ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1588
ตอนนี้จิตใจของจ้าวปีศาจร้อยตาเต็มไปด้วยความท้อแท้
ความสามารถพรสวรรค์ของเขาน่าตกตะลึง มีดาวข่มน้อยนิด ดังนั้นเมื่ออยู่ในระดับเซียน บางครั้งก็สามารถประกอบวีรกรรมต่อสู้ข้ามระดับได้ โด่งดังมาเป็นหมื่นปี
แต่ว่าหลายปีมานี้ เขากลับเจอดาวข่มติดต่อกัน
ก่อนหน้านี้เป็นเฟิงอวิ๋นเซิง ภายหลังมีเยี่ยนตี๋
สองครั้งล้วนถูกคู่ต่อสู้ที่ระดับพลังฝึกปรือต่ำกว่าตนเองกดดันจนตกสู่ห้วงอันตราย
ตอนนี้เขาเผชิญกับตัวเลือกเหมือนตอนที่สู้กับเฟิงอวิ๋นเซิงอีกครั้ง
ถ้าไม่ทุ่มเทเสี่ยงตาย ก็ต้องมองดูตนเองก้าวสู่ความล้มเหลวทีละก้าวๆ โดยทำอะไรไม่ได้
คู่ต่อสู้คนละคน สถานการณ์คล้ายกัน ทำให้ปีศาจที่โด่งดังมาตั้งแต่ยุคโบราณตอนกลางตนนี้ อึดอัดจนอยากกระอักเลือด
“เยี่ยนซิงถางกับตี๋ชิงเหลียนสองสหายร่วมเส้นทางสมกับเป็นผู้มากพรสวรรค์” เกาหานมองเยี่ยนตี๋พลางถอนใจชมเชย “แต่ว่าสุดท้ายยังเป็นประมุขเหยียบฟ้ายกระดับขึ้นไป เดินจากพื้นฐานที่สหายร่วมเส้นทางสองคนกำหนดไว้ไปไกลกว่าเดิม”
“ข้าผู้แซ่เยี่ยนขอรับคำชมเชยของสหายร่วมเส้นทางเกาแทนบิดา แต่ตอนนี้คล้ายมิใช่เวลากล่าวเรื่องเหล่านี้” เยี่ยนจ้าวเกอมองพระสรรวนิวรณวิษกัมภินโพธิสัตว์ที่อยู่ตรงข้าม ส่งกระแสเสียงถาม “ผลลัพธ์ของสหายร่วมเส้นทางเกาเป็นอย่างไร?”
เกาหานพยักหน้า ส่งกระแสเสียงตอบว่า “ทางข้าพอได้ สหายร่วมเส้นทางเยี่ยนเล่า?”
“ทางข้าก็ไม่มีปัญหาเช่นกัน” เยี่ยนจ้าวเกอตอบ “เช่นนี้ รออีกหน่อยค่อยเคลื่อนไหวจะเป็นประโยชน์กว่า สามารถสลัดหลุดได้ในเวลาที่แน่นอน”
สาเหตุที่ไม่เสี่ยงอันตรายด้วยตัวเอง เป็นเพราะเยี่ยนจ้าวเกอต้องการทำลายการไล่ล่าของอีกฝ่ายก่อน เพื่อที่ว่าตอนไปชิงกระบี่สังหารเซียนซึ่งเป็นการเคลื่อนไหวที่แท้จริงต่อจากนี้จะมีโอกาสำเร็จเพิ่มขึ้น
ที่ผู้มาเป็นเกาหานมิใช่หลิงชิง มีที่มาจากสาเหตุนี้
หลังจากบรรลุเป้าหมาย ต่อจากนี้สมควรคิดพิจารณาว่าจะถอนตัวอย่างปลอดภัยได้อย่างไร เยี่ยนจ้าวเกอถามว่า “หลังจากบิดาเก็บตะขาบตัวนั้นได้ คนที่เหลืออยู่พี่ร่วมเส้นาทงเกาไม่สะดวกลงมือหรือไม่?”
เกาหานยิ้ม “จะเป็นอย่างนั้นได้อย่างไร?”
ขณะที่พูด เขาก็ยกฝ่ามือขึ้น แสงสว่างไร้สิ้นสุดรวมตัว
เพียงแต่เมื่อเทียบกับความบริสุทธิ์และความสว่างจากความสามารถของศาสนาพุทธแล้ว ขณะที่เกาหานยกมือขึ้น ประกายแสงเร่าร้อนกว่า รุนแรงกว่า หนักอึ้งกว่า!
ตอนนี้แม้แต่ดวงอาทิตย์ของจริงก็ไม่ร้อนแรงแยงตาเท่ากับหมัดของเกาหาน
ประกายแสงเจิดจ้า พลังการระเบิดพุ่งใส่ศีรษะของพระสรรวนิวรณวิษกัมภินโพธิสัตว์
กลับเห็นถุงย่ามใบหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างฉับพลัน พุ่งเข้าหากานหาน
ถุงย่ามเปิดออก เหมือนกับสามารถบรรจุเอกภพ ต้องการใส่ดวงอาทิตย์ที่ลุกโชนซึ่งเกาหานฟาดลงเข้าไป
นักบวชศาสนาพุทธสามคนไม่ได้เป็นฝ่ายบุกเหมือนจ้าวปีศาจร้อยตา ยามเผชิญกับเยี่ยนจ้าวเกอและเกาหาน ไม่รีบไม่ร้อน วางแผนรับมือด้วยความอดทน
ขอแค่รอมหาเทวะเก้าเศียรกับพระสรรวนิวรณวิษกัมภินโพธิสัตว์ทำลายวิชาลับของจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ได้ ก็จะมียอดฝีมือจำนวนมากมาสนับสนุน
หากเจอสี่กระบี่ลงทัณฑ์เซียนย่อมประเสริฐ แต่ในเมื่อพวกเยี่ยนจ้าวเกอกล้าเผยโฉม เช่นนั้นก็หาวิธีจับกุมสังหาร ผลลัพธ์ใช่ว่าจะต่ำกว่าสี่กระบี่ลงทัณฑ์เซียน
ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอโหดเหี้ยมมากกว่าที่พวกท่านคิดไว้มาก
“สิบแปดอรหันต์ สมคำร่ำลือ พระอาจารญ์อิงคท นับถือมานานแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอมองอรหันต์ถุงผ้าที่พุ่งเข้าหาเกาหาน ถอนใจชมเชย “ในอดีตแอนอภิรดีศูนย์กลางเกิดการแบ่งแยก สามสิบห้าพุทธะ ห้าร้อยอรหันต์ สามพันคะเตไม่ทราบสูญเสียเพราะพระศรีอริยเมตไตรยเท่าไหร่ ถึงแม้ศาสนาพุทธจะรักษาพลังไว้ได้ แต่ก็เทียบกับช่วงรุ่งเรืองในยุคโบราณตอนกลางไม่ได้”
เขาทางหนึ่งพูด ทางหนึ่งเดินเข้าหาพระสรรวนิวรณวิษกัมภินโพธิสัตว์และอรหันต์แคะหู
“ได้ยินมานานว่าเหล่าพุทธะล้วนเมตตา ถ้าเป็นเช่นนี้ เมื่อเอาใจเขามาใส่ใจเรา ตอนมหาภัยพิบัติไฉนจึงสร้างความลำบากแก่สำนักเต๋าเรา”
พระสรรวนิวรณวิษกัมภินโพธิสัตว์ยกดอกบัวขึ้นพลางยิ้ม “เพราะเส้นทางไม่เหมือนกัน การบำเพ็ญของพวกเรายังน้อยไป ความทุกข์ที่ทำลายไม่ได้ก็มีมากมาย ทำให้สหายร่วมเส้นทางเยี่ยนหัวเราะเยาะแล้ว”
“ข้าไม่หัวเราะเยาะ ในเมื่อเส้นทางไม่เหมือนกัน เช่นนั้นสุดท้ายได้แต่ลงมือแสดงความสามารถที่แท้จริงแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอพูดจบ ร่างเหมือนกับขยายใหญ่ขึ้น ในสายตาของนักบวชศาสนาพุทธ ใหญ่จนถมเต็มจักรวาล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี