ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1793

เยี่ยนจ้าวเกอฆ่ามารดินโบ่วเสร็จ เท้าไม่หยุดลง เดินเข้าหามารตน

อื่นต่อ เขาเดินถึงตรงหน้ามารไม้อิกในก้าวเดียว ยกฝ่ามือขึ้นตบใส่อีกฝ่าย เป็นเพราะสั่วหมิงจางอยู่ด้วย อิทธฤทธิ์เปลี่ยนเงาเป็นจริงของมาร

ไม้อิกตอนนี้ไม่อาจแสดงผล ดังนั้นยังเป็นเงามืดกลุ่มหนึ่ง ถึงจะมีพลังต่อสู้ไม่พอ แต่ว่ามารไม้อิกในภสาพนี้มีความสามารถ

ด้านการเปลี่ยนแปลงวิชาเคลื่อนที่ค่อนข้างแข็งแกร่ง ก่อนหน้านี้นาจาใช้ห่วงจักรวาลกับอิฐทองฟาดมัน แต่มันหลบได้ ทว่าตอนนี้เยี่ยนจ้าวเกอตบฝ่ามือลง กลางฝ่ามือปรากฏแสงที่ยาก

จะบรรยายลักษณะ มารไม้อิกที่เป็นเงามืดถูกแสงส่องใส่ ร่างพลันรีบหรี่ลง อ่อนแอ

กว่าเดิม มันคิดจะเคลื่อนย้ายเปลี่ยนแปลงอีกก็ช้าไปมากแล้ว หนีไม่พ้น

อาณาเขตครอบคลุมของฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอ

ตอนนี้มารไม้อิกได้แต่มองดูฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอบดขยี้เข้าหา ตัวเองจากทั่วสี่ทิศแปดทาง เหมือนธรรมชาพติพลิกกลับ ฟ้าดินเอียง คว�า

มือยักษ์ครอบฟ้าที่เปล่งแสงสว่างยากบรรยายตบลง กดมารเงาไว้ ใต้ฝ่ามือ

พลังอันบ้าคลั่งพลันกระแทกเงากลุ่มนั้นสลาย!

มารไม้อิกที่สูญเสียการเปลี่ยนเงาเป็นจริง และถูกเยี่ยนจ้าวเกอกด ข่มการเปลี่ยนแปลงอื่นๆ อ่อนแอยิ่งกว่ามารดินโบ่ว

เงาถูกตบสลาย คิดหนีไปรอบๆ

แต่ว่าเงาที่กระจายตัวอ่อนแอกว่าเดิม แสงสว่างที่ยากบรรยายใต้ ฝ่ามือเยี่ยนจ้าวเกอครอบคลุมอีกครั้ง ได้ทานได้ยากกว่าเดิม เปลี่ยนเป็นสลัวจางมากขึ้น

เงาหลงเหลือหลายกลุ่มที่แหลกสลายค่อยๆ หายไป กลิ่นอายมาร ไม้อิกดับลง!

ตั้งแต่หกสุดยอดมารถือกําเนิด นอกจากมารจิตแรกเริ่ม ก็มีแต่มาร ไม้อิกที่ไม่เคยดับสูญเกิดใหม่

มารเงาในฐานะมารไม้อิกรุ่นแรก มีชีวิตมาถึงวันนี้

แต่วันนี้มันดับสูญสู่ความตายเป็นครั้งแรก และเป็นไปได้อย่างยิ่ง ว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายด้วย

ความวินาศของนพยมโลกทําให้ความหวังดับสูญคืนชีพของมาร แทบขาดสะบั้น

แม้มารไม้อิกจะถูกจัดอยู่ในหกสุดยอดมาร แม้ว่ามารสวรรค์บรรพ กําเนิดยังอยู่ แต่มารไม้อิกคิดฟื้ นคืนชีพ มีความหวังเพียงเล็กน้อย

เยี่ยนจ้าวเกอสังหารมารดินโบ่วกับมารไม้อิกติดต่อกัน จากนั้นการ เคลื่อนไหวไม่หยุดชะงักแม้แต่น้อย หันไปทางมารจิตแรกเริ่มทันที!

มารน�ากุ่ยเพิ่งจะคืนชีพขึ้นบนแดนสุขาวดีบัวขาวก่อนการวาง หมากในนพยมโลกตานี้ จากนั้นก็ถูกนพยมโลกชิงตัวกลับ แล้วเกิดภัย ใหญ่ในวันนี้ขึ้น

ถึงจะกลับนพยมโลก แต่เป็นเพราะร่างเดิมระดับพลังฝึกปรือต�า ในระยะเวลากระชั้นชิดต่อให้มีเทพมารกรอกศีรษะ ก็ยากจะกลับสู่ ระดับสูงสุดได้ในทันที

ค่ายกลสิบสองเทพมารสวรรค์ถูกทําลาย หมู่มารหลบหนีออกมา มารน�ากุ่ยที่ปัจจุบันพลังยังต�าได้แต่ให้มารจิตแรกเริ่มพาร่วมทาง

ตอนนี้ถูกเยี่ยนจ้าวเกอตามหา มารจิตแรกเริ่มเอาตัวเองไม่รอด

ถึงแม้มันคิดจะคุ้มครองมารน�ากุ่ยให้ถึงที่สุด แต่สภาวะโจมตีอัน คลุ้มคลั่งของเยี่ยนจ้าวเกอยังโดนมารน�ากุ่ย

“วันนี้จัดการเจ้า ผู้อาวุโสเฉิน เซี่ย ฉู่จะได้กลับมาแล้ว” เยี่ยนจ้าว เกอใช้นิ้วต่างกระบี่ เผยความแหลมคม

ถึงมารจิตแรกเริ่มจะเหมือนอยู่ในความว่างเปล่า แต่ยังคงถูกคม กระบี่ที่กลืนคายไม่หยุดคุกคาม

หนึ่งกระบี่วาดลง น�าพิสุทธิ์หยดหนึ่งหยดออกจากในแขนเสื้อชาย ชรา กลับเป็นเยี่ยนจ้าวเกอฟันการคุ้มครองของมารจิตแรกเริ่มต่อมาร น�ากุ่ยจนขาด

ในน�าบริสุทธิ์หยดนั้น ภิกษุหัวล้านผู้หนึ่งลวดลายแนวตั้งแยกออก กลางคิ้ว ประกายแสงสีน�าเงินกะพริบ

“ภัยพิบัติ…” มารน�ากุ่ยหลับตา

เยี่ยนจ้าวเกอมองมันเรียบๆ สายตาไปถึง หยดน�าระเหยในพริบตา ไม่เหลือร่องรอยบนโลกนี้แม้แต่น้อย

มารน�ากุ่ยรุ่นปัจจุบันตนนี้ อาจจะเป็นมารน�ากุยรุ่นสุดท้าย เพิ่งคืน ชีพกลับมา วันนี้ก็ดับสูญอีกครั้ง

หลังมองหยดน�า เยี่ยนจ้าวเกอก็ละสายตากลับ คมกระบี่สาดวาบ ฟันเข้าใส่มารจิตแรกเริ่มอีกครั้ง

ร่างของมารจิตแรกเริ่มเดี๋ยวลวงเดี๋ยวจริง เปลี่ยนแปลงไม่หยุด

อารมณ์นับไม่ถ้วนเคลื่อนไหวในม่านตามัน สอดคล้องกับสิ่งมีชีวิต นับไม่ถ้วนบนโลก มีคนมีปีศาจ ยากจะนับคํานวณ

ทว่าในวินาทีนี้ ตรงหน้ามารจิตแรกเริ่ม สิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนนั้น ค่อยๆ เปลี่ยนแปลงรูปร่าง

สิ่งมีชีวิตทั้งหมดถึงกับคล้ายมีใบหน้าของเยี่ยนจ้าวเกอ สีหน้าไร้ อารมณ์ขณะสบตากับมัน

เยี่ยนจ้าวเกอที่มีจํานวนเหลือคณานับ วินาทีนี้มุงดูมารจิตแรกเริ่ม

มารจิตแรกเริ่มครางหนักๆ คําหนึ่ง เปลือกร่างผิวนอกของเยี่ยน จ้าวเกอแตกดังเปรี้ยง!

เงาร่างของมารจิตแรกเริ่มหายไปจากส่วนลึกจิตใจของเยี่ยนจ้าว เกอ

ในโลกความจริงด้านนอก คลื่นแสงห้าสีหกรงค์กลายเป็นร่างชาย ชราคนหนึ่ง

มารจิตแรกเริ่มอ่อนแอไร้พลัง เยี่ยนจ้าวเกอออกกระบี่หนึ่ง ฟันร่าง มันขาดเป็นสองท่อน!

ปราณพิสุทธิ์หลายสายวนเวียนสาดส่องบนฉัตรที่ลี้ลับ

ต่อจากพระอาจารย์เสวียนตู มารจิตแรกเริ่มถูกปราณพิสุทธิ์ม้วน ติดกับฉัตร

“ขอแค่สิ่งมีชีวิตที่กอปรด้วยสติปัญญบนโลกนี้ไม่สูญพันธุ์ เจ้าก็ยัง คืนชีพได้ ไม่มีทางหยุดลงเพราะนพยมโลกพินาศ วิถีมารสิ้นสูญ มารจิต แรกเริ่มเจ้าอิทธิฤทธิ์มากจริงๆ” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างเฉยชา “ใน ความหมายหนึ่ง เจ้าจึงเป็นตัวตนที่ไม่ตายไม่ดับสูญอย่างแท้จริง ด้านนี้ ถึงขั้นเหนือกว่าบรรพมาร”

เขาทางหนึ่งพูด ทางหนึ่งเงยหน้ามองฉัตรด้านบน “แต่ว่าตั้งแต่ วันนี้ไป ไม่ว่าเจ้จะคืนชีพกี่ครั้ง ก็ต้องมาอยู่ตรงนี้”

มารจิตแรกเริ่มที่ลมหายใจรวยรินบนฉัตร ในที่สุดสีหน้า เปลี่ยนแปลง

เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะ “เจ้าคืนชีพกี่ครั้ง ข้าก็จะสังหารเจ้าเท่านั้น รับประกันเลยว่าเวลาที่เจ้าอยู่บนโลกทุกๆ ครั้ง จะไม่เกิดหนึ่งลม หายใจ”

“วันนี้เรามาเริ่มครั้งแรกเถอะ”

เขาพูดพลางยกกระบี่ขึ้น แทงทะลุร่างมารจิตแรกเริ่มที่ขยับเขยื้อน ไม่ได้บนฉัตร!