ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1601
พอเห็นหุ่นฟางกับเกาทัณฑ์ที่ลู่ยาเต้าจวินหยิบออกมา คนที่อยู่รอบๆ ล้วนแตกตื่น
‘คัมภีร์หัวตะปูเจ็ดเกาทัณฑ์!’ เยี่ยนจ้าวเกอเกือบสบถคำหยาบออกมา ‘เหลวไหล! สิ่งนี้จะต้องบูชายี่สิบเอ็ดวันจึงค่อยๆ เกิดผลมิใช่หรือ?’
คัมภีร์หัวตะปูเจ็ดเกาทัณฑ์คือหนึ่งในวิชาลับที่เคยปรากฏขึ้นมาเพียงครั้งเดียวในประวัติศาสตร์ แต่หากมีชื่อเสียงสั่นสะท้าน
ในยุคสถาปนาเทพโบราณตอนต้น ลู่ยาเต้าจวินใช้คาถาคำสาปนี้สังหารจ้าวกงหมิงเซียนสวรรค์มหาชาลสายเหนือพิสุทธิ์ ซึ่งก็คือเจ้าของมุกค้ำทะเลยี่สิบสี่ธรรมบาล
ด้วยความสูงส่งด้านอิทธิฤทธิ์ และความแข็งแกร่งด้านของวิเศษของจ้าวกงหมิง ยังไม่รอดจากคัมภีร์หัวตะปูเจ็ดเกาทัณฑ์ ความน่าสะพรึงของวิชานี้ไม่จำเป็นต้องกล่าวมากความ
สิ่งที่ควรค่าแก่การเอ่ยถึงก็คือ วิชานี้สามารถใช้ได้แค่ยุคละครั้ง
หลังยุคโบราณตอนต้น ยุคโบราณตอนกลางลู่ยาเต้าจวินมิได้ใช้อีก แต่ว่าเมื่อมีจ้าวกงหมิงเป็นตัวอย่าง ก็มากพอจะทำให้ทุกคนต้องป้องกันอวิชชานี้แล้ว
หลังเข้ามาในยุคสมัยนี้ ลู่ยาเต้าจวินเก็บไม้ตายนี้ไว้ในมือมาโดยตลอด วันนี้ในที่สุดก็ได้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง!
พวกเยี่ยนจ้าวเกอเดิมคอยระวังกระบวนท่านี้อยู่เช่นกัน
แต่ว่าการใช้คัมภีร์หัวตะปูเจ็ดเกาทัณฑ์มีเงื่อนไขและขีดจำกัดมากมาย มิใช่คิดใช้ก็ใช้ตามใจ
ขณะเดียวกัน การใช้วิชาลับนี้ก็มิใช่ว่าไร้เค้าลางโดยสิ้นเชิง
จะใช้วิชาจำเป็นต้องตั้งแท่นบูชา เดินตามตำแหน่งดาว ผลักดันวิชาอย่างต่อเนื่อง บูชาสามครั้งต่อหนึ่งวัน และต้องบูชาทั้งหมดยี่สิบเอ็นวันจึงจะเกิดผลลัพธ์
ในเวลานี้ ศัตรูที่ถูกใช้วิญญาณจะร้อนรุ่ม ง่วงเหงาหาวนอน เลือดลมพลุ่งพ่าน จิตใจกระสับกระส่าย
ไม่ว่าจะเป็นพวกเยี่ยนจ้าวเกอหรือว่านักบวชศาสนาพุทธ ก่อนหน้าล้วนไม่มีสัญญาณอย่างนี้
ดังนั้นก่อนหน้านี้ไม่ว่าใครล้วนไม่ได้ให้ความสำคัญกับคัมภีร์หัวตะปูเจ็ดเกาทัณฑ์นี้
ทุกคนต่างระวังมีดบินสังหารเซียน ของวิเศษที่ชื่อเสียงโด่งดังทั่วใต้ล้าอีกอย่างหนึ่งของลู่ยาเต้าจวิน
อย่างน้อยตัวหยางเจี่ยนก็คอยป้องกัน ลอบระวังตัวตลอดเวลา
วิชาแปดเก้าของหยางเจี่ยนแข็งแกร่งถึงขีดสุด สู้กับมหาวิทยราชมยุรายังกล้าปะทะ ผลแพ้ชนะต้องสู้กันก่อนค่อยว่ากล่าว
แต่ว่าในอดีตเขาก็มีดาวข่มเช่นกัน คือมีดบินสังหารเซียนของลู่ยาเต้าจวินนั่นเอง!
ปัจจุบันถึงแม้จะมีแผนการรับมืออยู่บางส่วน แต่จะป้องกันสำเร็จหรือไม่ ยังคงไร้ความมั่นใจ ดังนั้นหยางเจี่ยนจึงคอยระวังตัวตลอดเวลา
ไหนเลยทราบว่า ตอนนี้ลู่ยาเต้าจวินถึงกับแสดงคัมภีร์หัวตะปูเจ็ดเกาทัณฑ์นั้น!
สิ่งที่ทำให้คนตกตะลึงยิ่งกว่าก็คือ การใช้วิชาของเขาในครั้งนี้ ถึงกับไม่จำเป็นต้องสร้างแท่นบูชา ง้างสายเกาทัณฑ์ยิงลูกศรออกไปใส่หุ่นฟางโดยตรง!
ลูกศพโดนใส่กลางคิ้วของหุ่นฟาง จุดที่บาดแผลอยู่พลันมีเลือดไหลออกมา
“อ๊า!”
แว่วเสียงครางหนักๆ ดังมาจากในค่ายกลลงทัณฑ์เซียน!
เยี่ยนจ้าวเกอหันกลับไปมอง เห็นเจ้าแม่อู๋ตังเงยหน้าล้มลง ที่กลางคิ้วมีเลือดทะลักออกมา
เดิมเป็นร่างเซียนสวรรค์ชั้นมหาชาล ไม่เสื่อมสลายหลุดพ้นซึ่งทุกสิ่ง มาวินาทีนี้กลับเหมือนร่างกายอันอ่อนแอของมนุษย์ธรรมดา
ตอนนี้เจ้าแม่อู๋ตังผู้ยิ่งใหญ่สายเหนือพิสุทธิ์ล้มลงกับพื้น ลมหายใจอ่อนแอ แทบขาดห้วง
อยู่ในค่ายกลลงทัณฑ์เซียน ถึงแม้จะเป็นเพราะค่ายกลลงทัณฑ์เซียนถูกแม่นำเหลืองเก้าโค้งสะกดไว้ ยังนับว่าได้รับการลอบทำร้าย แต่เจ้าแม่อู๋ตังก็มิได้ตายในทันที
ทว่ากระบี่สังหารเซียนและแหนเขียวที่ตอนแรกลอยอยู่ตรงหน้านางสั่นไหวเบาๆ
ถึงไม่ได้ตกลง แต่ว่าแสงหยกบนกระบี่สังหารเซียนยังคงมีเหลืออยู่ประปราย ไม่ได้ถูกหลอมเปลี่ยนโดยสิ้นเชิง
แต่ว่าพวกเยี่ยนจ้าวเกอเกิดความรู้สึกแตกตื่นตะลึงลานรุนแรงกว่า
ไม่ว่าการยิงเจ้าแม่อู๋ตังจะมีโอกาสสำเร็จสูงที่สุดหรือไม่ เมื่อลู่ยาเต้าจวินใช้วิชาลับซึ่งแสดงออกมาได้หนึ่งครั้งต่อหนึ่งยุคสมัยที่นี่ ก็มิอาจไม่มีแผนการมากกว่านี้
เป็นอย่างที่คาดไว้ ปราณปีศาจแผ่พุ่งในน้ำขุ่นอย่างฉับพลัน
ปลาเอ๋า หนวดทองขนาดมหึมาตัวหนึ่งออกมาจากผิวน้ำ แอบเข้าใกล้ค่ายกลลงทัณฑ์เซียนอย่างเงียบๆ
ปลาเอ๋าขนาดมหึมาตัวนั้นส่ายร่างเปลี่ยนแปลง กลายเป็นนักพรตอาภรณ์ดำที่ไว้เครายาวหน้าดำ สวมชุดสีดำ รัดสายรัดเอว ถือกระบี่วิเศษไว้ในมือผู้หนึ่ง คิดจะกระโดดเดข้ามาในค่ายกลลงทัณฑ์เซียน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี