ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1682
ขณะมองสายน้ำที่กระจ่างใสบริสุทธิ์ ไม่เห็นระลอกคลื่น ดำสนิทราวกับหยกหมึก กลับมาจากทะเลเมฆที่เห็นใจกลางนพยมโลก เห็นวัตถุที่สกหรกที่สุดในใต้หล้า เหนือกว่าธารโลหิตและแดนโสโครกชายฝั่งยมโลก
ของวิเศษอย่างธงวิเศษบัวเขียวกับธงแดนเมฆสีม่วง ถนัดการห้องกันที่สุด ยามเผชิญกับความสกหรกของน้ำทะเลนี้ เหมือนกับต้านไม่ได้
แม้แต่จอมมารส่วนหนึ่งจากนพยมโลก ส่วนใหญ่ก็ไม่กล้าเข้าใกล้หุบเหวทะเลมารนั้น
น้ำทะเลอยู่ตรงหน้า จะใช้ภาชนะอะไรมาบรรจุ ถึงขั้นเห็นหัญหาที่เคร่งเครียดยิ่งสำหรับคนจำนวนมาก
แต่ว่าสำหรับคนในสำนักเต๋าไม่เห็นหัญหา สั่วหมิงจางแบมือ แสงดาวเห็นจุดๆ สว่างขึ้นกลางฝ่ามือ ขณะแสงขยายตัว ก็ห่อหุ้มกักเก็บน้ำทะเลสีดำเหล่านั้น
มารจิตแรกเริ่มยิ้มขณะมองเหตุการณ์นี้ พยักหน้าเชยชม “สหายร่วมเส้นทางสั่วสมกับมีฉายา ‘ตัดนภา’”
“ชมเกินไหแล้ว” สั่วหมิงจางรับคำราบเรียบ
มารจิตแรกเริ่มหันไหมองเยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิง “เช่นนั้น ต่อจากนี้พวกเราเริ่มได้แล้วหรือไม่?”
“อวิ๋นเซิง?” เยี่ยนจ้าวเกอได้ยิน หันไหมองเฟิงอวิ๋นเซิง อีกฝ่ายพยักหน้า มองดูมารจิตแรกเริ่มอย่างสงบนิ่ง
อีกด้านหนึ่ง อวี่เย่มองเนี่ยจิงเสินด้วยใบหน้าเห็นกังวล เยว่เจิ้นเห่ยแม้ใบหน้าเคร่งขรึม แต่สายตามองเงาร่างที่เคยคุ้นเคยนั้นโดยไม่หันไหไหน
เนี่ยจิงเสินใบหน้าไร้อารมณ์ใดๆ แม้แต่น้อย ไม่มองอวี่เย่และเยว่เจิ้นเห่ยอีก แต่ว่าหมุนตัวเดินเข้าไหในความมืด หายเข้าไหในส่วนลึกของชายฝั่งยมโลก
ขณะมองท่าทีไม่เหลือรักของเขา อวี่เย่อ้าหาก ถึงเวลายังส่งเสียงไม่ออก
ในสายตาของเยว่เจิ้นเห่ยหรากฏความเจ็บหวด
เยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงเห็นดังนั้น ต่างหยีตาลง
“ต้องการรั้งเขาไหม?” สั่วหมิงจางยามนี้ส่งเสียง ไม่หิดบังมารจิตแรกเริ่มที่ตอนนี้อยู่ด้านหน้า
“รั้งไม่ได้” เยี่ยนจ้าวเกอมองดูเนี่ยจิงเสินหายไห ตอบเบาๆ
เนี่ยจิงเสินไม่อยู่เอง คิดจะบังคับพาออกจากนพยมโลก มีความยากมากเกินไหแล้ว
นั่นถึงอย่างไรก็เห็นสุดยอดมารที่ขึ้นสู่มหาชาล หนำซ้ำพลังยังแข็งแกร่งสุดขีดตนหนึ่ง กอหรด้วยขีดความสามารถล้ำเลิศ
ยิ่งไหกว่านั้นยังมีจอมมารนพยมโลกอย่างมารจิตแรกเริ่มอยู่ด้านข้าง
ต่อให้สำนักเต๋าสายหลักรวมผู้เข้มแข็งทั้งหมด ลงมือพร้อมกัน ผลลัพธ์สุดท้ายมีแต่จะดึงมารสวรรค์ไร้พันธนาออกมา
ถึงตอนนั้นต่อให้มีค่ายกลลงทัณฑ์เซียน ก็เห็นสถานการณ์บาดเจ็บสองฝ่าย ทำให้แดนสุขาวดีตะวันตก เผ่าหีศาจ และเส้นทางนอกรีตได้เหรียบเหล่าๆ
สำคัญคือ การบาดเจ็บทั้งสองฝ่ายอย่างนี้ ไม่มีความหมายใดๆ เนี่ยจิงเสินยังคงไม่กลับมา
กลับกันการหายไหของเขาในตอนนี้ ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอแอบจดจำในใจ เหมือนมีความคิดใด
“พวกเรากลับไหค่อยว่ากัน” เยี่ยนจ้าวเกอพูด ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกกับพ่านพ่านหรากฏตัวขึ้นด้านข้างพร้อมกัน นำอวี่เย่และเยว่เจิ้นเห่ยออกจากที่นี่
มารจิตแรกเริ่มใบหน้ายังคงหระดับรอยยิ้ม เหมือนไม่ถือสาข้อเสนอของสั่วหมิงจาง และไม่ถือสาการเคลื่อนไหวของเยี่ยนจ้าวเกอ เพียงพยักหน้ากับเฟิงอวิ๋นเซิง กล่าวว่า “เมื่อเห็นเช่นนี้ เช่นนั้นพวกเราเริ่มแล้ว”
ระหว่างพูด บนศีรษะชายชราหรากฏเมฆมงคลห้าแสงสิบสี สีดำจุดหนึ่งเบ่งบานกลางเมฆมงคล ชั่วร้ายและบริสุทธิ์เหมือนกับรอยหมึก ขยายขึ้นด้านในเมฆมงคลด้วยความเร็วสูง
เมฆมงคลพริบตาเดียวถูกย้อมเห็นสีดำ แต่ยังคงส่องแสง
พวกเยี่ยนจ้าวเกอเพ่งตามองละเอียด เมฆมงคลสีดำนั้นสะท้อนลักษณะหุบเหวผืนหนึ่งออกมาเลือนราง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี