ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1534
กระบี่พุทธะที่เก่าแก่ยิ่งกว่าบุญกุศลพุทธะและยุทธวิชัยพุทธะ บุกเบิกมรรคากระบี่ให้แก่ศาสนาพุทธ ศีรษะรับการโจมตีจากกระบองสารพัดนึก ต้านทานไม่ได้
กายทองศาสนาพุทธในตอนแรกพลันแหลกสลาย
ถูกผนึกมานับสองพันปีออกมาไม่ได้ วันนี้เพิ่งได้รับการปลดปล่อย จุดจบกลับเป็นความตาย
“ภัยพิบัติเอ๋ย…” กายทองของกระบี่พุทธะสลายแล้ว คนลมหายใจยังไม่ขาดห้วง ถอนใจอย่างซึมเซาคำหนึ่ง
หลังจากถอนใจ ร่างของท่านก็ค่อยๆ สลายไป กลายเป็นกระแสปราณหลายสาย ลอยอ้อยอิ่งไม่ไปไหน
ลมปราณที่เต็มไปด้วยสีสันมากมายวนเวียน ถึงกับกลายเป็นหลุมดำขนาดมหึมา ใจกลางหลุมดำล้ำลึกหนักอึ้ง ส่วนบริเวณรอบๆ เหมือนแบ่งเป็นโลกหกใบ
วิถีเทวดา วิถีมนุษย์ วิถีนรก วิถีอสูร วิถีเดรัจฉาน วิถีเปรต สังสารวัฏหกวิถีปรากฏขึ้นพร้อมกัน
วินาทีที่กระบี่พุทธะซึ่งตอนมีชีวิตอยู่กลายร่างเป็นวิถีมนุษย์มรณะ เหมือนร่างกลับเป็นสังสารวัฏ คิดฉุดลากทุกสิ่งที่อยู่รอบๆ เข้าไปด้านใน
นาทีนี้โลกน้ำพุหยกที่ตอนแรกได้รับการเสริมความมั่นคงจากประกายกระบี่ลวงเซียนสั่นสะเทือน มิติเวลาเปลี่ยนแปลง เหมือนกับกำลังจะถูกดูดเข้าไปในหลุมดำสังสารวัฏขณะที่บิดเบี้ยว
วานรปีศาจขนาดมหึมายิ้มยิงฟัน ยกกระบองสารพัดนึกขึ้น แล้วกระทุ้งใส่ด้านล่าง!
กระบองเหล็กเข้าไปในสังสารวัฎ เติมเต็มหลุมดำ ยังหนักอึ้งและยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าใจกลางหลุมสีดำนั่นเสียอีก
เหล็กวิเศษที่เคยค้ำการไหลเวียนของธารสวรรค์ และการเปลี่ยนแปลงของฟากฟ้า วินาทีนี้หยุดสังสารวัฏหกวิถีที่เกิดจากการมรณะภาพของกระบี่พุทธะ
ฉวีซูช่วยเหลือไม่ทัน มองสังขารของกระบี่พุทธะกลายเป็นสังสารวัฏ ใบหน้าที่เดิมซีดขาว ยามนี้ยิ่งไม่เห็นสีเลือด
เขาสีหน้าไร้ความโศกเศร้าไร้ความยินดี เก็บกระบี่ในมือไว้ในฝัก “นะโมกระบี่ราชพุทธะ”
หลังเปล่งฉายาอย่างเป็นทางการของอาจารยผู้มีพระคุณ ฉวีซูก็ถอนตัว ลอยออกไปไกล
แม้นมีประกายกระบี่ลวงเซียนขวางทาง แต่ว่าตอนนี้ความสนใจของพวกเยี่ยนจ้าวเกออยู่ที่การหยุดสังสารวัฏหกวิถีที่เกิดจากกระบี่พุทธะเสียเป็นส่วนใหญ่
ด้วยความสามารถของฉวีซู หากคิดหนีเพียงอย่างเดียว ย่อมฉวยโอกาสฝ่าวงล้อมได้
กายทองมหาเทวะมือถือกระบองสารพัดนึก ฝืนสะกดโลกสังสารวัฏที่เกิดจากซากสังขารของกระบี่พุทธะ
หลุมดำค่อยๆ หายไป ลมปราณหกวิถีที่สับสนพลอยสงบตามไปด้วย
พวกเยี่ยนจ้าวเกอยืนนิ่งกับที่ ขณะมองภาพตรงหน้า ต่างเงียบงันไม่กล่าววาจา
“ศิษย์น้องตี๋ สหายร่วมเส้นทางเยี่ยน ขอให้พวกเจ้าพักผ่อนอย่างสงบ” เนิ่นนานให้หลัง เกาชิงเสวียนพึมพำเบาๆ
เยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงต่างมีสีหน้าเคร่งขรึม ก้มหน้าเล็กน้อย
สังสารวัฏหกวิถีหายไป กายทองมหาเทวะเก็บกระบองสารพัดนึก ร่างหลุดออกกลายเป็นแสงสีทองหลายสาย หล่นลงไปด้านล่าง
ร่างของพ่นพ่านปรากฏขึ้นใหม่ แสงสีทองรวมตัวกันแล้วพุ่งเข้าไปในรอยสักที่อยู่ที่สะบักไหล่ด้านหลัง
ตัวมันหดเล็กลง มีขนาดเล็กกว่าฝ่ามือคน โดดเข้าไปใจกลางฝ่ามือเยี่ยนจ้าวเกอ ก่อนจะหมอบลงแล้วหลับปุ๋ย
“เจ้าตัวขี้เกียจวันๆ ไม่ชอบเคลื่อนไหว ครั้งนี้ลำบากเจ้าจริงๆ แล้ว” เยี่ยนจ้าวเกองอนิ้ว พ่านพ่านหายไป
แม้เป็นเพราะกระตุ้นกระบองสารพัดนึก พ่านพ่านสิ้นเปลืองพลังมหาศาล แต่ตอนนี้พวกเยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่กลัวว่าพวกฉวีซูกับหวังก่วนจะไปแล้วกลับมา
กระบี่พุทธะมรณภาพ เทวกษัตริย์เภรีบาดเจ็บสาหัสสูญเสียพลังต่อสู้
ฉวีซูกับหวังก่วนแม้นว่าจะแข็งแกร่ง แต่ถ้ามีแค่พวกเขาสองคน เยี่ยนจ้าวเกออาศัยซากสังขารอวี้ติ่งผลักดันกระบี่ลวงเซียน ประสานกับเฟิงอวิ๋นเซิง และเกาชิงเสวียนที่มีกระบี่ผนึกเซียนอยู่ในมือ บางทียากจะเอาชนะ แต่ก็สามารถรับมือได้ มีความสามารถปกป้องตัวเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี