ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1536
สรุปบท บทที่ 1536 เงาหลังอันเป็นนิรันดร์: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี
ตอน บทที่ 1536 เงาหลังอันเป็นนิรันดร์ จาก ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1536 เงาหลังอันเป็นนิรันดร์ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายต่างโลก ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
จุดแสงเล็กๆ นั้นเกิดจากการผนึกตัวของประกายกระบี่ลวงเซียน เหมือนกระจ้อยร่อย ความจริงยิ่งใหญ่ กลายเป็นฟ้าดิน
เยี่ยนจ้าวเกอกับเกาชิงเสวียนลอยเข้าไปในด้านใน หลังจากแสงสว่างสีแดงก่ำตรงหน้าหายไป ก็เห็นเยี่ยนตี๋นั่งเงียบๆ อยู่กลางอากาศ
เมฆแปลงกำเนิดเบ่งบานเหมือนกับดอกบัว ส่ายไหวเบาๆ บนศีรษะของเขา
เยี่ยนตี๋พยักหน้าให้พวกเยี่ยนจ้าวเกอ จากนั้นก็ละสายตา มองไปยังความว่างเปล่าด้านหนึ่งอย่างไร้เสียง
มองตามสายตาของเขาไป สิ่งที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าเยี่ยนจ้าวเกอกับเกาชิงเสวียนคือภาพอันนิรันดร์ภาพหนึ่งพาดขวางอยู่กลางอากาศ สดใหม่ขึ้นตามกาลเวลา ไม่เคยสลายหายไป
ในภาพ พุทธะในปางโมโห ท่าทางดุร้ายน่ากลัว มือถือกระบี่วิเศษ หันหน้าหาพวกเยี่ยนจ้าวเกออยู่บนฟากฟ้า ความมืดบดบังนภา ปราณสังหารแผ่พุ่ง เหมือนกับดึงดูดนรกมายังโลกมนุษย์
ด้านล่างพุทธะ เงาร่างของบุรุษอาภรณ์ม่วงคนหนึ่งกับสตรีอาภรณ์ขาวคนหนึ่งยืนเคียงไหล่กัน หันหลังให้แก่พวกเยี่ยนจ้าเกอ
บุรุษอาภรณ์ม่วงมือซ้ายถือกระบี่ สตรีอาภรณ์ขาวมือขวาถือกระบี่ มือซ้ายจับมือมือขวาของบุรุษ
นอกจากเงาหลังที่อยู่ในดวงตาของพวกเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว ยังเห็นบุรุษและสตรีสองคนนั้นหันหน้ามองกัน ต่างเผยให้เห็นใบหน้าครึ่งซีก มุมปากแฝงรอยยิ้ม สายตาไร้ความเกรงกลัว
ภาพมั่นคงไม่เคลื่อนไหว แสงสีแดงก่ำราวกับรวมตัวเป็นรูปนูน สมจริงราวกับมีชีวิต บรรยายถึงภาพสุดท้ายในครั้งนั้น
พวกเยี่ยนจ้าวเกอมองภาพ ห้วงสมองปรากฏภาพหลังจากนั้นขึ้นมาโดยอัตโนมัติ มองดูสามีภรรยาคู่นั้นเสียชีวิตลงร่วมกันโดยไร้ความหวั่นเกรง จับมือกันต้านทานกระบี่พุทธะที่กลายร่างเป็นนรก
นึกถึงท่วงท่างามสง่าของการมองความตายดุจคืนสู่มาตุภูมิของคนรุ่นก่อน เยี่ยนจ้าวเกออดเหม่อลอยไม่ได้ คำนับเงาหลังของสามีภรรยาคู่นั้นอย่างจริงจังอีกครั้ง
เกาชิงเสวียนเหมือนกับเยี่ยนตี๋ ไม่ขยับเคลื่อนไหวเหมือนกับรูปสลัก เพียงมองเงาหลังนั้น เงียบงันเนิ่นนาน
สิ่งที่เกาชิงเสวียนไม่เหมือนกับเยี่ยนจ้าวเกอก็คือไม่เคยสัมผัสเยี่ยนซิงถางสามีภรรยาด้วยตัวเอง ขณะนี้ในห้วงสมองปรากฏใบหน้า เสียง และรอยยิ้มของตี๋ชิงเหลียน
ในศิษย์ทั้งหมดของกษัตริย์เถา ผู้ที่เกาชิงเสวียนสนิทสนมมากที่สุดคือตี๋ชิงเหลียนผู้เป็นศิษย์น้อง
หรือสมควรบอกว่า คนสองคนที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันที่สุดในหมู่สหายร่วมสำนัก คือพวกนาง
ครั้งกระโน้นก่อนที่ตี๋ชิงเหลียนจะออกเดินทางพร้อมกับเยี่ยนซิงถาง ยังมาเยี่ยมเยือนเกาชิงเสวียนกับหลงซิงเฉวียน กลับคิดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นการพบกันครั้งสุดท้าย การไปครั้งนั้นเป็นการจากลาตลอดกาล
จิตใจที่สงบนิ่งเถรตรงของเกาชิงเสวียนตอนนี้เกิดระลอกคลื่นขึ้นอย่างไม่อาจควบคุม รู้สึกเศร้าใจ
‘ท่านอาจารย์ ศิษย์น้องเล็กไม่เคยเสียใจ ถ้าหากท่านได้เห็นภาพนี้ในวันนั้นจะคลายใจบ้างหรือไม่’ คิดถึงหลี่อิงกษัตริย์เถาที่ก่อนหน้านี้ไม่นานได้เสียชีวิต เกาชิงเสวียนก็เจ็บปวดกว่าเดิม
เยี่ยนจ้าวเกอมองเกาชิงเสวียนที่อยู่ด้านข้าง ทอดถอนใจ
เยี่ยนตี๋ที่อยู่อีกด้านมองเพียงเงาหลังของเยี่ยนซิงถางสามีภรรยา ไม่กล่าววาจาไม่เคลื่อนไหว
เป็นเพราะว่าเมฆแปลงกำเนิด ในความทรงจำของเขาความจริงไม่มีร่างของบิดามารดา
ทว่าตอนนี้กำลังรับร่องรอยเจตจำนงกระบี่ที่เยี่ยนซิงถางสามีภรรยาได้ทิ้งเอาไว้ทุกหยาดหยด ทำให้เขาเกิดความใกล้ชิดโดยไม่มีที่มาอย่างหนึ่ง ราวกับเลือดข้นกว่าน้ำ ตัดกันไม่ขาด
บางทีเยี่ยนซิงถางกับตี๋ชิงเหลียนอาจไม่ได้ทำหน้าที่เป็นบิดามารดาแม้แต่วันเดียว ไม่เคยได้ดูแลและอยู่เป็นเพื่อนบุตรของตัวเองสักวันเดียว ถึงขั้นที่พวกเขาที่เพิ่งเป็นพ่อแม่คนไม่ทราบด้วยซ้ำว่าควรดูแลบุตรคนหนึ่งอย่างไร
แต่ว่าก่อนที่บุตรจะเติบโต พวกเขาได้ประทานทุกสิ่งที่ดีที่สุดของตัวเองให้แก่บุตรของพวกเขาหมดสิ้นแล้ว
ถึงแม้เยี่ยนตี๋จะไม่เคยสัมผัสกับบิดามารดาอย่างแท้จริง วันนี้หลังจากผ่านมาพันปี ยังคงสัมผัสได้ถึงความรักใคร่เหลือล้น
ส่วนคนนอกที่ไม่ทราบรายละเอียด ก็บอกว่านักพรตชิงจาง นักพรตจ้าวเจิน เหยาอวิ๋นเฉิงตายด้วยน้ำมือของกระบี่พุทธะ
เช่นนี้ทำให้คนที่เหลืออยู่เกิดความเคียดแค้นต่อเส้นทางนอกรีตเหมือนทุกคน
ก่อนหน้านี้ฝ่ายนักพรตชิงจางมีผู้สนับสนุนอยู่แล้ว ส่วนใหญ่เป็นเพราะโลกน้ำพุหยกถูกผนึกมาหลายพันปี มองไม่เห็นความหวัง
ปัจจุบันในเมื่อตราผนึกได้รับการแก้ไข ตรงหน้าปรากฏความหวังขึ้นใหม่ ความคิดในตอนแรกย่อมเจือจาง หลังถูกพวกถงซินหลินจัดการ คนเหล่านั้นยิ่งไม่มีความคิดใดอีก
เยี่ยนจ้าวเกอไม่มีความเห็นอะไรต่อเรื่องนี้ ตัวการหลักถูกกำจัดแล้ว ในสถานการณ์ที่คนอื่นๆ จัดการความวุ่นวาย เขาไม่ใช่คนที่กระหายการฆ่า
ถึงแม้ว่าพวกหวังก่วนและฉวีซูจะได้เห็นฉากที่ตัวเขาสังหารนักพรตจ้าวเจินกับเหยาอวิ๋นเฉิง แต่ว่าคนที่เหลือล้วนเป็นเพียงคนที่สนับสนุนความคิดของนักพรตชิงจางในตอนแรก ไม่ได้เป็นญาติมิตรกันจริงๆ ย่อมไม่ถือเป็นจริงเป็นจังอีก
จะเลือกเชื่อใคร ในเวลาส่วนใหญ่เป็นเรื่องส่วนบุคคล
ขอแค่ทำให้พวกเขาได้เห็นความหวังที่สำนักเต๋าจะเจริญรุ่งเรือง ทราบว่าตัวเลือกของพวกเขาถูกต้องก็พอ
“มีข่าวของเทวกษัตริย์ไท่อี้ผู้ช่วยให้รอดจริงๆ หรือ” ระหว่างทางขากลับ เยี่ยนตี๋หันไปถามเยี่ยนจ้าวเกอ
“จะเจอที่อยู่ที่แท้จริงของเทวกษัตริย์ไท่อี้ผู้ช่วยให้รอดเจอหรือไม่ ตอนนี้ยังไม่ทราบ” เยี่ยนจ้าวเกอตอบ “แต่ว่ามีเบาะแสที่แน่นอนแล้ว”
เยี่ยนตี๋ครุ่นคิด “โถงเซียนเส้นทางนอกรีตให้ความสนใจและจริงจังกับเรื่องนี้ขนาดนี้ หมายความว่าพวกเขาจับตาดูที่อยู่ของเทวกษัตริย์ไท่อี้ผู้ช่วยให้รอดอยู่จริงๆ ทั้งกล่าวได้ว่าเทวกษัตริย์ไท่อี้ผู้ช่วยให้รอดไม่ใช่เทวกษัตริย์ไร้ประมาณ”
“เดิมทีเจ้าแม่อู๋ตังเพียงอำพรางให้พวกเรา แต่ครั้งนี้กลับเกิดความสนใจขึ้นแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอว่า
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี