ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1587
มหาสถามปราปต์โพธิสัตว์ปรากฏกาย แสงสว่างไร้สิ้นสุดไหลเวียน เหมือนกับกลายเป็นเพลิงขาวไร้ขอบเขต ชำระล้างทุกสิ่ง
แม้แต่สายฟ้าที่รุนแรงสุดขีดนั้นถึงกับล้วนถูกเพลิงแสงสีขาวค่อยๆ ลบเลือน
จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ยืนอยู่บนรถสายฟ้า จี้นิ้วออกมา
แสงสายฟ้าที่เหมือนความโกลาหลกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้าไปในแสงสว่างไร้สิ้นสุด จากนั้นก็ระเบิดออก
พลังงานอันยิ่งใหญ่เหมือนกับการเปิดความขมุกขมัว ฉีกแสงสว่างที่กระจายไปทั่วจักรวาล ทอดยาวไม่ขาดสาย
สายฟ้าต้นกำเนิด
วิชาสายฟ้าอันดับหนึ่งแห่งสายฟ้าเทพทั้งเก้า!
สายฟ้านี้พอระเบิดขึ้น ถึงแม้ว่าเพลิงขาวอันเรืองรองที่ส่องสว่างโลกนับสิบใบรอบๆ มหาสถามปราปต์โพธิสัตว์จะยังคงอยู่ แต่ก็ล่องลอยไปทั่ว หยุดรวมกันชั่วขณะ
ถึงแม้แสงสว่างจะยังคงมีแนวโน้มเชื่อมต่อกันใหม่ แต่ว่าจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋แสดงความสามารถอีกรอบ
สายฟ้าอนัตตาชิ้นหนึ่งปรากฏ ยังคงเป็นฟองอากาศที่เหมือนเป็นโครงสร้างสายฟ้า ส่งเสียงเพียะพะ
แต่ว่าสายฟ้าอนัตตาชิ้นนี้ไม่ได้พองออก หากยุบตัวเข้าตรงกลาง
ทันใดนั้นแรงดึงดูดอันแข็งแกร่งกลืนกินแสงสว่างรอบๆ ส่วนใหญ่พังทลายเข้าไปด้านใน หุบตัวเข้าตรงกลาง เหมือนกับกรงขังความมืดจองจำแสงสว่าง
มหาสถามปราปต์โพธิสัตว์ก้าวเดินเกิดดอกบัว ร่างบรรลุถึงด้านข้างวงกลมสายฟ้าที่เกิดจากสายฟ้าอนัตตาในชั่วพริบตา จากนั้นก็แตะนิ้วใส่เบาๆ
กรงขังความมืดแหลกสลาย แสงสว่างโผล่ขึ้นบนโลก ไร้ขีดจำกัดไร้สิ้นสุด
ขณะเดียวกัน หนอนเก้าเศียรควงพลั่วพระธรรม ตัดม่านแสงสายฟ้าบางๆ ที่ครอบคลุมอยู่เป็นช่องว่างสายหนึ่ง
แต่ไม่รอเขาเคลื่อนไหวต่อ และไม่สนใจมหาสถามปราบต์โพธิสัตว์แก้ไขกรงขังความมืดสายฟ้า ปลดปล่อยแสงสว่าง จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ตบใส่รถสาฟ้าใต้เท้าของตนเองจนแหลกสลายในหนึ่งฝ่ามือ!
รถสายฟ้าหลุดออกจากกัน แสงสายฟ้าหลายสายพุ่งไปรอบๆ ก่อนจะเสริมความแข็งแกร่งให้แก่ม่านแสงสายฟ้าที่แตกเป็นช่องนั้น
เพียงแค่พริบตาเดียว ม่านแสงสายฟ้าสมานตัวกันใหม่ ขวางอยู่ตรงหน้าคนด้านใน
“ดูว่าท่านจะเสริมได้สักกี่รอบ” หนอนเก้าเศียรไม่สนใจ โจมตีต่อ มหาสถามปราปต์โพธิสัตว์แสดงบุปผาแสงสว่างไร้จำกัด สาดส่องโลก กำจัดแสงสายฟ้า
จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋มีความสามารถกล้าแข็ง ใช้หนึ่งสู้สอง ทั้งยังรักษาม่านแสงที่เกิดจากสายฟ้าสุญญตา ครอบคลุมจักรวาล
แต่ว่าคู่ต่อสู้ของเขาก็เป็นชนชั้นกล้าแกร่ง จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋สามารถปกป้องตัวเองให้ปลอดภัยได้ในระยะเวลาสั้นๆ แต่ว่าม่านแสงสายฟ้านี้กลับคงอยู่แค่ชั่วครู่เดียว
นี่ยังอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่มีเจ้ามรรคาลงมือ หากเจ้ามรรคาได้ยินข่าวแล้วเคลื่อนไหว จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ก็มิอาจถอนตัว กลับไปหลบในความว่างเปล่าได้ทันที
ตอนที่จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ต่อสู้กับมหาสถามปราบต์โพธิสัตว์ อีกด้านหนึ่งจ้าวปีศาจร้อยตาก็อยากเคลื่อนไหวเต็มแก่แล้ว
เขาจ้องมองเยี่ยนจ้าวเกอพ่อลูกด้วยสายตาเย็นเยียบ
ตอนที่บุกมรกตท่องฟ้า เขาได้รับความคับข้อง ได้แต่มองดูผู้สืบทอดเหนือพิสุทธิ์จากไปอย่างปลอดภัย
และตัวเขายังถูกทำลายความสามารถเพราะดาบสิ้นธรรมของเฟิงอวิ๋นเซิงด้วย
ภายหลังฝึกฝนเกือบร้อยปี จ้าวปีศาจร้อยตาก็ฟื้นฟูพลังกลับมาได้หลายส่วน ตอนนี้ได้พบพวกเยี่ยนจ้าวเกอ กลายเป็นคู่แค้นเผชิญหน้า เกิดโทสะเป็นพิเศษ
จ้าวปีศาจร้อยตาสำนึกตัวว่านอกจากเฟิงอวิ๋นเซิงที่ฝึกฝนหุบเหวโกลาหลสูญ และจ้าวสวรรค์สายเหนือพิสุทธิ์ที่ฝึกฝนคัมภีร์โกลาหลสูญแล้ว ไม่เกรงกลัวคู่ต่อสู้ในระดับเดียวกันคนไหน
ปัจจุบันถึงแม้เยี่ยนจ้าวเกอพ่อลูกจะมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ว แต่จ้าวปีศาจร้อยตาไม่กังวล
เขามีพรสวรรค์โดดเด่น ความสามารถกว้างขวาง แม้จะเป็นยอดฝีมือระดับมหาชาลจำนวนมากก็ทำอะไรเขาไม่ได้ จึงรู้สึกว่าวันนี้เป็นเวลาแก้แค้น
ต่อให้ไม่อาจเชือดศัตรูด้วยมือตัวเอง เวลาผ่านไปเล็กน้อย รอจนมหาสถามปราบต์โพธิสัตว์ทำลายวิชาลับของจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ การสนับสนุนอันมากมายก็จะมาถึง
ดังนั้นจ้าวสวรรค์ร้อยตาจึงไม่เกรงใจ สาวเท้าไปเบื้องหน้า
“เทวกษัตริย์น้อย? ประมุขสยบฟ้า? ชื่อเขื่องโข ได้ถามข้าแล้วหรือยัง?”
จ้าวปีศาจร้อยตาแค่นเสียง ชักดาบออกจากฝัก ปราณกระบี่สีเหลืองมัวซัวเหมือนกับทะเลสาบพาดขวงจักรวาล ฟันใส่เยี่ยนจ้าวเกอพ่อลูก
แต่ว่าเยี่ยนตี๋กวาดมองเขาอย่างเย็นชา กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฉายาพวกข้าพ่อลูกต้องถามท่านด้วย?”
บุปผาแสงดอกหนึ่งบนศีรษะเต็มไปด้วยสีสัน ดาบแสงสีม่วงถูกชูขึ้นสูง ตั้งไว้บนศีรษะ
จากนั้นก็ฟันลงดาบหนึ่ง!
ดาบกฎเกณฑ์ ทำลายฟ้า!
แม้จ้าวปีศาจร้อยตาที่มีความสามารถด้านพรสวรรค์เหี้ยมหาญสุดขีด หมอกเหลืองหนาแน่นนี้ตอนนี้ก็เกิดระลอกขึ้นใต้สภาวะดาบของเยี่ยนตี๋
ถึงแม้หมอกเหลืองจะเติมเต็มไม่หยุด เหมือนกับไร้สิ้นสุด แต่ยังคงสลายไปไม่หยุด
พลังของสองฝ่ายคล้ายยื้อยันกัน
แต่ว่ามือที่กำดาบของเยี่ยนตี๋มั่นคงเหมือนเดิม ทั้งยังค่อยๆ ลดต่ำลงด้วยความเร็วที่หากใช้ตาเนื้อก็ยากจะสัมผัสได้
คมดาบที่น่ากลัวและเกรี้ยวกราดลดต่ำลงทีละน้อยๆ
ยิ่งมายิ่งเข้าใกล้จ้าวปีศาจร้อยตา!
เขาที่เผชิญกับคมดาบของเยี่ยนตี๋ ตอนนี้เหมือนกับสัมผัสอย่างชัดเจนได้ถึงความเย็นและความร้อนจากดาบยาวที่เกิดจากสายฟ้า
บางทีความเร็วอาจช้าสุดขีด ไม่ทราบว่าจะบรรลุถึงจุดจบสุดท้าย ณ เวลาไหน
แต่ว่ากระบวนการนี้กลับเหมือนยากจะต้านาทน ยากจะพลิกเปลี่ยน มิอาจเปลี่ยนแปลง มิอาจละเมิด
ทุกสิ่งที่จ้าวปีศาจร้อยตาพยายามทำออกมาสุดกำลัง ก็เพียงทำให้เวลาสุดท้ายนั้นมาถึงช้าเล็กน้อยเท่านั้น
แต่สิ่งที่ควรมาถึงสุดท้ายก็มาถึง!
ไม่อาจต้านทานได้เหมือนกับการมุ่งตรงไปของสภาวะฟ้าดิน และการเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติ!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี