ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1478
ถึงทะเลเมฆที่เป็นประกายจะแหลกสลาย กลายเป็นลำแสงหลายสายกระจายออกไปรอบๆ ทว่าแสงสว่างก็วกเลี้ยวอย่างรวดเร็ว วาดเป็นเส้นโค้งหลายสายกลางอากาศ เหมือนกับมังกรหลายตัว พุ่งเข้าโจมตีเยี่ยนจ้าวเกอต่อ
“เหอะๆ เมฆเขียวแห่งเมิ่งจาง” เยี่ยนจ้าวเกอพอสัมผัสกับทะเลเมฆเรืองแสงนั้น ในใจก็เกิดความเข้าใจ
เมิ่งจางเป็นมังกรเขียวซึ่งเป็นหัวหน้าของจตุวิญญาณ มีชื่อว่าจ้าวเทวะเมิ่งเจ่อ
เหมือนกับที่หงส์ได้ชื่อว่าจ้าวเทวะหลิงกวง นี่เป็นคำเรียกหาที่นักพรตเต๋าเรียกจตุวิญญาณ
ก่อนวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ มีคัมภีร์เซียนหลิงกวงทะยาน รับสืบทอดจิตหลักมรรคาของจ้าวเทวะหลิงกวง มีความน่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง
วรยุทธ์ที่จ้าวสวรรค์จากโถงเซียนผู้นี้ฝึกฝน คือเมฆเขียวแห่งเมิ่งจาง บรรยายถึงจิตพลังของจ้าวเทวะเมิ่งจางก่อนวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่
หลักมรรคาของสองฝ่ายไม่มีความเกี่ยวข้องกัน เพียงแต่เป็นเพราะว่าต่างศึกษาสภาพของจตุวิญญาณจึงเรียกรวมๆ กัน
ในหอเก็บหนังสือของวังเทพก่อนวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ วรยุทธ์สองชนิดนี้ล้วนมีการจัดเก็บ
ก่อนหน้านี้แม้เยี่ยนจ้าวเกอจะไม่ได้ฝึกฝนวิชานี้ แต่ก็เคยอ่านผ่านตา พอเห็นอีกฝ่ายลงมือก็จดจำได้ทันที
“มีการพัฒนามากกว่าเมฆเขียวแห่งเมิ่งจางก่อนวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่อยู่บ้าง สำหรับจอมยุทธ์ที่มาจากโถงเซียนแล้วช่างหายากจริงๆ” เยี่ยนจ้าวเกอจุ๊ปากชมเชย ยังมีเวลาพินิจความเปลี่ยนแปลงในวรยุทธ์ของอีกฝ่าย
แม้นจะถอนใจชมเชย แต่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอลงมือไม่ช้าแม้แต่น้อย ใช้นิ้วแทนกระบี่กวาดรอบตัวเอง
มังกรเขียวเลือดพุ่ง แสงสีแดงม่วงพลันกระจายไปทั่วฟ้า
มังกรแสงหลายตัวนั้นล้วนถูกฆ่าหมดสิ้น!
ชั่วขณะนั้น ในความว่างเปล่าล้วนเป็นร่างมังกรขาดวิ่นที่ถูกฟันออกมาหลายท่อน
เสียงมังกรคำรามอันน่ากลัวกับกลิ่นคาวโลหิตแผ่พุ่งทั่วจักรวาล จักรวาลแถวนี้เหมือนกับกลายเป็นนรกที่มีแต่เลือดไหลริน
มังกรแสงถูกฟันทิ้ง ร่างมังกรที่ขาดออกกระจัดกระจายกลายเป็นลำแสงสายเล็กๆ จำนวนนับไม่ถ้วน
ครั้งนี้ลำแสงเหล่านี้กลับไม่อาจแบ่งเปลี่ยนได้ต่อ เหมือนกับสิ่งมีชีวิตของจริงที่หลังจากถูกคนฆ่า มีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว
ลำแสงที่กระจัดกระจายแผ่ออกมา ทำให้ตรงหน้าทุกคนเหมือนคลุมด้วยหมอกแสงชั้นหนึ่ง กว้างใหญ่จนมองไม่เห็นขอบเขต
เงาร่างของนักพรตเต๋าวัยกลางคนผู้หนึ่งค่อยๆ ปรากฏขึ้นในหมอกแสง
“วิชากระบี่นี้…” นักพรตวัยกลางคนมองเยี่ยนจ้าวเกอ ดวงตาปรากฏความตื่นตะลึง
“อ้อ นี่เป็นวิชากระบี่ที่ข้าผู้แซ่เยี่ยนคิดค้นขึ้น ชื่อว่า…” เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มอย่างสว่างไสวยิ่ง “สังหารมังกรเขียว”
นักพรตวัยกลางคนพอฟัง หน้าพลันดำครึ้ม เขาประกบสองฝ่ามือ กระตุ้นพลังอย่างรุนแรง ก่อนจะผลักออกไปด้านหน้าพร้อมกัน
วินาทีนี้หมอกแสงทั่วฟ้าต่างกลายเป็นสีเขียว แสงสีเขียวกะพริบ เมฆมงคลปรากฏอีกครั้ง ต่อจากนั้นเสียงมังกรร้องก็ดังขึ้น สั่นสะเทือนทั่วจักรวาล
มังกรสีเขียวตัวหนึ่งยื่นศีรษะออกมาจากในเมฆ แล้วพุ่งเข้าหาเยี่ยนจ้าวเกอ!
เยี่ยนจ้าวเกอเพิ่งคิดเคลื่อนไหว เห็นมังกรแสงสีเขียวเข้มตนนี้สยายเกล็ดทั่วร่าง
เกล็ดมังกรทุกเกล็ดเหมือนกับกลายเป็นกระจกบานหนึ่ง เกล็ดมังกรนับพันนับหมื่นราวกับกระจกนับพันนับหมื่น แสงกระจกหลายสายที่ยากจะนับคำนวณ สาดออกมาจากด้านใน พาดขวางตัดสลับ
แสงกระจกหลายสายผสมผสาน สร้างข่ายอาคมหนึ่งขึ้นมาครอบคลุมสะกดเยี่ยนจ้าวเกอไว้อย่างรวดเร็ว ทำให้ร่างของเขาเหมือนมีโซ่นับหมื่นนับพันมัดพันธนาการการเคลื่อนไหว
มังกรสีเขียวเข้มตนนั้นแผดเสียงร้อง คว้ากรงเล็บ เด็ดดาวหยิบจันทร์ ปกคลุมสายตาของเยี่ยนจ้าวเกอ
เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มอย่างเฉิดฉัน ยืนนิ่งกับที่ กระแสปราณหลายสายทะลักออกมาจากทั่วร่าง แล้วครอบคลุมร่างกายเอาไว้
พริบตานั้น ตัวเขาเหมือนกับกลายเป็นวัตถุที่คล้ายขวานไม่คล้ายขวาน คล้ายธงไม่คล้ายธง จิตอันยิ่งใหญ่ของการเกิดฟ้าผ่าดิน เปลี่ยนแปลงธรรมชาติปรากฏ กวาดไปทั่วสี่ทิศแปดทาง ทำลายข่ายอาคมสีเขียวที่ครอบคลุมตัวเองอยู่
เขาสั่นร่างทีหนึ่ง ธงเบิกนภาที่เป็นมายานั้นสั่นไหว กรงเล็บมังกรเขียวเข้มพลันไม่อาจพุ่งมาด้านหน้าต่อ
ยิ่งไปกว่านั้น พวกหลงซิงเฉวียนกับเยี่ยนตี๋ยังอยู่ด้านข้าง
มีแต่ฟ้าเท่านั้นที่ทราบว่าจะมีเซียนกำเนิดที่เป็นผู้สืบทอดสำนักเต๋าคนอื่นๆ มาถึงอีกหรือไม่ พอถึงเวลานั้นเขาจะต้องเกิดอันตรายถึงชีวิตอย่างแท้จริงแล้ว
ดังนั้นนักพรตวัยกลางคนจึงตัดสินใจตามสถานการณ์ ถอยหลังทันที
ขณะนี้อาศัยระดับกดทับคน ใช้การขวางกั้นของเซียนกำเนิดชิงโอกาส ไม่สนใจหน้าตาอีกแล้ว
ทว่าทันใดนั้น เขาพลันรู้สึกว่าประกายกระบี่ที่มาถึงด้านหลังเหมือนกับเกิดการเปลี่ยนแปลง จิตสังหารอันดุร้ายหายไป แต่ว่ากลับเพิ่มความสูงส่ง
จิตกระบี่ที่ลี้ลับไร้สิ้นสุดนี้กลับทำให้นักพรตวัยกลางคนเกิดความเย็นเยียบที่ก้นบึ้งจิตใจ มีการคุกคามมากกว่ากระบี่สังหารมังกรเขียวเสียอีก!
พอถูกประกายกระบี่นี้สาดใส่ ร่างของเขาพลันชะงัก
ความว่างเปล่าตรงหน้านักพรตวัยกลางคนมีปรากฏการณ์ประหลาดโผล่มามากมาย เพียงรู้สึกว่าตนเหมือนร่วงหล่นจากชั้นเมฆ
ห้าปราณมุ่งสู่ต้นกำเนิดของเขาถูกทำลาย!
ถึงจะมีแค่พริบตาเดียว แต่ว่าในวินาทีนี้ กระบี่ที่สองซึ่งน่าพรั่นพรึงก็ฟันมาแล้ว!
คมกระบี่เรืองแสง นักพรตวัยกลางคนส่งเสียงครางหนักๆ คำหนึ่ง ร่างถูกฟันเอวขาดเป็นสองท่อน!
เยี่ยนจ้าวเกอติดตามอยู่ด้านหลังอย่างสบายๆ ยามนี้มาถึงตรงหน้า บีบนิ้วทั้งห้า ศีรษะมังกรที่จับไว้ถูกบด กระจายเป็นลำแสงแล้วหายไป
จากนั้นเขาก็ยื่นมือออกมา จับนักพรตวัยกลางคนที่ยังไม่ตาย และกำลังขัดขืนเอาไว้
นักพรตวัยกลางคนหายใจรวยริน เจ็บปวดถึงขีดสุด เลือดสดๆ รินไหล ห้าปราณเซียนรวมตัวกันอีกครั้ง เกิดสภาวะเปลี่ยนเป็นแก่นเซียนอย่างเลือนราง รักษาชีวิตของเขา ต่อให้ถูกฟันเอวขาดก็ไม่ตาย
ทว่าพอถูกเยี่ยนจ้าวเกอจับไว้ พลังถูกสะกด นักพรตวัยกลางคนก็รู้สึกว่าอยู่มิสู้ตกตาย!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี