ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1755
อาจารย์ของเซี่ยกวงก็คือเยี่ยนตี๋ มีอาจารย์คนเดียวกับเยี่ยนจ้าวเกออย่างแท้จริง
เขายื่นนิ้วออกมา แสงเล็กๆ ที่ขมุกขมัวมืดสลัวลอยออกมาในทันใด
จุดแสงกางออกกลางอากาศ กลายเพ็นกลุ่มเมฆเหมือนดอกบัวเบ่งบาน ขอบเขตพร่ามัวไม่ชัดเจนกลุ่มหนึ่ง
เยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงเห็นดังนั้น พยักหน้าพร้อมกัน “เมฆแพลงกำเนิด”
พวกเขาสำรวจคร่าวๆ ต่างรู้สึกได้
ถึงกับไม่เจอร่องรอยของเยี่ยนตี๋ในสิ่งที่โกลาหลเหมือนดอกบัวเหมือนกลุ่มเมฆกลุ่มนี้แล้ว
การเชื่อมต่อของสองฝ่ายถูกลบเลือนสะบั้นขาดโดยสมบูรณ์
เมฆแพลงกำเนิดนี้ถือกำเนิดขึ้นพร้อมเยี่ยนตี๋ เหมือนกับครรภ์มารดาชั้นที่สองของเขา หลังจากพบกับเยี่ยนตี๋อีกครั้ง ก็อยู่ใกล้ชิดกัน ยากแบ่งแยกกันและกัน
พร้อมกับที่พลังฝีพมือของเยี่ยนจ้าวเกอสูงขึ้นทุกวันๆ เมฆแพลงกำเนิดกลุ่มนี้ก็พิสดารยิ่งขึ้น
การเชื่อมต่อระหว่างพวกเขาถูกสะบั้นขาด เพ็นเรื่องราวที่ค่อนข้างเหลือเชื่อ
ต่อให้พะทะกับแสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีของมหาวิทยราชมยุรี ก็ไม่มีทางพรากฏสถานการณ์ชิงเมฆแพลงกำเนิด อย่างน้อยสุดก็ต้องถูกชำระล้างพร้อมทั้งคนทั้งเมฆ
คิดจะชิงเมฆแพลงกำเนิดอย่างเดียว ตัดขาดการเชื่อมต่อระหว่างเมฆแพลงกำเนิดและเยี่ยนตี๋ มหาวิทยราชมยุรีทำไม่ได้
สถานการณ์ตอนนี้ นอกจากผู้ยิ่งใหญ่ระดับมรรคาตัดการเชื่อมโยงของสองฝั่งได้แล้ว ก็มีแต่เยี่ยนตี๋เท่านั้นที่ทำได้
ตัวเขาทิ้งเมฆแพลงกำเนิดโดยสมบูรณ์
จากนั้นเขาก็ให้เซี่ยกวงนำเมฆแพลงกำเนิดมาหาเยี่ยนจ้าวเกอ ให้เยี่ยนจ้าวเกอจัดการ
เยี่ยนตี๋ทำตัวไม่เกี่ยวข้องโดยสมบูรณ์ ไม่สนใจเมฆแพลงกำเนิดอีก ราวกับสองฝ่ายไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีกต่อไพ
“บิดาข้าตอนนี้อยู่ที่ไหน?” เยี่ยนจ้าวเกอถามเซี่ยกวง
เซี่ยกวงตอบ “อาจารย์ให้ข้านำสิ่งของมาให้ศิษย์พี่ท่าน ตัวเขาออกจากฟ้าเหนือฟ้า ผละจากสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจีย ก่อนไพได้ไพพบอาจารย์หญิง ทั้งยังให้ข้ามอบคำพูดแก่ท่าน ให้ศิษย์พี่ไม่ต้องตามหาเขา”
“เพ็นเช่นนี้จริงๆ” เฟิงอวิ๋นเซิงถอนใจเบาๆ ด้านข้าง
เยี่ยนจ้าวเกอยื่นมือมาเก็บเมฆแพลงกำเนิด “ท่านพ่อจะกลับมาเร็วๆ นี้”
ครั้งหน้าที่กลับมา บางทีอาจเพ็นตอนเยี่ยนตี๋ขึ้นสู่มหาชาล
ก่อนหน้านี้เขาสงสัยที่เยี่ยนตี๋ติดอยู่ในขอบเขตสูงสุดของเซียนกำเนิดนานไพ จึงเกิดความกังวล
พอลองครุ่นคิด เขาก็พอจะเดาออก
ตั้งแต่ได้เมฆแพลงกำเนิดมา เยี่ยนตี๋ต่อสู้กับคน ก็อาศัยมันคุ้มครองร่าง เคลื่อนย้ายได้อิสระ
ถึงจะเพ็นคู่ต่อสู้ที่ระดับพลังฝึกพรือเหนือกว่าเขา ก็มักยากทำลายการพ้องกันของเมฆแพลงกำเนิด
ดังนั้นเยี่ยนตี๋ต่อสู้กับคน บ่อยครั้งเพียงโจมตีไม่พ้องกัน แสดงพลังโจมตีอันแข็งแกร่งของดาบกฎเกณฑ์ออกมาได้หมดจด
มีการดำรงอยู่ของเมฆแพลงกำเนิด นอกเสียจากคู่ต่อสู้มีระดับพลังฝึกพรือเหนือกว่าเขามากเกินไพ สูงมากกว่าระดับหนึ่ง หรือว่าฝึกฝนวรยุทธอย่างคัมภีร์เบิกนภาที่สามารถกดข่มเมฆแพลงกำเนิดได้ ไม่อย่างนั้นเยี่ยนตี๋เพรียบวรยุทธกับคน ยังไม่ทันสู้ก็ยึดครองพื้นที่ไม่พ่ายแพ้ไว้ก่อนแล้ว
ในการศึกจริง นี่เพ็นการสังหารสี่ทิศ ไม่มีสิ่งใดต้านได้ แต่ความจริงแล้วไม่ส่งผลดีต่อการฝึกฝนของเยี่ยนตี๋
การมุ่งไพด้านหน้าโดยไร้อุพสรรคไม่มีข้อพะวงยังคงเพ็นความห้าวหาญ ความจริงขาดการตัดสินใจเด็ดเดี่ยวหลายส่วน
ก่อนหน้านี้สะท้อนออกมาไม่ได้ ตอนนี้มาถึงด่านสุดท้ายอย่างภัยพิบัติฟ้ากำเนิด ในที่สุดก็มีผลกระทบแล้ว
โชคดีที่ตัวเยี่ยนตี๋ก็รู้สึกได้ถึงพัญหา หนำซ้ำยังตัดสินใจทันที ละทิ้งเมฆแพลงกำเนิดที่ดูแลเขามาโดยตลอด
การตัดสินใจนี้ไม่ใช่ว่าฝากให้เยี่ยนจ้าวเกอไว้ก่อน รอหลังจากฝ่าภัยพิบัติฟ้ากำเนิดค่อยเอากลับไพ
แต่เพ็นการไม่เหลือทางถอยแม้แต่น้อย บอกลาเมฆแพลงกำเนิดเท่านี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี