ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1639
มารจิตแรกเริ่ม เป็นต้นกำเนิดมารภายในของสิ่งมีชีวิตทั้งมวลในฟ้าดิน
ดังนั้นสรรพสิ่งเมื่อไม่ดับสูญ มารจิตก็ไม่มีทางตาย
ขอแค่บนโลกใบนี้ยังคงมีสิ่งมีชีวิตที่มีปัญญา ก็อาจหล่อเลี้ยงมารจิต มารจิตแรกเริ่มต่อให้ดับสูญ ก็อาจคืนชีพอีกครั้งเพราะสาเหตุนี้
ตามทฤษฎี คนบนโลกใบนี้ไม่ว่าเป็นผู้ใด ไม่ว่าพลังฝึกปรือสูงหรือต่ำ ขอแค่ในใจเกิดมารขึ้น หล่อเลี้ยงจิตมาร มารจิตแรกเริ่มซึ่งเป็นผู้นำแห่งหกสุดยอดมารในนพยมโลกก็อาจเกิดการตอบสนอง
สำนึกมารยิ่งแข็งแกร่ง มารจิตแรกเริ่มยิ่งได้ประโยชน์ ถึงขั้นอาศัยสิ่งนี้จุติได้ตลอดเวลา
แน่นอนว่านี่คือสถานการณ์ที่เป็นอุดมคติมากที่สุดตามหลักทฤษฎีเท่านั้น
ความจริงเป็นเพราะการรบกวนของยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่คนอื่น มารจิตแรกเริ่มไม่ได้ร้ายกาจถึงขั้นนั้น
ตอนนั้นซุนเห้งเจียมารภายในแสดงภายนอก กลายเป็นวานรหกหู เกี่ยวพันถึงการวางหมากหลายด้าน
ยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ที่มาถึงระดับซุนเห้งเจียหรือนาจา แม้ในใจจะเกิดมารจิต ตนหรือว่าคนในฝ่ายเดียวกันก็ต่างมีอิทธิฤทธิ์มากมาย ด้วยการอำพราง มารจิตแรกเริ่มยากจะแสดงผล หลายๆ ครั้งล้วนยากจะสัมผัสได้
ทว่าความยึดมั่นกลายเป็นสำนึกมาร ถึงขั้นรุนแรงมากพอจนทำให้คนร่วงหล่นเป็นมาร เช่นนั้นหากบอกว่าจะปิดบังมารจิตแรกเริ่ม เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้
ก่อนหน้านี้เยี่ยนจ้าวเกอเคยต่อสู้กับมารจิตแรกเริ่มไม่ต่ำกว่าสองครั้ง ทราบว่ามารเฒ่าตนนี้ซ่อนเร้นลึกล้ำไม่เปิดเผย ไม่อย่างนั้นครั้งกระโน้นสำนักเต๋าสายหลักไม่ถึงกับเสียท่าเรื่องมารทองแก
แต่ว่านั่นก็เป็นการปิดฟ้าบังทะเล ส่งเสียงบูรพาตีประจิม อำพรางด้วยการเปลี่ยนแปลงของมารน้ำกุ่ยและมารดินโบ่ว
เกี่ยวกับนาจาหรือผู้ยิ่งใหญ่สำนักเต๋าคนอื่นๆ ก่อนหน้านี้วิถีมารนแห่งพยมโลกไม่มีข่าวเล็ดลอดออกมาแม้แต่น้อย
มหาเทพสมุทรตรีภพตรงหน้าผู้นี้แม้มองไปสถานการณ์ไม่ถูกต้อง กลับไม่เหมือนร่วงหล่นเป็นมาร
ไท่อิ้จินหยินพูดว่ากายเซียนบัววิเศษของนาจาไม่รวงหล่นเป็นมาร เยี่ยนจ้าวเกอขบคิดอย่างละเอียด พบว่าไม่ไร้ความเป็นไปได้
ตามตำนานมากมายของนาจาบนโลกใบนี้ กายเซียนบัววิเศษของเขามีจุดเด่นที่มีชื่อเสียงที่สุดด้านการป้องกัน ถนัดการกดข่มหลบเลี่ยงวิชาชั่วร้ายมากมาย
กล่าวในระดับหนึ่ง การหลีกเลี่ยงไม่ให้แปดเปื้อนวิถีมาร ก็นับว่าเป็นความน่าอัศจรรย์ที่รับสืบทอดมา
“ทว่าเป็นเพราะแบบนี้ กลับทำให้บนร่างของศิษย์เล็กปรากฏการเปลี่ยนแปลงอย่างอื่น” ไท่อี้จินหยินกล่าวด้วยรอยยิ้มหนักใจ “กล่าวว่าขวางมิสู้ลอกคลอง ศิษย์เล็กไม่รวงหล่นเป็นมาร ทว่าสำนึกดุร้ายและจิตชั่วร้ายสั่งสมกันไม่หยุด กายเซียบนบัววิเศษของศิษย์เล็กเป็นวาสนาหลังกำเนิด ไม่ใช่ก่อนกำเนิด…”
เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้าอย่างเข้าใจ “ในนี้เท่ากับมีช่องว่างไร้รูปร่าง อาจจะปรากฏ…ความบิดเบี้ยวบางอย่าง?”
“มีสุขย่อมมีทุกข์ มีทุกข์ย่อมมีสุข” เขาก้มมองฝาอัคคีเทพเก้ามังกรเหมือนนึกอะไรออก “มหาเทพสมุทรตรีภพขึ้นสู่ชั้นมหาชาล การควบคุมตัวเองเดิมทีไม่มีส่วนที่ยาก หากแต่กายเซียนบัววิเศษเดิมไร้ธัมมะไร้อธรรม หลังแปดเปื้อนสำนึกชั่วร้ายก็กลายเป็นกายเลว กลับส่งผลต่อมหาเทพสมุทรรตรีภพ”
เป็นเพราะกายเซียนบัววิเศษ นาจาได้รับผลประโยชน์ไม่น้อย
ทว่าปัจจุบันเป็นเพราะมัน ทำให้เขาประสบภัยพิบัตินี้
ไท่อี้จินหยินถอนใจคำหนึ่ง “เป็นเพราะเก้าตายรอดหนึ่ง ค่อยหลอมวิญญาณ ฟื้นคืนจากขอบเขตความตายได้ วินาทีนั้นสำนึกของตัวเองบริสุทธิ์ที่สุด พอเสียหลักก็สั่งสมจนยากหวนคืนแล้ว”
นาจาคืนชีพ ไม่ล่วงหล่นสู่วิถีมาร สำนึกดุร้ายและจิตสังหารที่ทั้งบริสุทธิ์และรุนแรงไม่กลายเป็นสำนึกมารและไม่หายไป พัวพันร่างไว้เช่นนี้ กลายเป็นการดำรงอยู่ราวเทพสังหารองค์หนึ่ง
หากบอกเขาว่าเขายังเป็นมหาชาลสำนักเต๋า ตอนนี้มิสู้บอกว่าเป็นจอมปีศาจดอกบัวที่กระหายการฆ่าฟันและดุร้ายตนหนึ่งเพราะกายเซียนบัววิเศษ จะเหมาะสมกว่า
หนำซ้ำยังดุร้ายบ้าคลั่งยิ่งกว่าจอมปีศาจทั้งหลายอย่างเผิงท่องเมฆหมื่นลี้และหนอนเก้าเศียรเสียอีก
มิได้ชั่วช้าดุร้ายเหมือนกับจอมมารคลั่งในนพยมโลก แต่จิตสังหารบริสุทธิ์ยิ่งกว่า เหมือนสังสารวัฏหกวิถีของกระบี่ราชพุทธะกลายเป็นวิถีนรก
พลังของเขาแข็งแกร่งกว่ากระบี่ราชพุทธะมาก
ในการรักษาเขา ไท่อี้จินหยินสัมผัสอย่างเลือนรางได้ถึงความไม่ถูกต้อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี