ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1656

อาภรณ์ดำ ตั้งตรงดุจกระบี่

ร่างที่คุ้นเคยเหลือประมาณ สำหรับเยี่ยนจ้าวเกอและเฟิงอวิ๋นเซิง

ถึงแม้ผมจะไม่ได้ชี้ตั้งเหมือนก่อนหน้า หากปล่อยสยายไว้หลังไหล่ แต่ยังคงเป็นใบหน้าที่คุ้นเคย

เนี่ยจิงเสินที่ไม่ได้พบมานาน

ไม่เจอกันสองร้อยปี ท่วงท่าเหมือนวันวาน แต่น่าเสียดาย คนไม่ใช่คนผู้นั้นแล้ว

เยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงต่างเงียบขรึม

วันนี้ได้พบกันอีกครั้ง เนี่ยจิงเสินไม่เหมือนกับในอดีต ถึงกับขึ้นสู่ขอบเขตมหาชาล หนำซ้ำรากฐานยนังมั่นคงหนาหนัก เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เพิ่งเลื่อนระดับมาไม่นาน

เขาดูเหมือนสงบนิ่ง เก็บจิตกระบี่ทำลายฟ้าดินไว้ลึกล้ำ ชั่วร่ายน่ากลัวอัปมงคลถึงขีดสุด ไม่ด้อยไปกว่าสี่กระบี่ล้ำค่าแห่งเหนือพิสุทธิ์เลย

ครั้งกระโน้นเยี่ยนซิงถางมีพรสวรรค์ล้ำเลิศ แต่อย่างไรก็เสียชีวิตเร็ว ยังไม่ทันทำให้ห้าปราณมุ่งสู่ต้นกำเนิดก็ตกตาย

ปัจจุบันจิตกระบี่สูงเหลือประมาณที่เทียบกับสี่กระบี่ล้ำค่าได้อย่างแท้จริง ปรากฏขึ้นตรงหน้าทุกคน

สืบเนื่องจากเนี่ยจิงเสินในตอนนี้ เลื่อนสู่ระดับเซียนสวรรค์มหาชาล ทำให้มรรคากระบี่ของเขาเริ่มสมบูรณ์แบบ เปล่งแสงสว่างอันเจิดจ้า

ขนาดไม่แสดงความร้ายกาจ ก็ทำให้คนหวาดผวาถอนใจชมเชยแล้ว

แต่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงใจกลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

มรรคากระบี่เป็นผลสำเร็จที่เนี่ยจิงเสินบรรลุด้วยตัวเอง แต่ว่าการยกระดับพลังฝึกปรือกลับไม่ใช่โดยสิ้นเชิง

สามารถทำให้ระดับพลังฝึกปรือของเขาพุ่งทะยานในระดับนี้ ด้วยระยะเวลาที่สั้นแบบนี้ได้ มีเพียงความเป็นไปได้เดียว

เทพมารกรอกศีรษะ

ผู้ที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าในตอนนี้ไม่ใช่เนีย่จิงเสินผู้สืบทอดสำนักเต๋าอีกต่อไป แต่เป็นมารทองแก หนึ่งในสิบสองเทพมารสวรรค์วิถีมารแห่งนพยมโลก เนี่ยจิงเสินมารกระบี่

ตั้งแต่ปรากฏตัวขึ้นในความมืด เนี่ยจิงเสินก็มีสีหน้าสงบนิ่ง ดวงตาที่เป็นประกายสีทองหม่นกวาดไปรอบๆ สุดท้ายตกอยู่ที่สารีริกธาตุศากยมุณีชิ้นนั้นที่ถูกวัชรอภิณฑ์พุทธะกับธงวิเศษบัวเขียวกันไว้

จอมมารที่ชั่วร้ายตนอื่นๆ ด้านหลังขาว ก้าวออกมาตามลำดับ มาถึงข้างกายเขา

ในนี้มีบุคคลที่พวกเยี่ยนจ้าวเกอ เฟิงอวิ๋นเซิง จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋คุ้นเคย ยอดฝีมือนพยมโลกพากันลงมือ มีการประมือกับคนในสำนักเต๋าหลายกครั้ง ในตอนมารน้ำกุ่ยกับมารดินโบ่วก่อความวุ่นวาย

ในจอมมารแต่ละตนไม่ขาดยอดฝีมือเทพมารระดับมหาชาล ถึงจะด้อยกว่ายอดฝีมือวิถีมารระดบสุดยอดอย่างมารจิตแรกเริ่ม และมารเงา แต่ต่างเป็นผู้ยิ่งใหญ่แห่งวิถีมาร มีชื่อเสียงสั่นสะท้าน

ถ้าไม่ใช่เพราะนพยมโลกถูกกดดันในสภาพแวดล้อมใหญ่ จอมารเหล่านี้ไม่ว่าตนใดเมื่อออกเขา ต่างเป็นภัยพิบัติแห่งโลกมนุษย์

หากแต่ตอนนี้ พวกมันต่างยืนอยู่ด้านข้างเนี่ยจิงเสิน หนำซ้ำยังห่างไปด้านหลังเล็กน้อย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าให้เนี่ยจิงเสินเป็นผู้นำ

เนี่ยจิงเสินหลังปรากฏตัวก็ไม่กล่าวมากความ เพียงพยักหน้าให้แก่จอมปีศาจอย่างราชาปีศาจกระทิง เซียนหัวมังกร ก่อนจะกวักมือเบาๆ

ด้านข้างเขาพลันมีจอมมารตอนหนึ่งแหวกคนออกมา เคลื่อนที่เข้าหาวัชรอภิณฑ์พุทธะกับธงวิเศษบัวเขียว

เทพมารระดับมหาชาลตนนี้มีหน้าตาประหลาด ไม่เหมือนร่างคน บนศีรษะไร้ดวงตา แต่มีปากข้างเดียว

จอมมารอ้าปาก มีกระแสคลื่นสีดำสนิททะลักออกมาจากด้านใน เหมือนกับคลื่นทะเล ซัดเข้าหาวัชรอภิณฑ์พุทธะกับธงวิเศษบัวเขียว

น้ำในทะเลมิได้เหม็นคาวสกปรก ถึงจะดำสนิทดุจหมึก แต่มองไปกลับใสกระจ่างบริสุทธิ์ ปรากฏแสงสว่าง ไม่มีสิ่งเจือปนแทรกอยู่แม้แต่น้อย

เพียงแต่พอถูกน้ำในทะเลสีดำทะมึนกระทบใส่ แสงสีทองกับปราณสีขาวหลายสายที่ธงวิเศษบัวเขียวปล่อยออกมา พลันมืดสลัวกระจัดกระจาย เริ่มเสื่อมโทรมสูญหาย!

“ธงแดนเมฆสีม่วง?!”

พวกเยีย่นจ้าวเกอที่ซ่อนร่องรอย คอยสังเกตอยู่ไกลๆ รู้สึกประหลาดใจเหลือล้น “ของล้ำค่านี้ถึงกับอยู่ที่นพยมโลก?”

ธงแดนเมฆสีม่วง หรือธงรวมเซียน เป็นของวิเศษในบึงหยกของเจ้าแม่ซีหวังเมื่อครั้งอดีต ที่แล้วมาได้รับการขนานนามเทียบเท่าธงเหลืองโบ่วกี้ บังวิเศษบัวเขียว กับธงแสงดินทักษิณ เป็นของวิเศษด้านการป้องกันไม่กี่ชิ้นในใต้หล้าเหมือนกัน แม้แต่แสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีของมหาวิทยราชมยุรียังยากจะทำลาย

เพียงแต่หลังมหาภัยพิบัติ เจ้าแม่ซีหวังหายตัว บึงหยกพินาศ ของล้ำค่าชิ้นนี้ก็ไม่มีข่าวคราวเช่นกัน

ผู้ใดก็คาดไม่ถึงว่า วันนี้ของล้ำค่าชิ้นนี้ได้เห็นเดือนเห็นตะวันใหม่ ถึงกับอยู่ในมือนพยมโลก

ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีข่าวหลุดรอดออกมา ทุกคนที่อยู่รอบๆ พอเห็นต่างแตกตื่นสับสน

“เมื่อมีของล้ำค่านี้อยู่ ตอนแรกไฉนไม่เคยเห็นพวกมันใช้?” เยี่ยนจ้าวเกอขมวดคิ้วมุ่น “ถ้าหากบอกว่าได้มาเมื่อไม่นานมานี้ เช่นนั้นก็เก็บข่าวสารได้แน่นหนาเกินไปแล้ว”

เยี่ยนจ้าวเกอมีสีหน้าเคร่งขรึมเช่นเดียวกัน “ก่อนหน้านี้ข้าเข้าไปในนพยมโลก ไม่เคยได้ยินข่าวเกี่ยวกับธงแดนเมฆสีม่วงคันนี้”

“นพยมโลกกบดานมานาน น้อยครั้งจะมีการเคลื่อนไหว” ยามนี้จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋เอ่ยขึ้นอย่างแช่มช้า “ตอนแรกต่อสู้กับพวกเรา พวกเขากลับไม่อาจใช้ สหายร่วมเส้นทางอู๋ตังครั้งกระโน้นมีแหล่งกำเนิดเดียวกันกับเจ้าแม่ซีหวัง มีวิธีแก้ไขของวิเศษชิ้นนี้”

“มิน่า…” เยี่ยนจ้าวเกอสูดหายใจลึก สายตาจับจ้องควันหอมผืนนั้น

ถึงจะเป็นเพราะความเกี่ยวข้องพิเศษกับเจ้าแม่อู๋ตัง นพยมโลกยากจะอาศัยของวิเศษชิ้นนี้ต่อสู้กับสำนักเต๋าสยหลัก ทว่าใช้รับมือกับคนอื่น กลับย่อมไร้อุปสรรค

ณ ขณะนี้ มหาวิทยราชมยุรีที่บำเพ็ญเพียรมาหลายปี สงบนิ่งมาโดยตลอด บันดาลโทสะอย่างหาได้ยาก

ก่อนหน้านี้ถูกธงวิเศษบัวเขียวขัดขวาง ตอนนี้นพยมโลกทำลายธงวิเศษบัวเขียว ผู้ใดคาดคิดว่าพวกมันกลับนำธงแดนเมฆสีม่วงออกมา ข่งซวนยังคงถูกขัดขวางไว้นอกประตู

เนี่ยจิงเสินสีหน้าราบเรียบ เดินเข้าไปหาวัชรอภิณฑ์พุทธะกับสารีริกธาตุศากยมุณีโดยตรง