ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1616
เยี่ยนจ้าวเกอมองป้ายที่เขียนคำว่า ‘วังดุสิต’ ครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะติดตามคนอื่น ออกจากสวรรค์หลีเฮิ่น ลงจากแดนเซียนอันสูงส่งงดงามแห่งนี้ เข้าไปในความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดอีกครั้ง
“มีความรู้สึกพิเศษหรือไม่?” เฟิงอวิ๋นเซิงส่งกระแสเสียงถามเยี่ยนจ้าวเกอ
เมื่อครู่เห็นการเคลื่อนไหวของเยี่ยนจ้าวเกอ ไม่จำเป็นต้องใช้คำพูด นางก็ทราบเหตุผล
ครั้งกระโน้นหลังได้พบมหาเทวะเสมอฟ้าใต้เขาเบญจคีรี และดูประสบการณ์ในอดีตของตัวเอง เยี่ยนจ้าวเกอก็มีความสงสัยว่าตนเกี่ยวข้องกับเหล่าจวินหรือไม่
ปัจจุบันในที่สุดก็มีโอกาสมาถึงวังดุสิตบนสวรรค์หลีเฮิ่น เพียงน่าเสียดายที่ไม่ได้พบเหล่าจวิน
“ไม่มีความรู้สึกพิเศษอันใด” เยี่ยนจ้าวเกอส่งกระแสเสียงตอบเฟิงอวิ๋นเซิง
เฟิงอวิ๋นเซิงงุนงง “ไม่มีจุดพิเศษหรือ?”
เยี่ยนจ้าวเกอพึมพำกับตัวเอง “ถูกต้อง ไม่มีจุดใดเป็นพิเศษ แบบนี้แหละถึงได้แปลก...”
เฟิงอวิ๋นเซิงพยักหน้าราวกับเข้าใจดี คิดเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยว่า “พระอาจารย์เสวียนตูเห็นท่าน คล้ายไม่มีท่าทีผิดปกติเช่นกัน”
“มหาเทวะเสมอฟ้าเคยสัมผัสกับเหล่าจวินอย่างแท้จริง ดังนั้นจึงเห็นสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็นจากตัวข้าได้” เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ย “แต่ว่าการสัมผัสระหว่างเขากับเหล่าจวิน คงจะมิได้ใกล้ชิดและถี่เท่าพระอาจารย์เสวียนตูกระมัง?”
“ไม่อย่างนั้นก็คงมีเลศนัยอย่างอื่น” เฟิงอวิ๋นเซิงคาดเดาพลางกล่าว “หรือไม่ก็พระอาจารย์เสวียนตูแสร้งเป็นไม่รู้?”
เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า กวาดมองจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋ “คนผู้นี้ก็น่าสงสัยมากเช่นกัน”
เขาสงบจิตใจ “เอาเท่านี้ก่อน ค่อยสำรวจทีหลัง”
ทุกคนออกจากสวรรค์หลีเฮิ่น แยกย้ายไปคนละทาง
ครั้งนี้หยางเจี่ยนออกจากวังดุสิตเช่นกัน คล้ายมีเรื่องต้องไปทำ
“พี่ร่วมเส้นทางรอประเดี๋ยวก่อน ข้าผู้แซ่เยี่ยนมีเรื่องขอคำสั่งสอน” เยี่ยนจ้าวเกอส่งกระแสเสียงแก่เขา
“ได้” หยางเจี่ยนไม่แสดงสีหน้า มุ่งหน้าจากไป
หลังจากผ่านไปสักพัก เขาอ้อมเป็นวง พบกับพวกเยี่ยนจ้าวเกอ เฟิงอวิ๋นเซิง เยี่ยนตี๋ และสวีเฟยอีกครั้ง รอบๆ ไม่มีคนอื่น
“จ้าวเกอมีเรื่องใดตามหาข้า?” หยางเจี่ยนทางหนึ่งพูด ทางหนึ่งยิ้มขึ้น “ไม่ทราบว่าชื่อเจ้ามีความหมายว่าอะไร? กลับได้เปรียบคนอื่นมากนัก”
เยี่ยนจ้าวเกอมองเยี่ยนตี๋ เยี่ยนตี๋ส่ายหน้าอดยิ้มขึ้นไม่ได้ คนอื่นๆ ล้วนยิ้มขึ้นมา
“บ้านเกิดในโลกเบื้องหลังที่เติบโตขึ้นมีชื่อว่าเยี่ยนจ้าว มีสภาพแวดล้อมยอดเยี่ยม มีวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่มากมาย ดังนั้นบิดาจึงตั้งชื่อนี้ให้แก่ข้า” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวพลางยิ้มกว้าง “ขออภัยพี่ร่วมเส้นทางด้วย”
หยางเจี่ยนยิ้ม กล่าว “บอกมาเถอะ มีเรื่องใดถามข้า?”
“มารสวรรค์ไร้พันธนาช่วยเหลืออมิตาภพุทธเจ้า ขัดขวางใต้เท้ากษัตริย์บูรพา เรื่องนี้พี่ร่วมเส้นทางเห็นว่าเป็นอย่างไร?” เยี่ยนจ้าวเกอหุบยิ้ม ถามอย่างแช่มช้า
หยางเจี่ยนสีหน้าขึงขัง “ดูเหมือนเจ้าจะมีการคาดเดาในใจแล้ว”
“พี่ร่วมเส้นทางคงมีความสงสัยเหมือนกับพวกเรา” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวเสียงเบา “พอเชื่อมโยงถึงกระบี่ลงทัณฑ์เซียนในตอนนั้น ระหว่างสองฝ่ายมีความเกี่ยวข้องกันหรือไม่?”
ก่อนหน้านี้ราวๆ ห้าสิบปี พวกเยี่ยนจ้าวเกอตามหากระบี่ลงทัณฑ์เซียน สุดท้ายมาพบว่า กระบี่ลงทัณฑ์เซียนอยู่บนวังดุสิตแต่แรก
หยางเจี่ยนแปลงกายเป็นมารดาแห่งแผ่นดิน ใช้กระบี่ลงทัณฑ์เซียนดึงดูดความสนใจของคนอื่นๆ ตนไปตามหาวังหยก นำตะเกียงเคลือบหยกมายาออกมา
สุดท้ายอาศัยไฟตะเกียงของตะเกียงเคลือบหยกมายา แลกเปลี่ยนพิณฝูซีชำรุดมาจากลู่ยาเต้าจวิน ใช้ช่วงชิงค่ายกลลงทัณฑ์เซียนในวันนี้
ตอนนั้นพวกเยี่ยนจ้าวเกอมิได้ทำให้หยางเจี่ยนผิดหวัง เก็บกระบี่ลงทัณฑ์เซียนมาได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี