ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1535
เกาชิงเสวียนกล่าวเช่นนี้ ความจริงกลับไม่เป็นห่วงพวกตัวเอง
สายตาของนางมองไปยังโลกน้ำพุหยก
โจมตีจนฉวีซูกับหวังก่วนถอยไปได้แล้ว พวกเยี่ยนจ้าวเกอต้องฉวยโอกาสถอยหนี ไม่ได้ลำบาก
เพียงแต่โลกน้ำพุหยกที่อยู่ที่นี่กลับต้องประสบภัยพิบัติ
โลกใบนี้เหมือนกับโลกซ้อนโลกและมรกตท่องฟ้าในตอนนั้น ตอนที่ตำแหน่งไม่ได้ถูกเปิดเผย คนอื่นๆ ไม่ทราบตำแหน่งอย่างเป็นรูปธรรมยังพอทำเนา ตอนนี้ตำแหน่งถูกเปิดเผยแล้ว สำหรับคนที่มีจุดประสงค์ร้าย สถานที่เป็นสิ่งที่มั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง คิดสร้างความลำบากง่ายดายยิ่ง
เยี่ยนจ้าวเกอสะบัดแขน ในมือเพิ่มกระบี่เล่มหนึ่ง คมกระบี่แทงทะลุร่างของนักพรตชราผู้หนึ่ง
“เหตุของวันก่อน ผลของวันนี้” นักพรตชิงจางถอนใจคำหนึ่ง “ชีวิตข้าวางวายด้วยมือของสหายร่วมเส้นทางทุกท่าน ขอให้ทุกท่านอย่าได้สร้างความลำบากให้แก่คนในสำนักข้า”
เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยอย่างสงบนิ่ง “เช่นนั้นก็ขึ้นอยู่กับพวกเขา เหมือนคำพูดเมื่อครู่ของท่าน ปลูกแตงได้แตง ปลูกถั่วได้ถั่ว”
พูดจบเขาก็สะบัดกระบี่ในมือ ร่างของนักพรตชิงจางกระจายเป็นส่วนๆ ชีวิตดับสิ้นไป
จากนั้นพวกเขาก็ลงไปยังโลกน้ำพุหยกอีกครั้ง
พวกถงซินหลินกับกว่างทงจื่อมาต้อนรับ พอไม่เห็นนักพรตชิงจาง นักพรตจ้าวเจิน และเหยาอวิ๋นเฉิงสามคนต่างลอบถอนใจ แต่ก็ไม่กล่าวอะไรมาก เพียงแต่คำนับพวกเยี่ยนจ้าวเกอ “โชคดีที่สหายร่วมเส้นทางทุกท่านเอาชนะเส้นทางนอกรีตได้ โลกน้ำพุหยกของพวกเราค่อยปลอดภัยอีกครั้ง”
“ทุกท่านเกรงใจแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอพูดขึ้น “เอาชนะอีกฝ่ายได้ และสังหารกระบี่พุทธะ แก้แค้นให้แก่ท่านปู่ท่านย่า ดีที่มีการช่วยเหลือจากซากสังขารของบูรพาจารย์อวี้ติ่ง”
ซากสังขารของอวี้ติ่งจินหยินตอนนี้ลอยอยู่ด้านข้างเยี่ยนจ้าวเกอ กลับคืนสู่ความสงบนิ่ง หลับตาลงแล้ว
กลิ่นอายที่แฝงอยู่ด้านใน กับระดับความเจิดจ้าของแสงรอบๆ ตัวกลับคืนสู่ระดับมหาชาลในตอนแรกสุดเช่นกัน
คมกระบี่ของกระบี่หยกครึ่งท่อนนั้นตอนนี้กลับมาอยู่ในมือของเยี่ยนจ้าวเกออีกครั้ง
“ผู้อาวุโสสูงส่ง ประคับประคองคนรุ่นหลังเช่นพวกเรา ทำให้การสืบทอดกระแสตรงสายสามพิสุทธิ์สายหลักไม่ขาดลง” เยี่ยนจ้าวเกอคำนับซากสังขารอวี้ติ่งด้วยใจจริง
เฟิงอวิ๋นเซิงกับเกาชิงเสวียนก็เคลื่อนไหวเหมือนกัน
ครั้งนี้สามารถเข่นฆ่าอีกฝ่ายถอยไปได้ ทั้งสังหารกระบี่พุทธะตายคาที่ แก้แค้นให้แก่เยี่ยนซิงถางกับเยี่ยนตี๋ ซากสังขารอวี้ติ่งผลักดันกระบี่ลวงเซียน มีความดีความชอบ
พวกถงซินหลินเห็นดังนั้นต่างกล่าวด้วยใบหน้าเคร่งขรึม “บูรพาจารย์คอยปกป้อง พวกเราไม่กล้าลืมเลือนปณิธานก่อนตายของท่านแม้แต่วินาทีเดียว”
คำกล่าวของเยี่ยนจ้าวเกอแสดงถึงท่าทีของตัวเอง
เรื่องราวเร่งด่วนได้แต่ปรับเปลี่ยนตามสถานการณ์ เพียงอาศัยพลังของซากสังขารอวี้ติ่งสู้ศัตรู ไม่ได้มีความคิดไม่เคารพบรรพบุรุษ และไม่อาจหลอมซากสังขารของอวี้ติ่งจินหยินกลายเป็นร่างแยกของตัวเอง
กลับไม่ใช่นึกถึงความคิดของคนในโลกน้ำพุหยก แต่ว่าอวี้ติ่งจินหยินเป็นผู้ยิ่งใหญ่สายหยกพิสุทธิ์ดั้งเดิม เป็นบูรพาจารย์รุ่นก่อน นี่เป็นความเคารพที่สมควรมีแล้ว
แม้นการสืบทอดของตัวเยี่ยนจ้าวเกอจะไม่ใช่อวี้ติ่งจินหยินถ่ายทอดให้ แต่ว่าเยี่ยนซิงถางผู้เป็นปู่ของเขาคือผู้สืบทอดกระแสตรงของอวี้ติ่งอย่างแท้จริง การบูชาและปกป้องซากสังขารของอวี้ติ่งจินหยินสอดคล้องกับคุณธรรมให้ความเคารพต่อผู้เป็นอาจารย์
แน่นอนว่าเยี่ยนจ้าวเกอจะต้องนำเอากระบี่ลวงเซียนไป ไม่คิดจะปรึกษากับใคร
พวกถงซินหลินประสบเรื่องราวเมื่อครู่ ก็ไม่ได้หวังจะเก็บกระบี่ลวงเซียนไว้ การเคารพซากสังขารอวี้ติ่งของเยี่ยนจ้าวเกอทำให้จิตใจของพวกเขารู้สึกปลอบประโลมแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี