ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1538
การปะทะกันครั้งแรกของพระศรีอาริย์กับเทวกษัตริย์ไร้ประมาณเกิดขึ้นเช่นนี้
“ในภัยพิบัติครั้งนั้นมีสหายร่วมเส้นทางหลายท่านไม่โผล่มาตั้งแต่ต้นจนจบ”
เสียงของเจ้าแม่อู๋ตังเหมือนข้ามผ่านกาลเวลาอันนานแสนนานมาถึงปัจจุบัน “ถ้ายึดตามคำพูดของหนานจี๋กับโกวเฉินสองสหายร่วมเส้นทาง เกรงว่ามากกว่าครึ่งตกลงไปในประตูหยกบานนั้น แต่ความจริงเป็นอย่างไรกันแน่ พวกเราไม่อาจทราบได้”
บึงหยกบนคนหลุนตะวันตกของเจ้าแม่ซีหวังพังพินาศ
โลกสุขนิรันดร์รุ่งเรืองบูรพาของเทวกษัตริย์ไท่อี้ผู้ช่วยให้รอดพังพินาศ
อารามอู๋จวงของเจิ้นหยวนจื่อพังพินาศ
ในวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่เมื่อครั้งนั้น ผู้ยิ่งใหญ่สำนักเต๋าเหล่านี้ล้วนไม่เคยปรากฏตัวขึ้น ภายหลังก็ไม่มีข่าวคราว
ประตูหยกมาจากวังเทพ ย่อมมีความเป็นไปได้มากที่สุดว่าจะเป็นฝีมือของผู้ยิ่งใหญ่ในวังเทพ ไม่อย่างนั้นยากจะปิดบังหูตาคนจำนวนมากขนาดนั้น
แต่ความแปลกประหลาดของสภาพการณ์ในตอนนั้นยังคงทำให้เกิดความรู้สึกซับซ้อน
“ถ้าหากหาที่อยู่ของเทวกษัตริย์ไท่อี้ผู้ช่วยให้รอดจนเจอ หรือว่าเจอเบาะแที่อาจจะยังอยู่บางเบาะแส จะทำให้เรารู้มากขึ้นว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่” เยี่ยนจ้าวเกอพึมพำ
เกี่ยวกับเศษศิลามนุษย์กำเนิด ความเป็นไปได้ที่จะถอนเขี้ยวจากปากเสือมีต่ำเกินไป
ครั้งกระโน้นอิ่นเทียนเซี่ยช่วงชิงเศษศิลาฟ้ากำเนิดได้ เป็นเพราะหาช่องว่างในตอนที่เทวกษัตริย์ไร้ประมาณสู้กับพระศรีอาริย์อย่างดุเดือด
ตอนนั้นโถงเซียนได้รับข่าว แต่ติดที่ทำศึกกับแดนสุขาวดีบัวขาว จึงส่งยอดฝีมือจำนวนมากไปไม่ได้ ได้แต่ให้คนไม่กี่คนค้นหาเศษศิลาฟ้ากำเนิดอย่างเป็นความลับ หลังจากเจอค่อยหาวิธีนำกลับโถงเซียน สุดท้ายถูกอิ่นเซียนเซี่ยนำคนมาปล้นไป
การช่วงชิงเศษศิลามนุษย์กำเนิดในตอนนี้ กลับเป็นจุดรวมศูนย์การต่อสู้ของสองฝ่าย มียอดฝีมือมากมายดุจหมู่เมฆ
ศึกใหญ่ที่ปะทุขึ้นอีกครั้งเกิดขึ้นเพราะเรื่องนี้เอง เทวกษัตริย์ไร้ประมาณกับพระศรีอาริย์พร้อมจะลงสนามทำสงครามด้วยตัวเองตลอดเวลา
คิดจะจับปลาตอนน้ำขุ่นในสถานการณ์เช่นนี้ ต่อให้มีโชคเท่าฟ้าก็ไม่แน่ว่าจะใช้ได้
เจ้าแม่อู๋ตังมายังที่นี่ หลักๆ เพราะหวังว่าจะตรวจสอบข้อมูลกับเบาะแสที่เกี่ยวข้องกับตัวเทวกษัตริย์ไท่อี้ผู้ช่วยให้รอด
ถ้าหากว่าเทวกษัตริย์ไท่อี้ผู้ช่วยให้รอดไม่ใช่เทวกษัตริย์ไร้ประมาณ และไม่ได้เสียชีวิตในประตูหยกบานนั้น สถานการณ์ในตอนนี้ของเขาก็ควรค่าแก่การให้ความสนใจแล้ว
“ครั้งกระโน้นตอนที่เทวกษัตริย์ไร้ประมาณต้องการขึ้นสู่ระดับมรรคา เกรงว่าต้องการชำระล้างยอดฝีมือจำนวนมากของสำนักเต๋าเราโดยตรง เพื่อเพิ่มกำลังสนับสนุนในการสำเร็จมรรคา ประตูหยกสะกดสวรรค์มีที่มาแบบนี้นี่เอง”
เยี่ยนจ้าวเกอระบายลมหายใจออกยาวๆ “พระศรีอริยเมตไตรยต้องการสำเร็จมรรคา เพียงใช้เศษศิลามนุษย์กำเนิดส่วนหนึ่ง แต่ว่าเทวกษัตริย์ไร้ประมาณคิดสำเร็จมรรคา นอกจากศิลามนุษย์กำเนิดแล้ว เขายังต้องใช้ศิลาฟ้ากำเนิด”
การสั่นสะเทือนจากการปะทะกันของเงาคนในประตูหยก บางทีอาจเป็นเพราะผู้ยิ่งใหญ่ในสำนักเต๋าคนอื่นๆ หมายหยุดยั้งการกระทำที่จะชำละล้างคนในสำนักเต๋าของเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ
ขณะสองฝ่ายพัวพันกัน พระศรีอาริย์เข่นฆ่ามาถึง ภัยพิบัติเปิดม่านอย่างเป็นทางการ
จนกระทั่งให้หลัง วังเทพพังพินาศ สามพิสุทธิ์สายหลักส่วนใหญ่ประสบภัยพิบัติ ผู้บำเพ็ญพเนจรส่วนใหญ่ที่ตายก็ตาย ที่กระจายก็กระจาย
มหาจักรวาลแหลกสลาย อารยธรรมมรรคายุทธ์ที่พุ่งสู่ความรุ่งเรืองแล้วบนโลกมนุษย์หยุดลงในทันใด
นอกจากนี้ สรรพชีวิตยังถูกทำลาย คนธรรมดาจำนวนนับไม่ถ้วนสิ้นชีวิตในสถานการณ์ที่ไม่รู้ตัว
ถ้าหากเป็นตอนนี้ สำหรับเทวกษัตริย์ไร้ประมาณกับพระศรีอาริย์ สำหรับโถงเซียนและแดนสุขาวดีบัวขาว นี่บางทีเป็นประชากรกับความศรัทธาที่จำเป็นต้องรักษาไว้และจำเป็นต้องช่วงชิง
แต่สำหรับเทวกษัตริย์ไร้ประมาณที่เพิ่งถือกำเนิด ยังมีรากฐานไม่มั่นคง นี่เป็นฐานหินที่เอาไว้ปูทาง
สำหรับพระศรีอาริย์ กลับเป็นโอกาสที่หยุดไม่ให้เทวกษัตริย์ไร้ประมาณตั้งหลัก
ดังนั้นตอนนั้นโลกมนุษย์ที่สำนักเต๋าปกครองจึงไม่ได้กลายเป็นนรก
แต่ว่าหายไป
ภายใต้การปกคลุมของแสงพุทธ อาณาเขตที่ศาสนาพุทธปกครอง กลายเป็นแดนสุขาวดีแห่งความสุขสวัสดี รอดพ้นจากภัยพิบัติ พระศรีอาริรย์สำเร็จบุญใหญ่จากการช่วยโลกในยุคสิ้นธรรม ช่วยผู้คนให้พ้นจากความลำบาก
ตอนแรกเป็นความวุ่นวายภายใน ภายหลังเป็นภัยพิบัติพุทธ สำนักเต๋าสายหลักตกสู่ก้นเหวเพราะสาเหตุนี้ จนกระทั่งตอนนี้ค่อยๆ ฟื้นฟูปราณกำเนิดขึ้น
“เส้นทางนอกรีตกลับมีพวกใช้การไม่ได้กลุ่มหนึ่งเข้าร่วม” เจ้าแม่อู๋ตังกล่าวอย่างสงบนิ่ง
ถึงแม้ว่าประชากรกับความศรัทธาในตอนแรกจะค่อนข้างเบาบาง แต่ว่าเทวกษัตริย์ไร้ประมาณยังดึงยอดฝีมือที่เคยอยู่บนวังเทพหรือสำนักเต๋าสายหลักอย่างอวี๋ฮว่าหลงเทพสีครามจ้าวฝีดาษ เฉาเป่าจ้าวสวรรค์ตักตวงวิเศษมาเป็นพวก สั่งสมฐานแรกสุด
“แดนสุขาวดีตะวันตกคบคิดกับเส้นทางนอกรีตแต่แรก ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนอกรีตไม่อาจผ่านขั้นตอนเริ่มต้นในตอนที่เพิ่งสร้างขึ้นมาใหม่ได้” เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะเย็นชาคำหนึ่ง
ถึงอย่างไรในตอนที่สร้างขึ้นใหม่ สภาพเลวร้ายของโถงเซียนชัดเจนเกินไป ถึงขั้นที่แย่กว่าสภาพในตอนที่พวกเขาเสียทหารสูญแม่ทัพ ปรารกำเนิดเสียหายครั้งล่าสุดเสียอีก
หากกล่าวอย่างไม่เกรงใจ ที่ผ่านมาได้ย่อมไม่ใช่พึ่งพาตัวเองอย่างเดียว ถ้าไม่มีผู้ช่วยก็เป็นเพราะพวกศัตรูเกิดปัญหาภายใน
“คิดดูอย่างละเอียด บางทีอาจเป็นเพราะการยั่วยุจากแดนสุขาวดีตะวันตก จึงมีการถือกำเนิดของเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ” เสียงของเจ้าแม่อู๋ตังเย็นเยียบยิ่ง
เยี่ยนจ้าวเกอหรี่ตา “…เป็นไปได้”
“พวกเรามาดูก่อนว่าจะหาที่อยู่ของพี่ร่วมเส้นทางตงจี๋ได้หรือไม่” เสียงของเจ้าแม่อู๋ตังเบาลง
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกมองที่ไกล เงียบเสียงลงอีกครั้ง
ในมิติไร้สิ้นสุดที่อยู่อีกด้าน เยี่ยนจ้าวเกอร่างจริง เฟิงอวิ๋นเซิง เยี่ยนตี๋ เกาชิงเสวียนนำกระบี่ลวงเซียน กับคนบนโลกน้ำพุหยกกลับจักรวาลฟ้าฟื้น
ระหว่างทาง หลังจากได้ยินการบอกเล่าของเยี่ยนจ้าวเกอ ทุกคนต่างเงียบเสียง
“ภาพในประตูหยกตอนนั้น ยังมีอีกความเป็นไปได้หนึ่ง…” เยี่ยนตี่เสียงทุ้มต่ำ
เยี่ยนจ้าวเกอเงียบงันสักพัก จากนั้นพยักหน้ากล่าว “อีกความเป็นไปได้หนึ่งก็คือ การสร้างประตูหยกเดิมทีไม่ใช่แผนการของคนเพียงคนเดียว”
เพียงแต่ว่าเพื่อชิงผลสำเร็จสุดท้าย ดังนั้นระหว่างทุกฝ่ายจึงเกิดความขัดแย้งภายในอีกรอบ
“ความเป็นไปได้นี้เปรียบเทียบดูแล้วมีค่อนข้างน้อย ถึงอย่างไรการก่อความขัดแย้งภายในโดยไม่สำเร็จอย่างแท้จริง สุดท้ายก็เหมือนทุกคนใช้ตะกร้าไม้ไผ่ตักน้ำ ทุกอย่างสูญเปล่า” เยี่ยนตี๋กล่าวอย่างแช่มช้า “คนที่น่าสงสัยเหล่านั้นเป็นผู้ยิ่งใหญ่ระดับสุดยอดของสำนักเต๋าอย่างไม่ต้องสงสัย ตามปกติไม่น่าจะทำข้อผิดพลาดเช่นนี้ แต่ใจคนยากหยั่งถึง…”
“ปัจจุบันยากบอกกล่าว ความจริงในวันนั้นบางทีอาจมีแค่ผู้มีความสามารถในประตูหยกจึงจะทราบทั้งหมดกระมัง” เยี่ยนจ้าวเกอถอนใจคำหนึ่ง สายตาเปลี่ยนเป็นนิ่งสงบ “แต่นี่ไม่ส่งผลต่อเส้นทางของพวกเรา”
เฟิงอวิ๋นเซิงที่อยู่ด้านข้างเขายิ้มขึ้น
เยี่ยนตี๋กับเกาชิงเสวียนบนใบหน้าต่างปรากฏรอยยิ้มจางๆ สายตาสงบและแน่วแน่
“ไม่ว่าจะกล่าวอย่างไร ถ้าหากศึกใหญ่ระหว่างสองเส้นทางนอกรีตรุนแรงขึ้นอีก เช่นนั้นย่อมเป็นเรื่องดีสำหรับพวกเรา พวกเขาสู้กันรุนแรงยิ่งดี ยิ่งสู้นานยิ่งดี” เยี่ยนจ้าวเกอแค่นเสียงคำหนึ่ง
ตำหนักโอสถแม้นจะดี จักรวาลฟ้าฟื้นแม้จะเร้นลับ แต่ถ้าหากดึงดูดให้ผู้ยิ่งใหญ่เส้นทางนอกรีตออกตามหา ต่อให้พวกเยี่ยนจ้าวเกอซ่อนตัวไม่ออกไป แรงกดดันก็ยังมีมากเกินไป
มีเแต่ต้องให้ศัตรูสะกดกันเอง จักรวาลฟ้าฟื้นจึงค่อยคงอยู่ได้นาน
ก่อนหน้านี้เยี่ยนจ้าวเกอจึงวางแผนอย่างรอบคอบค่อยก่อเรื่องขึ้น
ต้องก่อเรื่องจึงจะมีความสงบสุข
ปัจจุบันเกิดผลลัพธ์ที่ดีอย่างเหนือความคาดหมาย พวกเยี่ยนจ้าวเกอโล่งใจได้แล้ว
…
เยี่ยนจ้าวเกอโล่งใจ คนอื่นๆ กลับไม่ผ่อนคลาย
หลังจากหวังก่วนพาเทวกษัตริย์เภรีกลับวังสวรรค์โถงเซียน คนที่มารับพวกเขาขมวดคิ้วมุ่น “ไฉนจึงได้มีสภาพเช่นนี้”
“อีกฝ่ายนำกระบองสารพัดนึกมาด้วย” หวังก่วนหาวครั้งหนึ่ง “ตอนนี้กระบี่ลวงเซียนตกไปอยู่ในมือของเส้นทางนอกรีตเหล่านั้นแล้ว”
เขายกนิ้วขึ้นสองนิ้ว “ทางเส้นทางนอกรีตมีสองเล่มแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี