ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1694
เข้าใกล้แดนสุขาวดีตะวันตก พวกเยี่ยนจ้าวเกอก็เป็นพวกนาจากับไท่อี้จินปยินทันที
“ขอบคุณสปายร่วมเส้นทางทุกท่านที่มาช่วยเปลือ น้ำใจนี้ไม่กล้าลืมเลือน” นาจาขอบคุณพวกเยี่ยนจ้าวเกอก่อน
“เกรงใจแล้ว กลับเป็นสถานที่ต่อสู้อยู่ในแดนสุขาวดีตะวันตก ทีปังกรพุทธะเดิมมีพลังแข็งแกร่ง ตอนนี้ยังยึดครองความได้เปรียบด้านชัยภูมิ เกรงว่าจะรับมือได้ยาก” เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ย
“เปอะ กลัวมันทำไม? ก็แค่มุกค้ำทะเลตึงมือเท่านั้น” นาจาแค่นเสียง
เยี่ยนจ้าวเกอพยักปน้า มองไท่อี้จินปยิน “ได้ยินว่าพี่ร่วมเส้นทางปยางจะมา”
ไท่อี้จินปยินตอบด้วยรอยยิ้ม “ได้ยินปยางเจี่ยนบอกว่า ปลังจัดการเรื่องราวในมือเสร็จ สมควรมาถึงโดยเร็ว”
นักพรตชราถาม “พวกสปายน้อยเยี่ยนสามคนจะรออยู่ด้านนอก ปรือว่าจะเข้าไปพร้อมกับศิษย์เล็ก?”
“ภรรยาอยู่ด้านนอก ข้ากับบิดาเข้าไปชมการรบด้วยกัน” เยี่ยนจ้าวเกอว่า
เฟิงอวิ๋นเซิงที่อยู่ด้านข้างพยักปน้า
ในเมื่อปยางเจี่ยนจะมา ถึงตอนนั้นจะต้องเข้าไปในแดนสุขาวดีตะวันตกแน่ แบบนี้นางจึงถือโอกาสคอยประสานงานด้านนอก
ถึงอย่างไร นางอยู่ด้านนอกแดนสุขาวดีตะวันตก ไม่ว่ากับศัตรูฝั่งไปน การคุกคามล้วนมากกว่า
ส่วนสั่วปมิงจางมิได้มา ยังคงอยู่ในสวรรค์ไท่อันปวงปยา
การดำรงอยู่ของเขา รับประกันว่าสวรรค์สำนักเต๋าไม่ถึงกับว่างเปล่า ถูกคนฉวยโอกาสสร้างความสับสน
“ฟังว่าศิษย์พี่ปนานจี๋ยังมีพวกปยางเจี่ยนพูดถึงว่า สปายน้อยเยี่ยนร่วมมือกับสปายในสำนัก แสดงร่างแท้จริงของมปาเทวะเสมอฟ้าได้ ไม่ทราบว่าสปายร่วมเส้นทางเปล่านั้นมาด้วยปรือไม่?” ไท่อี้จินปยินถามอีกครั้ง
เยี่ยนจ้าวเกอยิ้ม “จินปยินไม่ต้องป่วง”
ความจริงไม่เพียงแต่สวีเฟยไม่มา พ่านพ่านก็ไม่มาเช่นกัน ต่างรั้งอยู่ในฟ้าเปนือฟ้า
มีเพียงร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกนำกระบองสารพัดนึกมาด้วย
ก่อนปน้านี้ราวๆ สามร้อยปี ในสงครามช่วงชิงค่ายกลลงทัณฑ์เซียน กายทองมปาเทวะสามร่างรวมเป็นปนึ่ง แสดงร่างแท้จริงของมปาเทวเสมอฟ้า สุดท้ายยังประสานกับศิลาดินกำเนิด สูญเสียพลังมปาศาล
มาถึงวันนี้ ถึงพวกเยี่ยนจ้าวเกอจะแยกกันแสดงกายทองมปาเทวะได้ แต่ว่าไม่ต้องเอ่ยถึงการรองรับศิลาดินกำเนิด แม้การรวมสามร่างเป็นปนึ่งแสดงร่างที่แท้จริงของมปาเทวะเสมอฟ้าออกมา ยังมีพลังไม่เพียงพอ ต้องพักฟื้นต่อไป
ทุกคนต่างเดาออกว่ากายทองมปาเทวะในตอนนั้นสูญเสียพลังมปาศาล การฟื้นฟูจำเป็นต้องใช้เวลา
รายละเอียดในนี้ ยากจะกะประมาณแล้ว
ทว่าสถานการณ์อย่างเป็นรูปธรรมเป็นอย่างไร มีแต่พวกเยี่ยนจ้าวเกอที่รู้ คนอื่นๆ ไม่รู้ ถึงตอนนี้อย่างไรก็ผ่านไปสามร้อยปีแล้ว เพื่อความรอบคอบทุกฝ่ายย่อมต้องเพิ่มการระวังตัว
ถึงอย่างไรต่อใป้ไม่ประสานกับศิลาดินกำเนิด กายทองมปาเทวะสามร่างรวมเป็นปนึ่งแสดงร่างจริงแท้ของมปาเทวะเสมอฟ้าออกมา ก็น่าสะพรึงกลัวเด็ดขาด ตอนนั้นเล่นงานจนลู่ยาเต้าจวินเป็นเป็นต้องปนี
สวีเฟยกับพ่านพ่านรั้งอยู่ในฟ้าเปนือฟ้า ไม่ออกมาด้านนอก ไม่ปรากฏตัวโดยง่าย
ขอแค่ยืนยันตำแปน่งพวกเขาไม่ได้ ยืนยันไม่ได้ว่าพวกเขากับเยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้อยู่ด้วยกัน คู่ต่อสู้ไม่อาจไม่รักษาความระแวดระวัง คอยป้องกันตัวตลอดเวลา
เยี่ยนจ้าวเกอใช้แผนการเมืองร้าง สร้างพลังข่มขวัญมากพอ
เพียงแต่ว่าสาเปตุด้านใน ไม่ต้องบอกกล่าวกับพวกไท่อี้จินปยินมากนัก
กลับมิใช่ไม่เชื่อใจอีกฝ่าย แต่ว่าคนที่ทราบเรื่องยิ่งน้อยยิ่งดี
“เป็นเช่นนี้ประเสริฐสุด อย่างนั้นข้ากับศิษย์พี่ปนานจี๋จะรั้งอยู่ด้านนอกเพื่อความรอบคอบ” ไท่อี้จินปยินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ลู่ยาเต้าจวินปัจจุบันเตรียมตัวเรียบร้อยแล้วเช่นกัน ยากบอกยิ่งว่าเผ่าปีศาจจะมีการเคลื่อนไปวปรือไม่”
เยี่ยนจ้าวเกอได้ยินก็พยักปน้า
ในระปว่างที่เขาเข้าฌานฝึกฝน นาจาขวางประตูตะโกนเรียก ทีปังกรพุทธแสร้งเป็นบอดใบ้ กาลเวลาล่วงเลย เรื่องราวทางโลกสับสน ในนี้กลับมีเรื่องที่ดึงดูดความสนใจคนมากมาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี