ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1634
ได้ยินคำพูดของเมี่ยวเฉินเต้าหยิน เยี่ยนจ้าวเกอกับหลงซิงเฉวียนต่างพยักหน้า
อีกฝ่ายกำลังอนุมานเบาะแสเหตุผลเช่นกัน เกิดเป็นการรบกวนที่รุนแรงปานนั้น นักบวชศาสนาพุทธที่บำเพ็ญในสายหลักมีความเป็นไปได้สูงกว่า
“สหายร่วมเส้นทางเมี่ยวเฉิน ท่านร่วมทางกับศิษย์น้องข้า โปรดบอกเล่าสภาพการณ์รายละเอียดสักเที่ยว” เยี่ยนจ้าวเกอว่า
“ได้” เมี่ยวเฉินเต้าหยินอธิบายรายละเอียดหมดสิ้น
เขาทราบว่าเยี่ยนจ้าวเกอครอบครองคัมภีร์นเกิดนภาหยกพิสุทธิ์ คิดใช้เบาะแสมากกว่าเดิม อนุมานที่อยู่ของอิงหลงถูเพิ่มอีกขั้น ดังนั้นจึงพยายามบอกเล่าให้ละเอียดที่สุด
เยี่ยนจ้าวเกอไม่หงุดหงิดแม้แต่น้อย ฟังเมี่ยวเฉินเต้าหยินเล่าเสร็จอย่างสงบ บางครั้งก็แทรกขึ้นถามประโยคหนึ่ง
เส้นแสงสีเขียวมรกตเกาะเกี่ยวอย่างต่อเนื่องในม่านตาสองข้างของเยี่ยนจ้าวเกอ
รอเมี่ยวเฉินเต้าหยินเล่าจบ เยี่ยนจ้าวเกอก็หลับตาลง เนิ่นนานให้หลังก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง “ถึงยังไม่มีเบาะแสที่ถูกต้องชัดเจน แต่ว่าตอนนี้สิ่งที่ได้ทราบก็มีมากแล้ว สองท่านตามข้ามา”
ว่าแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอก็เคลื่อนไหวอยู่ด้านหน้า หลงซิงเฉวียนกับเมี่ยวเฉินเต้าหยินต่างติดตามเบื้องหลัง
ทุกคนเคลื่อนไหวในความว่างเปล่าตามทิศทางที่อิงหลงถูใช้ก่อนจะสาบสูญ
แสงสีมรกตกะพริบในดวงตาสองข้างของเยี่ยนจ้าวเกอไม่หยุด
กลางความว่างเปล่าเหมือนปรากฏเส้นทางที่หลงซิงเฉวียนกับเมี่ยวเฉินเต้าหยินมองไม่เห็น เยี่ยนจ้าวเกอกลับไม่ลังเล เคลื่อนไหวบนเส้นทางอย่างต่อเนื่อง
ไม่ทราบผ่านไปนานเท่าไหร่ เยี่ยนจ้าวเกอค่อยๆ ผ่อนฝีเท้าลง
หลงวิงเฉวียนกับเมี่ยวเฉินเต้าหยินต่างมองเยี่ยนจ้าวเกอ
เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าฮึกเหิมหลายส่วน “สมควรอยู่ใกล้ๆ แล้ว”
เขากวาดมองความว่างเปล่าอันมืดมิดที่อยู่รอบๆ
“ดูเหมือนจะเป็นอย่างที่เจ้าคาดไว้ สหายน้อยอิงเข้ามาในสถานที่คล้ายเมฆดาราปฐมกำเนิดหรือแควนธารสวรรค์” หลงซิงเฉวียนเข้าใจทันที
เป็นเพราะว่าความพิเศษของสถานที่แบบนั้น ดังนั้นการอนุมานของเยี่ยนจ้าวเกอจึงยิ่งมายิ่งยากลำบาก
ทว่ากล่าวในทางกลับกัน หมายความว่าพวกเขาเข้าใกล้สถานที่แห่งนั้นเป็นอย่างยิ่งแล้ว
ยิ่งใกล้ ผลกระทบที่สถานที่ที่พิสดารอย่างนั้นส่งต่อสภาพแวดล้อมรอบๆ ก็ยิ่งชัดเจน อุปสรรคที่เยี่ยนจ้าวเกอได้รับจึงยิ่งมาก
“สถานที่พิสดารนั้นกำลังถอยหลัง” เยี่ยนจ้วเกอพลันขมวดคิ้ว “คล้ายกับจักรวาลฟ้าฟื้นในตอนแรก ที่แห่งนั้นเคลื่อนย้ายเอง ตำแหน่งจะเปลี่ยนแปลง”
ขณะนี้กำลังอยู่ห่างจากพวกเขา ดังนั้นความอัศจรรย์พิสดารจึงเริ่มอ่อนแอลง
ตำแหน่งของอีกฝ่ายล่องลอยไม่แน่นอน เยี่ยนจ้าวเกอคิดค้นหาเบาะแส ความยากเปลี่ยนเป็นมหาศาล
ความแข็งแกร่งอ่อนแอของพลังอันพิสดารที่ขัดขวางการอนุมานของเขา เพียงเปิดเผยระยะห่างของสองฝ่าย ทว่าในความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดนอกเขตแดนไม่มีแบ่งเป็นบนล่างซ้ายขวาสี่ทิศ เยี่ยนจ้าวเกอไม่อาจแยกแยะทิศทางตามมันได้
นั่นเป็นแค่ความรู้สึกที่พร่าเลือนมากชนิดหนึ่งเท่านั้น
ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอสัมผัสได้เลือนรางว่า การเคลื่อนย้ายของสถานที่แห่งนั้นมิได้คล่องแคล่วว่องไวเท่าจักรวาลฟ้าฟื้น
การเปลี่ยนแปลงตำแหน่งของมันมีความเชื่องช้าติดขัดอยู่บ้าง
“หากเป็นวิธีการเคลื่อนไหวเหมือนจักรวาลฟ้าฟื้น ก็ยากจะถูกพวกเราตามเจอถึงที่นี่แล้ว” หลังเยี่ยนจ้าวเกอคำนวณในใจครู่หนึ่ง ก็พูดกับหลงซิงเฉวียน “พวกเราแยกย้ายกันหาดู”
หลงซิงเฉวียนเอ่ย “คอยสังเกตคนในศาสนาพุทธด้วย บางทีพวกเขาสามารถนำทางให้พวกเราได้”
“มีความคิดนี้อยู่พอดี” เยี่ยนจ้าวเกอบอกลาหลงซิงเฉวียนกับเมี่ยวเฉินเต้าหยินเสร็จ ก็เคลื่อนไหวในความว่างเปล่าด้วยตัวเอง
เขาสะบัดแขนเสื้อเบาๆ ร่งแยกสมุทรสุดขอบโลกกับพ่านพ่านกระโดดออกมาจากด้านใน
“อืม เจ้าติดตามข้าแล้วกัน” เยี่ยนจ้าวเกอมองพ่านพ่านปราดหนึ่ง กวักมือให้มัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี