ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1789

ขณะมองเงาร่างที่แปลกหน้าอยู่บ้าง หากคุ้นเคยอยู่บ้างนั้น ทุกคน ที่อยู่รอบๆ ต่างสีหน้าซับซ้อน โพล่งขึ้นมา “มหาเทวะเสมอฟ้า!”

วานรที่สวมเสื้อนักพรตผู้นั้น ถึงกับเป็นซุนหงอคง ราชาวานรโสภา มหาเทวะเสมอฟ้าผู้ยิ่งยง!

‘เป็นเขาจริงๆ’ ทุกคนกล่าวในใจ

‘วานรตัวนี้หลุดจากผนึกสะกดยูไลได้ เป็นเหล่าจวินช่วยเหลือ จริงๆ’

ในยุคโบราณตอนกลาง ก่อนวานรจะถูกพระยูไลสะกด ถูกเหล่าจ วินจับเข้าไปในเตาหลอมโอสถ บางทีเพื่อซ่อนความสามารถลับใน ภายหลัง

เหล่าจวินอยู่ๆ เกิดความสนใจ กระทําตามใจชอบ ไม่มีความคิด วางหมาก กลับโยนก้อนหินไปในกระดานหมากของคนอื่น

ปัจจุบันเขาหมุนก้อนหินก้อนนี้ หลังจากยุ่งกับกระดานหมากองคน อื่น ก้อนหินก็กระโดดออกมากลายเป็นคนวางหมากคนใหม่

วานรถือกําเนิดจากเผ่าปีศาจ เป็นการสนับสนุนกษัตริย์บูรพาไท่อี้

ถึงพระศรีอาริย์จะเป็นศาสนาพุทธ แต่เปลี่ยนศาสนาพุทธเป็น เส้นทางนอกรีต ทําให้การสืบทอดของพระยูไลบนแดนอภิรดีศูนย์กลาง ปั่ นป่วน มหาเทวะเสมอฟ้าไม่มีความคิดเป็นศัตรูต่อเขา

ก่อนหน้านี้วางแผนไว้ไม่ป่าวประกาศ พระศรีอริยเมตไตรยบางที ยังไม่เข้าใจกระจ่าง

แต่พร้อมกับการพัฒนาของสภาพการณ์ และกษัตริย์บูรพาบอก เป็นนัย พระศรีอริยเมตไตรยย่อมคํานวณความจริงเรื่องราวได้

ดังนั้นท่านจึงสะกดเทวกษัตริย์ไร้ประมาณอย่างแน่วแน่

สําหรับแดนสุขาวดีบัวขาว มหาเทวะเสมอฟ้าขึ้นสู่ระดับเซียน ก็ ดีกว่าทีปังกรพุทธะ พระอาจารย์เสวียนตู จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋

“ก่อนหน้านี้เขา…” หยางเจี่ยนมองเสื้อนักพรตบนร่างวานร จิตใจ สั่นไหวเล็กน้อย หันไปมองพระอาจารย์เสวียนตู

พระอาจารย์เสวียนตูก็มองวานรเช่นกัน ตาเป็นประกาย จิตใจไม่ เป็นสรรพรส

“ท่านเองก็ไม่แน่ใจกระมังว่าก่อนหน้านี้เขาอยู่ที่หวังดุสิตหรือไม่?” เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะเหอะๆ

พระอาจารย์เสวียนตูเงียบงัน

“อาจอยู่ที่วังดุสิต และอาจอยู่อีกด้านหนึ่ง” เยี่ยนจ้าวเกอพูด “อย่างเช่นว่า หลังมหาภัยพิบัติ ท่านเองก็ไม่ได้กลับวังแปดทัศน์ กระมัง?”

หลังบรมครูสามพิสุทธิ์หลุดพ้น ตําหนักหยก ตําหนักแปดทัศน์ ตําหนักมรกตก็ซ่อนเร้นอย่างรวดเร็ว ไท่ซ่างเหล่าจวินพํานับในตําหนัก โอสถ

หลังมหาภัยพิบัติ ตําหนักหยก ตําหนักแปดทัศน์ ตําหนักมรกต ยิ่ง ไม่มีข่าวคราวโดยสมบูรณ์

มีแต่ก่อนชิงค่ายกลลงทัณฑ์เซียน พระอาจารย์เสวียนตูขอให้ เหล่าจวินให้ชี้ทาง หลังบอกหยางเจี่ยนแล้ว หยางเจี่ยนก็ปลอมเป็นเจ้า แม่โฮ่วถูไปตําหนักหยก เอาตะเกียงเครื่องเคลือบหยกมายามา

ที่อยู่ของตําหนักแปดทัศน์ แม้แต่ผู้สืบทอดเอกพิสุทธิ์อย่างพระ อาจารย์เสวียนตูก็ไม่เคยทราบ ไม่ได้ไปมาหลายปีแล้ว

ตอนนี้ได้ยินเยี่ยนจ้าวเกอพูดขึ้น พระอาจารย์เสวียนตูเงียบงันไม่ พูดจา

“อย่าว่าแต่ใต้เท้ากษัตริย์บูรพากับพระศรีอริยเมตไตรย” เยี่ยน จ้าวเกอกล่าว “ต่อให้สําหรับอามิตาภพุทธเจ้ากับเทวกษัตริย์ไร้ ประมาณ ถ้าหากได้แต่เลือกระหว่างพวกท่านทั้งสองกับมหาเทวะเสมอ ฟ้าแล้ว พวกเขาก็จะเลือกมหาเทวะเสมอฟ้าเช่นกัน”

“อย่างน้อยพวกเขายังลองทุ่มดูได้ ดูว่ามหาเทวะเสมอฟ้าเลื่อนสู่ ระดับมรรคา จะกระตุ้นพระยูไลที่หลุดพ้นไปแล้วกลับมาหรือไม่” เยี่ยน จ้าวเกอทางหนึ่งพูดทางหนึ่งส่ายหน้า

“ทุกสิ่งสุดท้ายเป็นไปตามที่เหล่าจวินคาดไว้ พวกเรายังไม่อาจ เปลี่ยนชะตาชีวิตนี้ได้” จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋มองวานร จากนั้น มองเยี่ยนจ้าวเกอ “แต่เจ้ายอมเช่นนี้จริงๆ หรือ?”

เยี่ยนจ้าวเกอสบตากับจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋นิ่งๆ

“ท่านโกรธที่ศิษย์น้องเสวียนตูวางแผนเล่นงานเนี่ยจิงเสิน โกรธข้า ที่วางแผนเล่นงานภรรยาท่าน แต่ท่านไหนเลยไม่อยู่ในแผนการของ เหล่าจวินเช่นกัน?” จักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋กล่าวเสียงทุ้ม “ท่าน ยินยอมจริงๆ หรือ?”

“หมากบนกระดานหมากแตกต่างกับก้อนหินบนกระดานหมากอยู่ แล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างสงบนิ่ง “แน่นอนว่าสามารถกล่าวได้ว่า

เป็นการข่มเหงคน ถูกผิดสําเร็จล้มเหลวหันมองล้วนว่างเปล่า ตอนนี้