ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1655

เห็นมหาวิทยราชมยุรีปรากฏตัวเหมือนที่ฝ่ายตนคาดไว้ พวกเยี่ยนจ้าวเกอย่อมดีใจ

แต่พอเห็นสมันตภัทรโพธิสัตว์ถึงกับมาที่นี่พร้อมกับมหาวิทยราชมยุรี สถานการณ์ก็ไม่ได้น่าดูชมขนาดนั้นแล้ว

สมันตภัทรโพธิสัตว์สมควรยังยืนอยู่บนจุดยืนของแดนสุขาวดีตะวันตกโดยรวม ไม่มีทางทำเพื่อน้ำใจส่วนตัว ใช้จุดยืนส่วนตัวมาช่วยเหลือมหาวิทยราชมยุรี

เช่นนั้นสองคนตรงหน้าจับมือมาด้วยกัน ความเป็นไปได้ที่มากที่สุดอาจจะเกรงว่าเป็น หลังจากมหาวิทยราชมยุรี แดนสุขาวดีตะวันตกไม่ได้ฝืนจะเก็บสารีริกธาตุศากยมุณีไว้ต่อ แต่ว่าบรรลุข้อตกลงหรือการประนีประนอมในระดบหนึ่งกับมหาวิทยราชมยุรี

พวกเขาสองฝ่ายตอนนี้ยังคงเป็นคนฝ่ายเดียวกัน!

“ทีปังกรพุทธะ วัชรอภิณฑ์พุทธะแน่วแน่เสียจริง” เยี่ยนจ้าวเกอถอนใจคำหนึ่ง

เยี่ยนจ้าวเกอเห็นธงวิเศษบัวเขียว ถึงขั้นเดาเนื้อหาคร่าวๆ ในการแลกเปลี่ยนของสองฝ่ายออก

แดนสุขาวดีตะวันตกปล่อย สารีริกธาตุศากยมุณีชิ้นนี้ให้ มหาวิทยราชมยุรี แลกเปลี่ยนกับการลงมือของท่าน ช่วยพวกเขาหยุดยอดฝีมือเผ่าปีศาจที่มาสร้างความยุ่งยากในครั้งนี้ หรือแม้แต่พวกเยี่ยนจ้าวเกอที่อาจปรากฏตัวขึ้นไว้ที่นี่

ผู้ใดกล้าออกหน้า ผู้นั้นก็เผชิญกับการร่วมมือจู่โจมจากมหาวิทยราชมยุรีกับแดนสุขาวดีตะวันตกโดยตรง

ธงวิเศษบัวเขีวเป็นความมั่นใจที่พวกท่านบรรลุข้อตกลงในครั้งนี้

เมื่อมีธงวิเศษคันนี้อยู่วัชรอภิณฑ์พุทธะคุ้มครอง สารีริกธาตุศากยมุณี มหาวิทยราชมยุรีต้องหยุดฝีเท้า

ทว่ามหาวิทยราชมยุรีแข็งแกร่ง อาจจะขังพวกวัชรอภิณฑ์พุทธะกับสารีริกธาตุไว้ที่นี่ ไม่อาจออกไปได้

ถึงเวลานอกจากอามิตาภพุทธเจ้าลงมือไกล่เกลี่ย เหล่านักบวชศาสนาพุทธก็คิดวิธีการอื่นไม่ออก ถึงอย่างไรธงวิเศษบัวเขียวก็ได้แต่ป้องกัน

สองฝ่ายไม่ว่าใครก็ทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้ ได้แต่ยื้อยันอยู่ที่เดิม ผลลัพธ์แบบนี้ไม่ว่าจะเป็นแดนสุขาวดีตะวันตกหรือมหาวิทยราชมยุรีก็ไม่ยินดีจะเห็น

ดังนั้นต่างฝ่ายต่างถอยก้าวหนึ่ง บรรลุข้อแลกเปลี่ยชั่วคราว ทุกฝ่ายได้สิ่งที่ต้องการ

มหาวิทยราชมยุรีได้สารีริกธาตุศากยมุณี ส่วนแดนสุขาวดีตะวันตกฉวยโอกาสกำจัดยอดฝีมือทางเผ่าปีศาจและสำนักเต๋า ลดทอนกำลังของอีกฝ่าย

ปัจจุบันพวกเยี่ยนจ้าวเกอซ่อนร่องรอย ไมได้เผยโฉมในทันที แต่พวกจอมปีศาจประสบภัยแล้ว เผชิญกับความร้ายกาจของมหาวิทยราชมยุรี สมันตภัทรโพธิสัตว์กับวัชรอภิณฑ์พุทธะโดยตรง

เยี่ยนจ้าวเกอ เฟิงอวิ๋นเซิง จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋มองหน้ากัน

สถานการณ์ในตอนนี้เท่ากับพวกเขาเล่นงานเผ่าปีศาจแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นเผ่าปีศาจหรือตัว แดนสุขาวดีตะวันตกเอง ก่อนหน้านี้ต่างไม่คิดให้มหาวิทยราชมยุรีเข้าร่วม

ตอนนี้มหาวิทยราชมยุรีถูกพวกเยี่ยนจ้าวเกอกับเกาหานชักนำมา ด้วยการตัดสินใจตามโอกาส ทางแดนสุขาวดีตะวันตกแม้ผลลัพทธ์จะไม่เป็นอย่างที่คิด แต่ก็ยังพอฝืนรับได้

พวกเยี่ยนจ้าวเกอจากสำนักเต๋ายังไม่ปรากฏตัว ยังคงคอยสังเกต ค้นหาพื้นที่เหลือสำหรับเป็นนกขมิ้นคอยด้านหลังขณะตั๊กแตนจับจั๊กจั่น[1]

เผ่าปีศาจที่เดียวดาย พวกเขาที่ตอนแรกวางแผนเพียงปะทะกับนักบวชศาสนาพุทธอย่างพวกวัชรอภิณฑ์พุทธะ ชนใส่แสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีของข่งซวนโดยตรง

วินาทีนี้ ในสายตาที่จอมปีศาจอย่างเซียนหัวมังกรกับราชาปีศาจกระทิงมองไปยังพวกวัชรอภิณฑ์พุทธะกับสมันตภัทรโพธิสัตว์ เต็มไปด้วยความแค้นเคืองและความงุนงง

พวกเขายากจะเข้าใจจริงๆ ว่า ทั้งๆ ที่ทุกฝ่ายกำลังค้นหาสารีริกธาตุศากยมุณีในที่ลับ เพื่อขับไล่ มหาวิทยราชมยุรีแท้ๆ โจรหัวล้านเหล่านี้ไฉนจึงเรียกมหาวิทยราชมยุรีมาด้วยตัวเองกัน?

แค้นเคืองส่วนแค้นเคือง งุนงงส่วนงุนงง ตรงหน้าพวกเขา มหาวิทยราชมยุรียิ่งเดินยิ่งเข้าใกล้พร้อมใบหน้าสงบนิ่งแล้ว

“ไปเถอะ ไม่อย่างนั้นไม่มีวิธีไปแล้ว” ราชาปีศาจกระทิงส่ายศีรษะพลางพูด

พวกเซียนหัวมังกรก็มีแต่ต้องถอย

แต่ว่าข้อแลกเปลี่ยนที่ครั้งนี้มหาวิทยราชมยุรีบรรลุกับแดนสุขาวดีตะวันตก ไม่เพียงแต่เป็นการขับไล่ศัตรูหรือคุ้มครองเท่านั้น แต่เป็นการหยุดพวกจอมปีศาจที่อยู่รอบๆ ไว้ที่นี่โดยสิ้นเชิง