ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1795

การต่อสู้ระหว่างเจ้ามรรคาทั้งหลายยิ่งดําเนินยิ่งรุนแรง สองฝ่าย ก่อนหน้านี้ต่อสู้กันในค่ายกลสิบสองเทพมารสวรรค์ สัมผัสจากภายนอก ยังไม่ชัดเจนพอ

ตอนนี้ค่ายกลสิบสองเทพมารสวรรค์ถูกทําลาย นพยมโลกพินาศ ความน่ากลัวในการต่อสู้ระหว่างผู้ยิ่งใหญ่ระดับมรรคา สั่นสะเทือน จิตใจคนเป็นพิเศษ

ดูเหมือนไม่หนักหนารุนแรง แต่ความจริงทําลายฟ้าดิน

เหล่าเจ้ามรรคาเหมือนอยุ่ในจุดที่สุงไกลซึ่งคนอื่นๆ เอื้อมไม่ถึง

คนอื่นๆ เอื้อมไม่ถึงพวกเขา แต่พวกเขากลับเอื้อมถึงธรรมชาติ ทั้งหมด

ไม่ว่ามหาจักรวาลดั้งเดิม หรือว่าธรรมชาติแห่งใหม่ที่วนเปลี่ยนเก่า ต้อนรับใหม่สร้างขึ้นขณะขึ้นสู่ระดับมรรคา ตอนนี้ต่างสั่นไหวเบาๆ

มารสวรรค์บรรพกําเนิดกับมารสวรรค์ไร้พันธนาไร้ข้อกริ่งเกรงโดย สมบูรณ์ เพียงหวังว่าตัวเองเป็นอิสระ จะได้ลงมือเต็มที่ได้ความเกรง กลัว

กระนั้นการต่อสู้กับการคุมเชิงระหว่างกษัตริย์บูรพาไท่อี้ อามิตาภ พุทธเจ้า เทวกษัตริย์ไร้ประมาณ และพระศรีอริยเมตไตรย เจ้ามรรคาสี่ คนไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น ขณะที่พวกเขาเป็นศัตรูต่อกัน ก็กลายเป็น ม่านกั้น หยุดคลื่นหลงเหลือจากการต่อสู้ของผู้ยิ่งใหญ่สํานักเต๋า

ไม่อย่างนั้น หากรังตกก็ไม่เหลือไข่ เขาดาราทะเลดวงดาว แดน สุขาวดีตะวันตก โถงเซียน หรือแดนสุขาวดีบัวขาวอาจจะโดนลูกหลงไป ด้วย

เมื่อเป็นแบบนี้ สภาพของผู้ยิ่งใหญ่ระดับมรรคาทั้งหลายกลายเป็น ล่องลอยไม่แน่นอน ค่อยๆ มองร่างจริงไม่ออกอีกครั้ง

บนความว่างเปล่า เห็นเพียงประตูหยกกับบัวขาวประจัญหน้ากัน ระฆังโบราณกับบัวเขียวตรึงกําลังกัน

สถานที่ที่ไกลออกไป รูปไท่จี๋รูปหนึ่งกางออก กระบองทองท่อน หนึ่งควงระบํา ต่อสู้กับคันฉ่องดําและมุกกลมเม็ดหนึ่งไม่หยุด

กระจกสีดําย่อมเป็นมารสวรรค์ไร้พันธนา กระบองทองคือวานร

สภาพในตอนนี้ของมารสวรรค์บรรพกําเนิดเป็นมุกกลมๆ ชิ้นหนึ่ง

ของวิเศษชิ้นนี้ผิวไม่เปล่งแสงสี ด้านในไม่สว่างและไม่มืดมัว แต่ โกลาหลพร่าเลือน

มุกโกลาหลเปลี่ยนแปลง บางครั้งยุบกลายเป็นจุดหนึ่งจนเหมือน ไม่มี บางครั้งขยายจนกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต ริมขอบพร่ามัวคล้ายกลุ่ม เมฆ

ตอนนี้รูปไท่จี๋ที่สู้กับมารสวรรค์บรรพกําเนิดก็เปลี่ยนมาจากไท่ซ่าง เหล่าจวิน

สองฝ่ายพัวงพัน ท่านมาข้าไป

รูปไท่จี๋กับกระบองทองร่วมมือกัน ได้เปรียบมั่นคง สะกดคันฉ่องสี ดําสนิทกับมุกโกลาหล

“มหาเทวะถึงจะเพิ่งขึ้นสู่ระดับมรรคา แต่ไม่เกรงกลัวเจ้ามรรคาที่ เกิดขึ้นก่อนฟากฟ้าทั้งหลาย” เฟิงอวิ๋นเซิงยืนข้างเยี่ยนจ้าวเกอ เงยหน้า มองสิ่งที่อยู่บนความว่างเปล่า

“มิผิด” เยี่ยนจ้าวเกอมองสมรภูมิที่สูงไกลแห่งนั้นเช่นกัน

เห็นสองฝ่ายสู้กันรอบหนึ่ง หลังรูปไท่จี๋โจมตีมุกโกลาหลให้ถอย ก็ เปลี่ยนไปโจมตีคันฉ่องสีดําสนิทใบนั้นพร้อมกระบองทอง

กระจกสีดํายากจะต่อต้าน ถอยหนีอย่างหวาดหวั่น

มุกโกลาหลม้วนดินกลับมาใหม่ ทว่าขณะรูปไท่จี๋หมุนวน เหมือน บังเกิดฉากกั้นไร้รูปร่าง ขวางมุกโกลาหลไว้

แม้คนที่ชมดูมองไม่เห็นรายละเอียด แต่เห็นดังนั้นต่างทราบ กระจ่างว่ามารสวรรค์บรรพกําเนิดทําอะไรเจดีย์เหลืองดําฟ้าดินหลิง หลงบนศีรษะเหล่าจวินไม่ได้

ขณะที่มุกโกลาหลได้รับการขัดขวาง รูปไท่จี๋ก็ม้วนกลางอากาศ ม้วนคันฉ่องโบราณสีดําสนิทใบนั้นไว้

กระบองทองสภาวะดุร้าย ฟาดใส่กระจกทันที

มุกโกลาหลสกัดกระบองทอง กระบองทองพลันต่อสู้กับเขา

อีกด้านหนึ่ง รูปไท่จี๋ม้วนคันฉ่องสีดําไว้ไม่ปล่อย รูปปลาหยินหยาง หมุนวน คันฉ่องดําสนิทผิวพลันฝุ่นจับ ไม่ส่องสว่างอีก หนําซ�ายิ่งมายิ่ง ขุ่นมัว

พร้อมกับเวลาที่ผ่านไป บนคันฉ่องถึงขั้นเริ่มปรากฏรอยแตก!

รอยแตกจากเล็กถึงสะดุดตา ขยายใหญ่ไม่หยุด ยิ่งมายิ่งชัดเจน

มุกโกลาหลลอยมาอีกครั้ง กลับยังคงถูกรูปไท่จี๋กั้นไว้ด้านนอก ยาก จะทําร้ายรูปไท่จี๋

กลับกันกรองทองไล่ฟาดตามหลัง ฟาดมุกโกลาหลจนสั่น สภาพที่ โกลาหลไร้ประมาณก็คล้ายจะจางลงหลายส่วนเพราะสาเหตุนี้

บัวเขียวในที่สุดอดทนไม่ไหว สลัดระฆังโบราณพุ่งมา

อามิตาภพุทธเจ้าไม่ได้โจมตีเหล่าจวิน แต่ว่ารวมตัวกับมารสวรรค์ ไร้พันธนา ช่วยมันให้หลุดจากสภาวะโจมตีของเหล่าจวิน

มารสวรรค์บรรพกําเนิดเคลื่อนไหวเหมือนกัน

บัวเขียว มุกโกลาหล คันฉ่องดําเผชิญการโจมตีจากรูปไท่จี๋ กระบองทอง ระฆังโบราณ ต่างจ่ายค่าตอบแทนที่แตกต่าง

บนแท่นบัวสีเขียวมีกลีบดอกแตกร้าวหลุดร่วง สภาพในมุกโกลาหล ราวกับกระจ่างขึ้นมาก บนคันฉ่องสีดําสนิทยิ่งเต็มไปด้วยรอยแตก

มารสวรรค์ไร้พันธนากับมารสวรรค์บรรพกําเนิดทุ่มเทเสียท่า เล็กน้อย ในที่สุดหนีรอดจากการช่วยเหลือของอามิตาภพุทธเจ้าได้

ประตูหยกเขาที่เปลี่ยนมาจากเทวกษัตริย์ไร้ประมาณก็หายไป เช่นกัน

ในที่สุดสงครามใหญ่ก็สงบลง ธรรมชาติจักรวาลที่สั่นไหวค่อยๆ กลับคืนสู่ความสงบ

“อืม ข้ากําลังคิดอยู่ว่ามารสวรรค์บรรพกําเนิดกับมารสวรรค์ไร้ พันธนาจะแทงหอกกลับ ช่วยกษัตริย์บูรพาสังหารอามิตาภพุทธเจ้า หรือไม่” เยี่ยนจ้าวเกอลูบคาง

การแข่งขันระหว่างอามิตาภพุทธเจ้ากับกษัตริย์บูรพาไท่อี้ อามิ ตาภพุทธเจ้ากําจัดพระศรีอริยเมตไตรยก็สามารถชนะได้โดยปริยาย

นอกจากนั้นวิธีการที่ตรงไปตรงมากว่า ย่อมเป็นการกําจัดตัว กษัตริย์บูรพาไท่อี้

ตรงกันข้าม หลักการความจริงก็เหมือนกัน

กษัตริย์บูรพาไท่อี้คิดจะเอาชนะ นอกจากปกป้องพระศรีอริย เมตไตรยแล้วยังมีอีกวิธี และนั่นย่อมเป็นการกําจัดอามิตาภพุทธเจ้า

มารสวรรค์บรรพกําเนิดกับมารสวรรค์ไร้พันธนาคิดจะทําให้มาร สวรรค์ไร้รูปจุติ จําเป็นต้องทําให้อามิตาภพุทธเจ้าไม่อยู่บนโลกนี้ต่อ

พระพุทธเจ้าหลุดพ้นย่อมเป็นวิธีการหนึ่ง แต่ทําให้ท่านหายไปเป็น วิธีการที่สอง…

เฟิงอวิ๋นเซิงหันไปมองเยี่ยนจ้าวเกอที่รู้สึกอับจนหนทางอยู่บ้าง เยี่ยนจ้าวเกอยักไหล่ “ในเงื่อนไขที่จะทําสําเร็จ สองบรรพบุรุษวิถีมาร มิใช่ไม่อาจทําอย่างนี้”

“เมื่อไร้อามิตาภพุทธเจ้า มารสวรรค์บรรพกําเนิดกับ มารสวรรค์ไร้ พันธนาอยู่หรือไม่ ใต้เท้ากษัตริย์บูรพาก็ใช่ว่าจะสนใจ” เยี่ยนจ้าวเกอ

เอ่ย “เพียงแต่เหล่าจวินกับมหาเทวะเรงว่าจะสร้างความลําบากให้พวก

มันต่อ” ถึงแม้จะใช้พวกมากกลุ้มรุม ส่งอามิตาภพุทธเจ้าสู่การดับสูญได้

แต่สมควรต้องจ่ายค่าตอบแทนส่วนหนึ่ง เมื่อไม่มีอามิตาภพุทธเจ้าคอยช่วยเหลือ จอมมารสองตนเผชิญกับ

เหล่าจวินและวานร ยากจะเป็นอิสระมากกว่าเดิม ถ้ามาสวรรค์ไร้รูปจุติอย่างแท้จริงไม่ทัน สภาพของมารสวรรค์

บรรพกําเนิดกับมารสวรรค์ไร้พันธนามีแต่จะเลวร้ายกว่าเดิม ความเสี่ยงในนี้มีมากเกินไป มิสู้หนีก่อนค่อยวางแผนใหม่ นี่บางทีจึงเป็นสาเหตุที่จอมมารสองตนไม่ได้แทงหอกกลับ “นอกจากนี้ความคิดของเหล่าจวินยังยากหยั่งคาด ผู้ใดทราบว่าจู่ๆ

เขาจะเปลี่ยนใจกลางทางหรือไม่” เยี่ยนจ้าวเกอแยกเขี้ยว “สุดท้ายมารสวรรค์บรรพกําเนิดกับมารสวรรค์ไร้พันธนายังรอด

จาภัยพิบัติในวันนี้” เฟิงอวิ๋นเซิงขมวดคิ้ว “พวกมันยังคงมีความหวัง

ม้วนดินกลับมา”

“การวางหมากในวันนี้ วิถีมารสุดท้ายได้กําไรหรือขาดทุนตอนนี้ ยากจะบอก” เยี่ยนจ้าวเกอพูด “แต่ว่าแค่ตอนนี้ ถือว่าขาดทุนอย่างไร้ ข้อสงสัย”

ถึงมารสวรรค์บรรพกําเนิดจะทําลายผนึกออกมาสําเร็จ วิถีมารมีผู้ ยิ่งใหญ่ระดับมรรคาสองคนดํารงอยู่ในเวลาเดียวกัน

แต่ว่ามารสวรรค์สองตนล้วนเสียท่าในการศึกเมื่อครู่

โดยเฉพาะมารสวรรค์ไร้พันธนาเกือบตายลง ไม่ทราบว่าอีกนาน เท่าไหร่ถึงจะฟื้ นพลังมาได้ ถึงขั้นที่ว่าจะกลับคืนสู่สภาวะสูงสุดในอดีต ได้หรือไม่ ก็ต้องทิ้งเครื่องหมายคําถามไว้

มารสวรรค์บรรพกําเนิดที่เป็นปฐมแห่งหมื่นมารและต้นกําเนิดวิถี มารมีชีวิตอยู่ ทิ้งโอกาสผงาดง�าถือกําเนิดขึ้นใหม่ไว้ให้วิถีมาร

แต่ว่าในสถานการณ์ที่มันเองก็เสียท่าครั้งใหญ่ในวันนี้ เกรงว่า โอกาสในการผงาดขึ้นมาใหม่ของวิถีมารจะต้องยืดเวลาไปโดยไร้ จุดสิ้นสุด

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี