ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1614
หยกหรูอี้ไตรรัตนะ เป็นของวิเศษที่เทวกษัตริย์บรรพกำเนิดเคยพกติดตัว
หลังจากเทวกษัตริย์บรรพกำเนิดหลุดพ้นไป ก็ได้รับการเก็บรักษาในมือผู้สืบทอดหยกพิสุทธิ์ ภายหลังเกิดมหาภัยพิบัติ สำนักเต๋าเสื่อมโทรม โลกต่างไปจากเดิม
ภายใต้การค้นหาของจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ ทำให้หยกหรูอี้ไตรรัตนะปรากฏขึ้นบนโลกอีกครั้ง
การบุกเบิกโลกซ้อนโลกในเวลาต่อมา ก็อาศัยของวิเศษชิ้นนี้
เพียงแต่เป็นเพราะแรงกดดันที่เทวกษัตริย์ไร้ประมาณกับโถงเซียนนำมา ทำให้สุดท้ายแล้วของวิเศษชิ้นนี้ตกไปอยู่ในมือจักรพรรดิโกวเฉินมาถึงวันนี้
ตัวจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ รวมถึงเกาหานและหลิงชิงที่ติดตามเขาออกจากโลกซ้อนโลก ต่างวางแผนชิงของวิเศษชิ้นนี้กลับมา
ก่อนหน้านี้ตอนที่สั่วหมิงจางเลื่อนขึ้นมหาชาล เยี่ยนจ้าวเกอแยกโลกซ้อนโลกจากหนึ่งเป็นสอง เกาหานกับหลิงชิงต่างลงมือ คิดจะช่วยจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋นำหยกหรูอี้ไตรรัตนะกลับมา น่าเสียดายสุดท้ายไม่สำเร็จ
ปัจจุบันในที่สุดจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ก็มีโอกาสนำหยกหรูอี้ไตรรัตนะกลับมา ย่อมไม่พลาด
ทว่าสงครามในวันนี้เขาไม่ใช่ผู้นำ ของสำคัญมากมาย เขาไม่อาจตัดสินด้วยคำพูดเดียวได้ ถึงแม้ว่าไม่ถึงกับทำให้คนอื่นพลิกหน้า ทว่าตอนนี้เป็นเวลาที่สำนักเต๋าต้องร่วมแรงร่วมใจ ความขัดแย้งที่อาจหลีกเลี่ยงได้ ย่อมต้องพยายามหลีกเลี่ยงให้มากที่สุด
เกาหานลอบเข้าไปรอคอยในธารสวรรค์ ค้นหาของวิเศษในที่ลับ ไม่มีความตรงไปตรงมาแม้แต่น้อย
เจ้าแม่อู๋ตังรับบาดเจ็บสาหัส เยี่ยนจ้าวเกอกับเกาชิงเสวียนกลายเป็นผู้ควบคุมค่ายกลลงทัณฑ์เซียน ณ เวลานั้น ค่ายกลพลิกคว่ำธารสวรรค์ ถ้าไม่มีเกาหาน มีดบินสังหารเซียนกับหยกหรูอี้ไตรรัตนะ ย่อมตกไปอยู่ในมือของเยี่ยนจ้าวเกอและเกาชิงเสวียน
ถึงแม้หากดูจากความเกี่ยวข้องด้านสายสืบทอดของเซ่าจวินหวงและเสวี่ยชูชิง กับจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ เยี่ยนจ้าวเกอใช่ว่าจะยึดหยกหรูอี้ไตรรัตนะไว้ แต่ว่าจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋กับเกาหานเห็นได้ชัดว่า หวังจะได้ของวิเศษชิ้นนี้ไป ดังนั้นจึงลงมือด้วยตัวเอง
ในฐานะการแลกเปลี่ยน จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ต้องมีคำว่ากล่าวให้แก่เยี่ยนจ้าวเกอ
เยี่ยนจ้าวเกอในตอนนี้ กับพวกเฟิงอวิ๋นเซิง เยี่ยนตี๋ และสวีเฟยที่อยู่ด้านหลังเขา ไม่ต้องสงสัยเลยว่า สามารถแบกรับความจริงจังของจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ เพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งได้
มุกค้ำทะเลเป็นการชดเชยและการขอโทษของจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋
ขณะเดียวกัน มีดบินสังหารเซียนเขาก็ไม่ได้จะเก็บไว้เอง แต่ส่งมอบให้หยางเจี่ยน
นี่ตรงกับความคาดหมายของทุกผู้คน
แม้จะไม่มีวิชาลับของลู่ยาเต้าจวิน ทุกคนไม่อาจกระตุ้นมีดบินสังหารเซียน ต่อให้ได้มา ก็ไม่ทราบว่าจะศึกษาวิธีใช้ได้ตอนไหน ทว่าของชิ้นนี้ ไม่ว่าผู้ใดก็ต้องการ
ถึงความจริงจะได้พิสูจน์แล้วว่า ปัจจุบันของวิเศษชิ้นนี้ไม่ใช่ดาวข่มอันเด็ดขาดของหยางเจี่ยนอีกต่อไป กระนั้นก็มีการคุกคามอยู่ไม่มากก็น้อย
สมมติว่ามีคนกระวนกระวาย แสดงความปรารถนาต่อมีดบินสังหารเซียนอย่งแน่วแน่ จะให้หยางเจี่ยนคิดอย่างไร?
ต่อให้มอบให้หยางเจี่ยน เขาก็มีความสามารถเทียมฟ้าอยู่แล้ว คู่ต่อสู้ที่ตัวเขาทำอะไรไม่ได้ มีดบินสังหารเซียนก็สมควรทำอะไรไม่ได้เช่นกัน
“ของวิเศษของลู่ยาชิ้นนี้ มีวาสนาส่วนหนึ่งกับข้า” ปัจจุบันหยางเจี่ยนพอมีประสบการณ์กับมีดบินสังหารเซียนอยู่บ้าง ยิ่งผ่านไปนานยิ่งไม่กลัว ทว่าเขาก็มิได้ปฏิเสธ ยิ้มพลางรับน้ำเต้าไว้
จากนั้นหยางเจี่ยนก็แบมือ หยิบมุกค้ำทะเลที่สาดเส้นแสงห้าสี ทำให้คนมองไม่เห็นลักษณะที่แท้จริงชิ้นหนึ่งออกมา
“บางครั้งข้าก็อยู่ในวังดุสิต บางครั้งก็ออกพเนจร ยังไม่มีความคิดสร้างนิวาสสถาน มุกค้ำทะเลนี้ไม่มีประโยชน์กับข้า ยังคงมอบให้สหายร่วมเส้นทางที่จำเป็นต้องใช้เถอะ” หยางเจี่ยนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
เขาหันไปทางเจ้าแม่อู๋ตัง “ครั้งนี้เจ้าแม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเพราะชิงค่ายกลลงทัณฑ์เซียนเพื่อสำนักเต๋าของพวกเรา ต้องสงบใจฟื้นฟู ไม่ว่าจะเป็นการสร้างจักรวาลขึ้นมาหล่อเลี่ยงพลัง หรือว่าสั่งสอนคนรุ่นหลังสร้างความยิ่งใหญ่ให้แก่เหนือพิสุทธิ์อีกขั้น ของวิเศษชิ้นนี้สมควรได้ใช้”
ทีปังกรพุทธะเสียมุกค้ำทะเลหกชิ้นไปในธารสวรรค์บนสงครามในวันนี้
มุกค้ำทะเลเหล่านี้มิได้ถูกดูดเข้าไปในค่ายกลลงทัณฑ์เซียนพร้อมกับการพลิกคว่ำของธารสวรรค์
ก่อนหน้านี้ หยางเจี่ยน จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ เฟิงอวิ๋นเซิง สั่วหมิงจาง พระอาจารย์เสวียนตู จักรพรรดิโกวเฉิน เทวกษัตริย์สำนักเต๋าหกคนที่อยู่รอบๆ แต่ละคนได้ไปคนละชิ้น แยกกันเก็บมุกค้ำทะเลเหล่านี้ไว้
คราครั้งนี้จักรพรรดิโกวเฉินละวางความแค้นเก่าก่อน รุดมาช่วยเหลือ จัดการปัญหาร่วมกัน กลับเสียหยกหรูอี้ไตรรัตนะไป ทั้งไม่ใช่เสียให้คู่ต่อสู้ แต่ตกไปอยู่ในมือของพวกเดียวกัน หลีกเลี่ยงความคับข้องใจไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี