ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1751
“สองกราบบิดามารดา!” นาจาตะโกนขึ้นเป็นครั้งที่สองเหมือนเดิม
เยี่ยนตี๋กับเสวี่ยชูชิงมองพวกเยี่ยนจ้าวเกอตรงหน้า ต่างยิ้มแย้ม
ฟู่เอินซูที่อยู่ด้านข้างเหม่อลอยเล็กน้อย
ฟู่เอินซูชื่นชมศิษย์อย่างเฟิงอวิ๋นเซิงมาโดยตลอด เฟิงอวิ๋นเซิงเป็นคลื่นลูกหลังกลบคลื่นลูกหน้ามานานแล้ว สร้างความปลาบปลื้มให้นางเหลือประมาณ
ในระดับหนึ่งแล้ว เฟิงอวิ๋นเซิงเป็นลูกศิษย์ที่นางภูมิใจและชื่นชมที่สุด ถึงขั้นเหนือกว่าพวกซือคงจิง
นี่ไม่ใช่เพราะปัจจุบันเฟิงอวิ๋นเซิงมีความสำเร็จสูงสุด แต่เป็นเพราะสิ่งที่เฟิงอวิ๋นเซิงได้เจอมาโดยตลอด ยากลำบากทรมานกว่าคนอื่นๆ อย่างเช่นพวกซือคงจิง
ลำบากจนแม้แต่ฟู่เอินซูซึ่งสั่งสอนลูกศิษย์เข้มงวดมาโดยตลอด สำนึกตัวว่าถ้าเปลี่ยนเป็นางไปอยู่ในจุดของเฟิงอวิ๋นเซิง เกรงว่าจะยากจนก้าวเดินต่อไม่ไหว
เฟิงอวิ๋นเซิงมีความสำเร็จในวันนี้ได้ ฟู่เอินซูไม่กล้าอ้างความดีความชอบ เพียงแต่รู้สึกภาคภูมิใจแทนลูกศิษย์ผู้นี้อย่างแท้จริง
วันนี้เห็นในที่สุดนางก็มีที่พักพิงที่ดี ฟู่เอินซูคลายใจกว่าเดิม
ฟู่เอินซูยอมรับความโดดเด่นของเยี่ยนจ้าวเกอตั้งแต่อยู่บนโลกแปดพิภพแล้ว
เขากับเฟิงอวิ๋นเซิงจับมือกันมาถึงวันนี้ ฟู่เอินซูล้วนเห็น ยินดีแทนเฟิงอวิ๋นเซิง
เพียงแต่ขณะมองเยี่ยนจ้าวเกอ นางยากจะไม่คิดถึงอีกเรื่อง
นางมองเยี่ยนตี๋กับเสวี่ยชูชิงที่อยู่ด้านข้างโดยสัญชาตญาณ จิตใจซับซ้อนอยู่บ้าง
ทว่าเมื่อมองกลับไปกลับมาระหว่างเยี่ยนจ้าวเกอสามีภรรยากับเยี่ยนตี๋สามีภรรยา ความคับข้องใจของฟู่เอินซูก็ค่อยๆ คลายลง
ปมสุดท้ายในใจตั้งแต่ก่อนหน้าในที่สุดก็สลายหายโดยสมบูรณ์ในห้วงนาทีที่คนรุ่นใหม่เข้าสู่ตำหนักแต่งงาน
บนใบหน้าฟู่เอินซูปรากฏรอยยิ้มจางๆ ที่ผ่อนคลายหลายส่วน
สายเขากว่างเฉิง หยวนเจิ้งเฟิงกับฟางจุ่นเป็นผู้อาวุโสสำนัก ต่างก็ลูบเคราด้วยรอยยิ้ม
หยวนเจิ้งเฟิงมองฟู่เอินซู คล้ายนึกอะไรออก รอยยิ้มบนใบหน้ากว้างกว่าเดิม
“สามีภรรยากราบไหว้กัน!” นาจาตะโกนครั้งที่สาม
ในสตรีแปดคนที่ก่อนหน้านี้เดินเข้ามาเป็นเพื่อนเฟิงอวิ๋นเซิง มีคนคนหนึ่งมองเยี่ยนจ้าวเกอสามีภรรยาด้วยสีหน้านึกถึงอดีต จากนั้นมองไปรอบๆ ตำหนักใหญ่
‘ถ้าหากเราแต่งงานแล้วมีสภาพแบบนี้ได้ ก็ดีแล้ว…’ จวินลั่วห่อปาก
ในฐานะหนึ่งในสหายของตระกูลเยี่ยนบนโลกแปดพิภพ จวินจื้อหย่วนกับจวินลั่วมาอาศัยบนฟ้าเหนือฟ้านานแล้ว
ครั้งนี้เยี่ยนจ้าวเกอแต่งงาน เยี่ยนตี๋ย่อมเชิญพวกเขา ยังมีสหายเก่าเพื่อนสนิทอย่างจ้าวชื่อเฉิงราชาอาณาจักรถังตะวันอออมาร่วมพิธี
จวินลั่วรู้จักกับเยี่ยนจ้าวเกอและเฟิงอวิ๋นเซิงตั้งแต่เด็ก หลังมาถึงฟ้าเหนือฟ้าสองฝ่ายก็มักไปมาหาสู่ ครั้งนี้เป็นเพื่อนจ้าวสาวให้เฟิงอวิ๋นเซิงพร้อมเมิ่งหวานและกวนอวี่ลั่ว
นางมองดูในตำหนักใหญ่อยู่ครึ่งวัน สุดท้ายหยุดบนร่างพวกเยี่ยนจ้าวเกอ ถอนใจชมเชยกล่าวว่า “คู่สวรรค์สร้าง ประเสริฐแท้!”
อีกด้านหนึ่งมีสตรีผู้หนึ่งมองเยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงพลางเหม่อลอย
สำหรับอวี่เย่แล้ว อาการซึมเซาเหม่อลอยเช่นนี้คล้ายเป็นเรื่องปกติยิ่ง ปรากฏขึ้นตลอดเวลา
ตอนนี้สาเหตุที่นางเหม่อลอยอยู่บ้าง เกี่ยวกับเยี่ยนจ้าวเกอและฟิงอวิ๋นเซิง ไม่เกี่ยวกับใครคนใดในพิธีวันนี้
เพียงแต่ตอนนี้ขณะมองคู่ที่เพิ่งแต่งงานใหม่ ทำให้นางอดนึกถึงเงาร่างอีกสายไม่ได้
อวี่เย่ได้สติ มองพวกเมิ่งหวาน ฟู่ถิง กวนอวี่ลั่วที่อยู่ด้านข้างตัวเอง
เมื่อครู่พวกนางเป็นเพื่อนเฟิงอวิ๋นเซิงเดินเข้าตำหนักใหญ่
นางมองด้านตรงข้าม ตรงนั้นคือพวกสวีเฟย อิงหลงถู เซี่ยกวงที่เพิ่งอยู่เป็นเพื่อนเยี่ยนจ้าวเกอ
“ถ้าท่านยังอยู่ สมควรยืนอยู่กับพวกเขากระมัง?” อวี่เย่กล่าวกับตัวเองเบาๆ
แต่ว่าสายตานางกลับมายังร่างคู่แต่งงานใหม่อีกครั้ง สายตาเปลี่ยนเป็นยินดีและอ่อนโยน ถอนใจชมเชยเช่นกัน “คนรักกันสุดท้ายได้อยู่ด้วยกัน ยอมเยี่ยมจริงๆ”
เมิ่งหวานด้านข้างนาง มองคู่ใหม่ที่กราบกรานกัน รอยยิ้มประดับใบหน้า
‘ศิษย์พี่ หลังความขมขื่นความสุขก็มาหาท่านแล้ว’ ปัจจุบันนางเป็นเซียนหญิงที่ถอดคราบมนุษย์ทิ้งไปแล้ว แต่ตอนนี้ขณะมองคู่แต่งงานใหม่ ถึงกับอดกลั้นความพลุ่งพล่านใจไม่ได้ หางตาเปียกชุ่ม
นางอดนึกถึงตอนอายุน้อยขณะยังอยู่ในสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์บนโลกแปดพิภพไม่ได้
นางกับเฟิงอวิ๋นเซิงในตอนนั้น ยังเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องร่วมสำนักที่อยู่กินด้วยกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี