็นเทวะสำแดงในคราวเดียว พอจุดลมปราณแรกได้เห็นเทวะ หนึ่งจุดก็ผ่าน สามสิบหกจุดผ่านพร้อมกัน” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ต่อให้คนอื่นๆ อิจฉาก็ไม่มีทางได้มา”
………………..
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี