ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1722
เยี่ยนจ้าวเกอยังไม่เหยียบทำลายภัยพิบัติฟ้ากำเนิด แก่นเซียนยากทำร้ายเซียนสวรรค์มหาชาล
แต่หนอนเก้าเศียรกลับไม่กล้ารับการโจมตีของเขาตรงๆ ยังคงป้องกันสุดพลัง ดึงสภาพเลวร้ายกลับมา
เขาไม่ได้ลืมว่า เยี่ยนจ้าวเกอมีอาวุธเซียนมหาชาลอย่างกลองไต่สวรรค์และลูกตุ้มโกลาหลในมือ
ถ้าหากถูกเยี่ยนจ้าวเกอทำลายท่าป้องกัน และโดนฉีกแนวป้องกันโดยสมบูรณ์ ถึงตอนนั้นลูกตุ้มโกลาหลฟาดลงมา กันเอาไว้ไม่ได้ หนอนเก้าเศียรจะเดินตามรอยมารเงาทันที
เขาคิดจะเคลื่อนย้ายมิติเวลาหลบหลีก รักษาระยะห่างกับเยี่ยนจ้าวเกอเพื่อตั้งหลักใหม่
เงาร่างกะพริบกลางความว่างเปล่า เหมือนกับเกิดเงาของหนอนเก้าเศียรมากมายในพริบตาเดียว
แต่ว่าแทบจะเป็นก่อนเขาก้าวหนึ่ง บนศีรษะเยี่ยนจ้าวเกอปรากฎกลองไต่สวรรค์ซึ่งเป็นอาวุธเซียนมหาชาล
เสียงกลองเดี๋ยวดังเดี๋ยวไม่ดัง เหมือนมีเหมือนไม่มี
หนอนเก้าเศียรเห็นดังนั้น ก็ทราบว่าการดีดลูกคิ้วรางแก้วของตัวเองไม่ถูกต้อง
กลองไต่สวรรค์ขอแค่หยุดเขาได้อึดใจเดียว เยี่ยนจ้าวเกอก็ไล่ตามมาใหม่ได้ทันที
ตอนนี้เขามีแต่ต้องป้องกันสุดกำลัง ไม่ให้เยี่ยนจ้าวเกอยึดครองโอกาสรุกและความได้เปรียบต่อ จึงค่อยมีโอกาสพลิกจากแพ้เป็นชนะ
เยี่ยนจ้าวเกอได้เปรียบ ชิงแทรกไปชิดกับหนอนเก้าเศียร ต่อสู้ระยะประชิด
พลั่วพระธรรมขนาดมหึมาในมือหนอนเก้าเศียรกลับควงไม่สะดวก ยากจะใช้ออก
แต่ว่าจอมปีศาจตอนนี้ก็มีฝีมือ พลั่วพระธรรมที่ตอนแรกมีสองหัว หักจากตรงกลาง แบ่งหนึ่งเป็นสอง
หนอนเก้าเศียรถือพลั่วพระธรรมในมือข้างละเล่ม กลายเป็นแสงจันทร์สองกลุ่มในมือ ม้วนพายุขึ้นหลายกลุ่ม ห้อมล้อมจากทั้งซ้ายและขวา ฟันใส่เยี่ยนจ้าวเกอ
“เปิด!” เยี่ยนจ้าวเกอยืนตระหง่านกับที่ ผลักสองแขนออกไปข้างลำตัว
พลังงานที่โจมตีออกไปสองด้านเหมือนกับฉีกเอกภพ กระแทกพลั่วพระธรรมสองเล่มของหนอนเก้าเศียรออกอย่างเหี้ยมหาญ!
พายุที่น่ากลัวถูกทำลายกระจัดกระจาย
กลับเป็นหนอนเก้าเศียรแขนสองข้างสั่นไหว ดีดออกไปสองด้าน เกิดอันตรายที่ตรงกลางเปิดออก จุดอ่อนที่หัวใจเผยต่อหน้าเยี่ยนจ้าวเกอ
หนอนเก้าเศียรแม้อยากเปลี่ยนกระบวนท่า แต่เยี่ยนจ้าวเกอรวดเร็วและดุดันกว่า
ชายหนุ่มไขว้สองมือ หุบสองมือที่กระแทกออกไปสองข้าง เดินบนเส้นขนาน พุ่งใส่ทรวงอก ส่งการโจมตีที่สองเหมือนสายฟ้าฟาด ผลักใส่หนอนเก้าเศียร!
หนอนเก้าเศียรใช้พลั่วพระธรรมสองเล่มกันด้านหน้าไว้ได้ทัน
แต่ว่าเขาช้ากว่าเยี่ยนจ้าวเกอก้าวหนึ่ง การเคลื่อนไหวเร่งร้อน พลังล่องลอย
เยี่ยนจ้าวเกอโอบสองหมัดเป็นวงแหวน หนึ่งหมัดปัดเปิดพลั่วพระธรรมสองเล่มที่หนอนเก้าเศียรยกกัน อีกหมัดหนึ่งกระทุ้งใส่อกของเขา
หนอนเก้าเศียรรอบนี้เปลี่ยนกระบวนท่าป้องกันไม่ทัน พลั่วพระธรรมสองเล่มในมือลอยจากมือ พุ่งใส่ใบหน้าเยี่ยนจ้าวเกอ
เยี่ยนจ้าวเกอเอียงร่าง หลบพลั่วพระธรรมเล่มหนึ่งได้ ยกอีกมือหนึ่งขึ้นกันเล่มที่สอง
แต่หมัดของเขายังคงไม่ปรานี พุ่งเข้าหาหนอนเก้าเศียรต่อ
ในสายตาสิบแปดข้างบนศีรษะหนอนเก้าเศียรเปล่งประกายดุร้ายไม่หยุด ส่งเสียงคำรามที่สั่นสะเทือนแก้วหูแทบฉีกออกมา
เขาส่ายร่างเปลี่ยนแปลง ใช้วิชาเลียนแบบฟ้าดิน รูปร่างกลายเป็นนกประหลาดเก้าเศียร
พริบตาเดียวเพียงเห็นปีกนกสีดำบดบังท้องฟ้าและดวงตะวัน ศีรษะทั้งเก้าส่งเสียงร้อง ดึงดูดดวงดาวตกลงด้านล่าง จักรวาลรอบๆ ปรากฏภาพประหลาดของฝนดาวตก
พายุสวรรค์ยิ่งใหญ่ไพศาลม้วนเข้าหาเยี่ยนจ้าวเกอด้วยสภาวะบ้าคลั่งรุนแรง
พายุหลายสายถึงกับถักสานกลางอากาศ กลายเป็นอักขระยันต์อาคมที่เก่าแก่ลี้ลับ ความหมายยากหยั่งคาดตัวหนึ่ง
หนอนเก้าเศียรอาศัยอักขระยันต์อาคม ในที่สุดก็ต้านหมัดนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอไว้ได้
ยันต์อาคมแหลกสลาย กลายเป็นพายุเหลือคณานับที่เหมือนกับคมดาบอีกครั้ง โอบล้อมเยี่ยนจ้าวเกอ
หนอนเก้าเศียรฉวยโอกาสถอยหลัง รักษาระยะห่างกับเยี่ยนจ้าวเกอ เพื่อจะได้ตั้งหลักอีกครั้ง
อย่าเพิ่งสนใจว่าก่อนหน้านี้หนอนเก้าเศียรกล่าววาจาโอหังปานใด แต่ในที่ลับไม่ว่าจะเป็นเขาหรือลู่ยาเต้าจวิน ล้วนให้ความสำคัญต่อเยี่ยนจ้าวเกอถึงขีดสุด มีเพียงเตรียมตัวไม่รัดกุมพอ
ปัจจุบันในที่สุดก็คว้าโอกาสได้ สามารถพลิกกระดานในหนึ่งการรบ
หนอนเก้าเศียรกระพือปีก พุ่งกลับเข้าใส่เยี่ยนจ้าวเกอ
“ฮ่าห์!” เยี่ยนจ้าวเกอกลับไร้ความเกรงกลัว แม้แต่ฝีเท้าขึ้นหน้าก็ไม่หยุดลง!
กำลังจะถูกหนอนเก้าเศียรทะลวงการป้องกัน พายุแดงทองที่รวมตัวหนาแน่นดุจห่าฝนกำลังม้วนใส่ร่างตน เยี่ยนจ้าวเกอไม่แตกตื่นลนลาน ตอบสนองในพริบตา
ความลี้ลับของวรยุทธ์ห้ากำเนิดแรกเริ่มแห่งเอกพิสุทธิ์ปรากฏขึ้นพร้อมกันบนร่างของเขา ร่างกายมีสภาพว่างเปล่ายากบรรยาย มรรคากลับสู่ก่อนกำเนิด เหมือนโปร่งแสง เหมือนไร้รูปร่าง
ร่างมรรคาสูงส่งถูกใช้ การโจมตีราวกับห่าฝนพายุคลั่งของหนอนเก้าเศียรพลันโดนใส่ความว่างเปล่า
หนอนเก้าเศียรตกใจ คิดหยุดม้าริมหน้าผา กลับได้ยินเสียงเพลงดังขึ้นในร่างเยี่ยนจ้าวเกอ
เสียงเพลงมีจังหวะประหลาด ยากจะทำความเข้าใจ หนอนเก้าเศียรได้ยินเข้า รู้สึกเหมือนเข้าใจเหมือนไม่เข้าใกล้ คล้ายมาจากก่อนฟ้าดินและธรรมชาติจะถูกเปิดผ่า
เพลงเซียนสั่นไหว หนอนเก้าเศียรถึงกับรู้สึกว่าการทำงานของความคิดจิตใจเหมือนเชื่องช้าลงมาก กำลังจะหยุดชะงัก
เพลงมหามรรคาสูงส่งของเยี่ยนจ้าวเกอ!
อย่าว่าแต่หนอนเก้าเศียร แม้แต่ผู้ชมการต่อสู้คนอื่นๆ ที่อยู่รอบๆ ตอนนี้ได้ยินเสียงเพลงนี้ ก็เกิดความรู้สึกความคิดถูกหยุด
ทุกคนสะดุ้งแล้วได้สติ ใบหน้าอดฉายแววแตกตื่นไม่ได้
เซียนกำเนิดสุญญตาใช้เสียงมหามรรคาสะกดและส่งผลกระทบต่อตัวตนรองจากระดับสุญญตาได้ นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนทราบดี
กระนั้นไม่เคยได้ยินมาก่อนว่า มีเซียนกำเนิดสุญญตาคนหนึ่งขับขานบทเพลง สะกดและส่งผลต่อเซียนสวรรค์มหาชาลได้!
………………..
[1] ลาดำจนทักษะ หมายถึง ใช้ความสามารถหมดแล้ว
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี