ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1440
เกาชิงเสวียนยืนนิ่งกับที่ หลับตาเงยหน้าไม่พูดอะไร
ตอนนี้หลงซิงเฉวียนก็เงียบลงเช่นกัน เพียงยืนนิ่งอยู่ข้างภรรยา
“ไม่อาจโทษเจ้า” เนิ่นนานให้หลัง เกาชิงเสวียนก็ลืมตาขึ้นมา กล่าวอย่างอ้างว้าง “ท่านอาจารย์มีนิสัยแข็งกร้าวเช่นนี้เอง”
นางถอนใจเบาๆ “วางใจ ข้าไม่เป็นไร นพยมโลกอยู่ตรงหน้า พวกเราต้องร่วมแรงร่วมใจป้องกันการหยามหยันจากภายนอกก่อน เรื่องความตายของท่านอาจารย์รอผ่านภัยครั้งนี้ไปได้ค่อยว่ากล่าว แต่ว่าจำเป็นต้องตั้งใจหาที่อยู่ของเยี่ยเอ๋อร์และเนี่ยจิงเสินสหายน้อยเนี่ย ไม่ให้พวกเขาถูกนพยมโลกฉวยโอกาส ประสบภัยพิบัติเหมือนกับอาจารย์”
เกาชิงเสวียนหลุบตาต่ำ น้ำเสียงค่อยๆ สงบนิ่ง
“นี่ย่อมแน่นอน” เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยขึ้น “เชื่อว่าศิษย์พี่เนี่ยกับศิษย์พี่อวี่จะต้องเปลี่ยนร้ายกลายเป็นดีได้”
เกาชิงเสวียนพยักหน้าอย่างเงียบงัน ออกนำไป
หลงซิงเฉวียนติดตามไปทันที กุมฝ่ามือนางเบาๆ เห็นในดวงตาของเกาชิงเสวียนฉายแววเจ็บปวด
ในฐานะสามีของนาง หลงซิงเฉวียนทราบดีว่าความเจ็บปวดในใจของภรรยาในตอนนี้ไม่ได้สงบเท่าที่แสดงออกภายนอก
ในสำนักของกษัตริย์เถาหลี่อิง เหล่าลูกศิษย์ล้วนประสบความสำเร็จ ให้กำเนิดวีรบุรุษคนแล้วคนเล่า
กษัตริย์สันติกับตี๋ชิงเหลียนเป็นยอดคนที่จากไปแต่วัยเยาว์ กษัตริย์อนันต์จางชิงเฉาแยกตัวออกไป ข่งชิงซีก็เสียชีวิตไปแล้วเช่นกัน
นอกจากพวกเขาแล้ว ลูกศิษย์คนอื่นๆ ในสำนักของกษัตริย์เถาก็เสียชีวิตไปเป็นส่วนใหญ่
ในฐานะลูกศิษย์คนโตของสำนักที่หลี่อิงสร้างขึ้นหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ เกาชิงเสวียนเป็นคนที่มีความสำเร็จสูงส่งที่สุด ขณะเดียวกันก็เป็นที่ฝากฝังสุดท้ายจากความพยายามของกษัตริย์เถา
สหายในสำนักจากไปทีละคนๆ อาจารย์ของตนประสบโศกนาฏกรรมที่คนชราต้องเป็นผู้ส่งคนหนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่า เกาชิงเสวียนหวังให้อาจารย์พยายามมีความสุขในช่วงบั้นปลาย
แต่นางยากจะสนองความต้องการของอาจารย์ผู้มีพระคุณ ในด้านการคบหากับจอมยุทธ์จากสายสืบทอดของราชันพระศุกร์เยี่ยนซิงถาง
ตั้งแต่เริ่มต่อสู้กับเยว่เจิ้นเป่ยในตอนนั้น ก็สั่งสมมาเรื่อยๆ
จนกระทั่งตอนสุดท้าย มรกตท่องฟ้าย้ายเข้าไปอยู่ในตำหนักโอสถ แม้กษัตริย์เถาหลี่อิงจะไม่ได้คัดค้านเพราะเห็นถึงสถานการณ์ใหญ่ แต่ตัวนางสุดท้ายก็ออกจากมรกตท่องฟ้า
เกาชิงเสวียนเดิมทีหวังว่าจะสามารถใช้กาลเวลาค่อยๆ ลบเลือนไกล่เกลี่ย มีสักวันที่ได้รับอาจารย์กลับมา
ผู้ใดหาทราบไม่ว่าการจากลาในวันนั้นถึงกับเป็นตลอดกาล
ตอนที่พบเจอเป็นครั้งสุดท้าย กษัตริย์เถาถูกนพยมโลกจับตัว
ถึงแผนการที่กำหนดไว้แต่เดิมของพวกเยี่ยนจ้าวเกอจะได้ผล ส่งกษัตริย์เถากับพญามารดาวโลหิตไปยังสถานที่ที่ได้เลือกไว้ก่อนสำเร็จ ทว่าทุกอย่างผิดที่ผิดทาง คนที่รออยู่ที่นั่นเป็นเยว่เจิ้นเป่ย สุดท้ายกษัตริย์เถาหลี่อิงยอมตายไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากตัวเยว่เจิ้นเป่ย
เกาชิงเสวียนไม่โทษเยว่เจิ้นเป่ย ไม่โทษพวกเยี่ยนจ้าวเกอ ตอนนี้นางเพียงแค่โทษตัวเอง
แต่นางถามตัวเองว่า หากทุกอย่างเริ่มใหม่ได้อีกครั้ง ตัวเลือกของตนจะเปลี่ยนแปลงหรือไม่ หรือว่าทุกอย่างจะยังคงเดิม
พอคิดแบบนี้ เกาชิงเสวียนก็รู้สึกขมขื่นกว่าเดิม ความเศร้าใจและความละอายเกาะเกี่ยวกัน ยากจะทำลายให้หายไป
หลงซิงเฉวียนเข้าใจความคิดของนางดี ทว่าเรื่องราวก็มีความเกี่ยวข้องกับเขา ตอนนี้จึงไม่มีสิทธิ์ปลอบโยนเกาชิงเสวียน ได้แต่ติดตามอยู่ข้างกายผู้เป็นภรรยาอย่างเงียบๆ
เยี่ยนจ้าวเกอก็ได้แต่ถอนใจเช่นกัน
ถึงกล่าวแบบนี้จะดูเหมือนไม่เคารพผู้ตาย แต่ว่าการตัดสินใจของกษัตริย์เถาทำให้ทุกคนกระอักกระอ่วนจริงๆ
โชคดีที่ในเหตุการณ์ยังมีอวี่เยี่ยอยู่ ภายภาคหน้าหากอวี่เยี่ยกลับมาอย่างปลอดภัย แล้วคำกล่าวสอดคล้องกับเยว่เจิ้นเป่ย เช่นนั้นสายหยกพิสุทธิ์ก็ไม่ถึงกับขาดเหตุผลแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี