ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1731
“ดูเหมือนของที่มาจากวังเทพอย่างแท้จริง” แสงสีเขียวมรกตเกาะเกี่ยวเป็นอักขระอาคมอันลี้ลับในสองตาของเยี่ยนจ้าวเกอ หมุนวนไม่หยุด
มองไปคล้ายกับกำลังขับเคลื่อนการอนุมานความลี้ลับของคัมภีร์นภาเปิดกำเนิด ความจริงไม่เกี่ยวกัน
เหมือนกับหยางเจี่ยน ตอนเขาอยู่ในวังเทพ เคยเห็นของที่คล้ายกันมาก่อน
ถึงรูปแบบจะมีความแตกต่าง แต่ว่าป้ายอาญาที่เหมือนทองมิใช่ทอง เหมือนหยกมิใช่หยกแผ่นนี้ ความจริงมาจากวังเทพ
เพียงแต่ว่าเหมือนคำพูดของเยี่ยนตี๋และหยางเจี่ยน วัตถุสิ่งนี้คล้ายไม่มีจุดพิเศษ
แต่เชื่อมกับคำพูดของเยี่ยนตี๋ เขาได้รับสิ่งนี้มา เกี่ยวข้องกับเมฆแปลงกำเนิด นี่ไม่มิอาจไม่กระตุ้นความคิดผู้คน
เมฆแปลงกำเนิด รองรับลักษณ์แปลงกำเนิด ถึงแม้ภายนอกในตอนนี้มองไปเหมือนกลุ่มเมฆและเหมือนดอกบัว แต่โดยพื้นฐานความจริงไร้รูปร่างไร้นิยาม
การดำรงอยู่เช่นนี้ ต่อให้สัมผัสกับของอย่างอื่น โดยพื้นฐานแล้วจะไม่เหลือร่องรอยไว้
เมฆแปลงกำเนิดไม่ถึงกับทิ้งร่องรอยไว้บนป้ายอาญาแผ่นนี้ กลับกัน ป้ายอาญาแผ่นนี้ก็ไม่น่าจะทิ้งร่องรอยไว้ในเมฆแปลงกำเนิดเช่นกัน
ถ้าหากต้องบอกว่าเมฆแปลงกำเนิดมีการเชื่อมต่อ นั่นก็มีแต่ตัวเยี่ยนตี๋แล้ว
แต่ว่านี่เป็นเพราะเยี่ยนตี๋อยู่ใกล้ชิดกับเมฆแปลงกำเนิดมาหลายพันปีในขณะที่จะเกิดไม่เกิดแหล่ เมฆแปลงกำเนิดแทบนับได้ว่าเป็นครรภ์มารดาอีกครรภ์หนึ่งของเขา
นี่จึงค่อยมีความเกี่ยวข้องในปัจจุบันของสองฝ่าย
ป้ายอาญาแผ่นนี้ดูเหมือนไม่มีจุดพิเศษ แต่กลับคล้ายเกี่ยวข้องกับเมฆแปลงกำเนิดของเยี่ยนตี๋ ความจริงแม้แต่จุดที่ผิดปกติที่สุดของมันก็ยังเต็มไปด้วยความขัดแย้ง
“มีปัญหานั้นต้องมีปัญหาแน่ ทว่า…” เฟิงอวิ๋นเซิงมองหยางเจี่ยน
หยางเจี่ยนพยักหน้า “ตอนนี้ข้ามองสาเหตุที่ซ่อนอยู่ด้านในไม่ออก”
เยี่ยนตี๋กลับมีสีหน้าสงบนิ่ง “ถ้าพวกท่านสองคนต่างมองไม่ออก เช่นนั้นปัญหาก็ไม่ธรรมาแล้ว”
หยางเจี่ยนไม่ต้องกล่าวมากความ เซียนสวรรค์มหาชาลที่พลังแข็งแกร่งที่สุดในปัจจุบันของผู้สืบทอดสามพิสุทธิ์ ถึงขั้นที่ทอดตามองไปทั่วใต้ฟ้า ล้วนเป็นหนึ่งในตัวตนที่สุดยอดที่สุดรองจากระดับมรรคาตั้งแต่ประวัติศาสตร์เคยมีมา
แม้แต่เฟิงอวิ๋นเซิง ฝึกฝนหลายปีมาถึงวันนี้ ต่างแซงหน้าคนรุ่นก่อนจำนวนนับไม่ถ้วน กลายเป็นผู้โดดเด่นท่ามกลางเซียนสวรรค์มหาชาลในปัจจุบัน
ด้วยขีดความสามารถพลังฝึกปรือ รวมถึงระดับกับพลังสายตาของพวกเขาสองคน การมองป้ายอาญานี้ไม่ออกชั่วขณะ นั่นโดยพื้นฐานแล้วมีแค่ความเป็นไปได้เดียว
ของเกี่ยวข้องกับเจ้ามรรคาสักคนหนึ่ง
“ของสิ่งนี้เกี่ยวพันกับเมฆแปลงกำเนิด กลับได้ประโยชน์ ไม่อย่างนั้นพี่ร่วมเส้นทางหยางเปิดตาเทพที่สาม บางทียังคงมองเลศนัยส่วนหนึ่งออก” เฟิงอวิ๋นเซิงว่า
หยางเจี่ยนหัวเราะหนักใจคำหนึ่ง กลับเห็นด้วยกับข้อวินิจฉัยของนาง
“เช่นนั้นเป็นเจ้ามรรคาคนใด?” เยี่ยนตี๋มองป้ายอาญาแผ่นนั้น “เหล่าจวินหรือ?”
ถึงเมฆแปลงกำเนิดจะเป็นฟ้าให้กำเนิดเมฆกลุ่มหนึ่ง มิใช่เทวกษัตริย์เต๋าหรือเหล่าจวินสร้างขึ้น แต่เป็นเพราะจิตพลังที่อยู่ด้านใน ยากยิ่งที่จะไม่ทำให้คนนึกเชื่อมโยงถึงเจ้ามรรคาแห่งเอกพิสุทธิ์
“บอกไม่ได้ นี่มิใช่ของของเหล่าจวิน” หยางเจี่ยนกล่าว “แน่นอนว่าเหล่าจวินเองก็อาจจะใช้ได้ แต่ไม่อาจเป็นฝีมือของเหล่าจวิน ข้าไม่เคยได้ยินอาจารย์อาเสวียนตูพูดมาก่อนว่า ในวังแปดทัศน์หรือวังดุสิตเคยเก็บเมฆแปลงกำเนิดนี้ไว้”
“ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ก็ไม่เคยได้ยินว่าเมฆแปลงกำเนิดนี้มีเจ้าของก่อนหน้า คล้ายกับเป็นเมฆธรรมดามาโดยตลอด จนกระทั่งเยี่ยนซิงถางบิดาเจ้าได้มา ค่อนนับว่าเป็นเจ้าของรุ่นหนึ่ง”
ได้ยินคนอื่นๆ ถกกัน เยี่ยนจ้าวเกอเงียบงันชั่วขณะ
เขามองป้ายอาญาแผ่นนั้น จากนั้นก็มองกลุ่มเมฆที่ลอยอยู่บนศีรษะของเยี่ยนตี๋เหมือนกับไร้ขอบเขต บานเหมือนดอกบัว
“วังเทพ…” เยี่ยนจ้าวเกอตาเป็นประกายเล็กน้อย “เมฆแปลงกำเนิด”
เขาได้คัมภีร์นภาไร้ขอบเขตที่วังเทพ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี