ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 156

ได้ยินคำเอ่ยของหญิงสาวแซ่เซี่ยผู้นั้นแล้ว หร่วนผิงพลันเลิกคิ้ว หันหน้ากลับไปมองยังหน้ากระจก

เขาพบกว่าภายในกระจกเกิดกระแสคลื่นโหมกระหน่ำบนผืนทะเลสาบ ตามการย่างก้าวเคลื่อนที่ของเยี่ยนจ้าวเกอ

ระหว่างเยี่ยนจ้าวเกอเดินไปตามทาง สายตาของเขากวาดมองไปรอบทิศ แต่จู่ๆ ก็หยุดอยู่ที่ทิศหนึ่งชั่วครู่

ภายในเรือนไม้ไผ่ หร่วนผิงที่อยู่หน้ากระจกใจกระตุกวูบ เพราะเห็นได้ชัดว่าเยี่ยนจ้าวเกอในกระจกกำลังสบตาอยู่กับเขา

กั้นไว้ด้วยค่ายกล กั้นไว้ด้วยปรากฏการณ์ชั้นแล้วชั้นเล่า กระนั้นทั้งสองฝ่ายกลับเหมือนว่าข้ามผ่านระยะห่างของพื้นที่ไปแล้ว

สายตาเยี่ยนจ้าวเกอทอดมองมา ยิ้มน้อยๆ

หร่วนผิงขมวดคิ้วเป็นปมแน่นโดยพลัน ค่ายกลกั้นพวกเขาเอาไว้จริงๆ และเยี่ยนจ้าวเกอยังคงมองไม่เห็นเขา ทว่าการแสดงออกและสีหน้าท่าทางนั้น กลับชัดเจนว่าอีกฝ่ายจับได้แล้วว่ามีคนกำลังเฝ้าดูการเคลื่อนไหวผ่านค่ายกลอยู่

ครั้นมองภายในหน้ากระจกอีกครั้ง จังหวะการก้าวเดินของเยี่ยนจ้าวเกอแปลกประหลาดนัก ประเดี๋ยวเดินหน้าประเดี๋ยวถอยหลัง หร่วนผิงที่คุ้นเคยต่อค่ายกลอย่างยิ่งยวดมองออกในทันที ว่าชายหนุ่มผู้นี้มีความสามารถในการเดินออกมาจากค่ายกล กลับเกาะปิดนภาอีกครั้งได้เอง

ซึ่งขณะเยี่ยนจ้าวเกอก้าวเดินก็นำพาลมเมฆโหมซัดไล่หลัง พลิกกลับมาส่งผลกับค่ายกลอย่างคาดไม่ถึง

ภายใต้สถานการณ์ที่ใช้พลังฝึกปรือของเยี่ยนจ้าวเกอในตอนนี้ ไม่เข้าสู่ศูนย์กลางค่ายกล ไม่แตะต้องของวิเศษวางค่ายกลและรากฐานอักขระค่ายกล คิดอยากจะสั่นคลอนค่ายกลที่มหึมาเช่นนี้ กำลังความสามารถยังไม่มากพอ

ทว่าเป็นเช่นนี้ต่อไป การเปลี่ยนแปลงค่ายกลก็ยิ่งจะใหญ่หลวงมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานนักก็จะทำให้ยอดฝีมืออาวุโสแห่งหอคลื่นโหมตระหนกตกใจได้

ฟางจุ่นและคนอื่นๆ ล้วนอยู่ด้วย หอคลื่นโหมยึดถือความเป็นกลางอย่างยิ่ง แต่ไรไม่เคยคิดจะผูกแค้นกับเขากว่างเฉิง ทว่าใช้ประโยชน์จากค่ายกลกลั่นแกล้งผู้คนเช่นนี้ หร่วนผิงยากจะเลี่ยงการถูกตำหนิได้

ยิ่งไปกว่านั้น บัดนี้เขาหมดหนทางจัดการกับเยี่ยนจ้าวเกอโดยสิ้นเชิง

หากยกระดับอานุภาพค่ายกลต่อไปจนกลายเป็นค่ายกลสังหารแล้ว เซี่ยโยวฉานที่อยู่ข้างกายเขาก็จะไม่เห็นด้วยเป็นคนแรก

เซี่ยโยวฉานกล่าวอย่างสงบนิ่งว่า “เจ้าต้องการหยั่งเชิงความรู้ซึ้งในค่ายกลของเยี่ยนจ้าวเกอ บัดนี้ก็นับได้ว่าบรรลุผลที่คาดไว้แล้ว”

หร่วนผิงนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนผุดรอยยิ้มพลางกล่าวว่า “ไม่ธรรมดาจริงๆ สมคำร่ำลือ” สิ้นคำพูด เขาก็ยื่นมือออกไปเช็ดบนหน้ากระจกอย่าแรง

ปรากฏการณ์บนหน้ากระจกพลันหายวับไปทันที

ส่วนเยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ภายในทะเลสาบปิดนภาพลันยิ้มน้อยๆ เพราะเขารู้สึกได้ว่าความผิดปกติของค่ายกลหายไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ จังหวะก้าวเท้าผ่อนช้าลง ลมเมฆที่สั่นคลอนเพราะปราณจิตราที่อยู่ข้างกายก็ค่อยๆ สงบลงเช่นกัน

อาหู่ตามอยู่ด้านหลังเขา ยิ้มซื่อเอ่ยว่า “คุณชายขอรับ อีกฝ่ายหวาดกลัวแล้วหรือ”

ชายหนุ่มยักไหล่ “ไม่ถึงขั้นหวาดกลัวหรอก หอคลื่นโหมกับสำนักเรา เดิมก็ไม่ได้มีข้อวิวาทอันใดอยู่แล้ว คนอื่นผู้หนึ่งว่างอยู่ไม่มีเรื่องก็มักหาเรื่อง มักจะมีคนขี้เบื่อเช่นเขาจริงๆ นั่นแหละ”

ไม่นานนัก เมฆหมอกเบื้องหน้าก็กระจายออก หญิงสาวผู้หนึ่งสูง ผู้หนึ่งเตี้ย ทั้งสองสวมหมวกไผ่ แต่งกายด้วยอาภรณ์สีเขียวย่ำน้ำเดินมาถึงตรงหน้าเยี่ยนจ้าวเกอและอาหู่

หญิงสาวที่ตัวสูงกว่าถอดหมวกไผ่ที่ห้อยผ้าโปร่งผืนบางเอาไว้ออก เผยเห็นเค้าหน้าธรรมดา ทว่ามีท่วงท่างดงาม ซึ่งก็คือเซี่ยโยวฉาน

“ศิษย์น้องเยี่ยนก็มีความรู้ซึ้งด้านค่ายกลอย่างสูงเช่นกัน” เซี่ยโยวฉานยิ้มเล็กน้อยพลางเอ่ย “เมื่อครูคันไม้คันมือชั่ววูบ หยอกล้อเจ้าเล่น ข้าขออภัยเจ้า ณ ตรงนี้ ขอเจ้าอย่าได้เก็บมาใส่ใจ”

เยี่ยนจ้าวเกอมองดูเซี่ยโยวฉาน พลางกะพริบตาปริบๆ ยิ้มกล่าว “ศิษย์พี่เซี่ยกล่าวเกินไปแล้ว เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นเอง ข้าจะโทษท่านได้อย่างไรกัน หากให้ศิษย์พี่สวีทราบ เช่นนั้นข้าก็คงน่าสมเพชนัก เพียงแต่คราหน้าบอกกล่าวกันล่วงหน้าหน่อยเถิด เมื่อครู่ข้าไม่ได้เตรียมตัวใดๆ สักนิด”

ชายหนุ่มไม่เพียงแค่รู้จักหญิงสาวเบื้องหน้า ยังค่อนข้างคุ้นเคยกันอีกด้วย

เซี่ยโยวฉาน หนึ่งในผู้สืบทอดหัวกะทิที่สุดในบรรดาคนรุ่นเยาว์แห่งหอคลื่นโหม พลังฝึกปรืออยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นเคียงนภาระยะท้าย แกร่งยิ่งกว่าหร่วนผิง ระยะห่างสู่ชั้นผ่านภาขาดเพียงแค่ครึ่งก้าวเท่านั้น

ปัจจุบันนางอายุใกล้สามสิบ ในสายตาของทั่วหล้านับว่าเป็นหญิงชราแล้ว เพียงแต่ว่าด้วยศักยภาพพรสวรรค์ของนาง และระดับขั้นที่นางสามารถบรรลุในภายภาคหน้าได้ หากคำนวณตามอายุขัยแล้ว สามสิบปียังไม่นับว่ามากเท่าใดนัก

จอมยุทธ์หญิงโลกแปดพิภพที่ไม่แต่งงานเลยตลอดชีพ ก็ไม่ได้อยู่ในกลุ่มน้อยเช่นกัน

เยี่ยนจ้าวเกอกับนางก็นับว่าคุ้นเคยกัน เพียงแต่ว่าความสนิทสนมนี้ก็เหมือนกับเยี่ยฉงโจว ก็คือมาจากสวีเฟย ‘วิหคเวหา’ ศิษย์ร่วมสำนักเดียวกับเยี่ยนจ้าวเกอเช่นกัน