ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1489
เนี่ยจิงเสินกอดอวี่เยี่ยเหาะเหิน จิตใจเหมือนกับถูกมีดเฉือน
ชั่วขณะที่รางเลือนสามารถรู้สึกได้ว่าศัตรูกำลังไล่ตามอยู่ด้านหลัง ทว่าตอนนี้เนี่ยจิงเสินไม่สนใจ เป็นห่วงอีกเรื่องหนึ่ง
บนใบหน้าอันหมดจดของอวี่เยี่ยที่อยู่ในอ้อมอกของเขา ตอนนี้ล้วนเป็นร่องรอยที่มีประกายแสงลอดออกมาหลายสาย กระจายอยู่ถี่ยิบ ทั่วร่างล้วนเป็นเช่นนี้
คนเหมือนกับตุ๊กตากระเบื้องที่ถูกทำลาย แตกกระจัดกระจาย อยู่ในห้วงสุดท้ายของชีวิต แขนขวาของนางยามนี้หักไปหมดแล้ว
ร่างเซียนจริงแท้สังหารเซียนลี้ลับ ต่อให้นั่นเป็นเซียนลี้ลับจากเส้นทางนอกรีต อวี่เยี่ยก็สร้างตำนานได้เหมือนอย่างเยี่ยนจ้าวเกอ แต่ว่าเพราะบาดเจ็บสาหัส อีกทั้งฝืนใช้คัมภีร์โกลาหลสูญหลายครั้ง ทำให้ตัวนางมุ่งสู่การพังทลาย
มือขวาที่ออกกระบี่ก่อนหน้าเป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น
จากการเริ่มต้นนี้ ร่างของนางเหมือนเครื่องเคลือบที่ถูกทำลาย แหลกสลายอย่างต่อเนื่อง
ร่างกายหลอมรวมกับวิญญาณ ค่อยๆ มุ่งสู่ผลลัพธ์รูปและจิตดับสลาย
“ทนอีกหน่อย ทนอีกหน่อยเถอะ…ไม่เป็นไรหรอก! ไม่เป็นไรแน่!” เนี่ยจิงเสินซึ่งที่แล้วมาเย็นชาแน่วแน่ ต่อหน้าศัตรูร้ายกาจใบหน้าไม่เปลี่ยนแปลง วินาทีนี้กลับเหมือนเด็กที่ลนลาน
“จิงเสิน…ไปคนเดียวเถอะ…” เวลานี้อวี่เยี่ยตาเป็นประกายขึ้นหลายส่วน ไม่ได้อ่อนล้าอย่างเดิมอีก
แต่ว่าลักษณะแจ่มใสก่อนตายนี้ พอเนี่ยจิงเสินเห็นแล้วยิ่งปวดร้าวกว่าเดิม
“อย่าได้พูดวาจาท้อแท้” เนี่ยจิงเสินกล่าวอย่างแน่วแน่ สูดหายใจลึกคำหนึ่ง ฝืนทำให้ตัวเองเยือกเย็น
ปราณกระบี่หลายสายพุ่งออกมาจากในร่างของเขา คุ้มครองอวี่เยี่ยในอ้อมอก
ความพิสดารของบรรพครรภ์ก่อนกำเนิดปรากฏอีกครั้ง ภายใต้การครอบคลุมของเนี่ยจิงเสิน การพังทลายเปลี่ยนแปลงของอวี่เยี่ยเริ่มหยุดชะงัก
ถึงจะยังคงอยู่ในขอบความเป็นความตาย แต่ก็ไม่ได้กลิ้งลงสู่เหวลึกต่ออีก การแหลกสลายของร่างกายหยุดที่แขนขวา
แต่ว่าข้อแลกเปลี่ยนทั้งหมดนี้คือการสิ้นเปลืองอย่างมหาศาลของเนี่ยจิงเสิน
ขณะนี้เขาเผชิญการต่อสู้ดุเดือดหลายครั้ง ได้รับบาดเจ็บสาหัสเหมือนกัน
การฝืนผลักดันในสถานการณ์เช่นนี้ ถูกกำหนดไว้แล้วว่าจะทนได้ไม่นาน โดยเฉพาะด้านหลังยังมีศัตรูแกร่งไล่ตามไม่ลดละ!
ถ้าสู้กับคนอื่น ยากจะคุ้มครองอวี่เยี่ยที่อยู่ในอ้อมอกได้ต่อแล้ว
‘ทำอย่างไรดี’
คำถามวนเวียนอยู่ในจิตใจของเนี่ยจิงเสิน สร้างความร้อนใจให้เขา
สายฟ้าฟาดสีแดงฉานกับหมอกสีดำกว้างใหญ่ที่พลิกตัวอยู่ตรงหน้าไม่หยุด เหมือนกับเหวลึกที่กลืนกินจิตใจของคน ทำให้คนสิ้นหวังกว่าเดิม
ทันใดนั้นเนี่ยจิงเสินฝ่าหมอกแสง ตรงหน้าพลันปรากฏแสงสีทองหลายสาย
แสงสีทองไม่ได้ละลานตา กลับขมุกขมัว ชั่วร้ายอัปมงคล
ไอความเย็นที่เย็นเยือกทำให้เนี่ยจิงเสินแตกตื่น เขาเพ่งตามองไป แสงสีทองตรงหน้าเป็นแสงสะท้อนจากกระดูกขาวผืนหนึ่ง
กระดูกขาวมโหฬารราวภูเขา กองอยู่รวมกัน กระดูกทุกท่อนเหมือนกับเศษโลหะขนาดใหญ่โตหรือเสาโลหะหลายต้น ตอนนี้สะท้อนแสงสีทองเข้ม
ความคมกล้าปรากฏหมดสิ้น ปราณพิฆาตธาตุทองแกที่ทำลายฟ้าดินทะลักออกมาจากด้านใน ทำให้ผู้คนต้องกลั้นหายใจ ราวกับอยู่บนสมรภูมิโหดร้ายที่เป็นทะเลเลือดเขากระดูก มีเทพและพระพุทธนับไม่ถ้วนสิ้นชีวิตที่นี่
กระดูกขาวดุจบรรพต กองอยู่รวมกัน ราวกับหุบเขาหุบหนึ่ง
กลางหุบเขา ระหว่างกระดูกขาว ปรากฏบึงเลือดบึงหนึ่ง
ฟองอากาศหลายฟองลอยขึ้นมาจากในน้ำเลือด จากนั้นก็ระเบิดเหมือนกับหินหนืดที่เดือดพล่าน
ปราณมารยิ่งใหญ่พวยพุ่งมาจากด้านใน สั่นสะท้านขวัญวิญญาณ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี