ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1804

อยู่ในแดนมายาห้วงฝัน เยี่ยนจ้าวเกอสายตากระจ่าง กําจัดปลอม

คงความจริง เขาก้าวเดินไปด้านหน้า เหมือนขี่พายุทะลายคลื่น แยกหมอกลวง

หลายชั้นตรงหน้าออก ระหว่างหนึ่งก้าว เยี่ยนจ้าวเกอปรากฎขึ้นตรงหน้าหวังก่วน เหมือน

ไม่เห็นแดนมายาในสายตา เขาลดฝ่ามือลง หวังก่วนตรงหน้ากลับเหมือนเงามายา มีเพียงเงาลวง แต่ว่าตัวคนคล้ายไม่ได้อยู่ที่นี่ ฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอกกําลังจะข้ามร่างหวังก่วน เหมือนโดนใส่

ความว่างเปล่า “วันนี้ตื่นจากฝันแล้ว ไฉนจึงยังหลับอีก” เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้ามั่นคง

ดุจเดิม ฝ่ามือหยุดกลางอากาศ กดบนศีรษะของเงาลวงนั้น ในใจกลางฝ่ามือเขาเหมือนบังเกิดวังวนกลุ่มหนึ่ง

วังวนหมุนวน กวนคนไอหมอกรอบๆ เงามายาชั้นแล้วชั้นเล่าลอย ขึ้น จากนั้นถูกดูดไปรวมที่ใต้ฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอ!

ฝ่ามือเยี่ยนจ้าวเกอตอนนี้ตบลงต่อ ‘หวังก่วน’ ที่อยู่ใต้ฝ่ามือ ปลอดภัยไร้เรื่องราว

หากในไอหมอกรอบๆ กลับแว่งเสียงครางหนักๆ คําหนึ่ง

หวังก่วนตัวจริงร่างกายโซเซสั่นไหว ทั่วทั้งร่างเหมือนระลอกน�า ส่ายวูบวาบไม่หยุด

เขากัดฟัน มือหนึ่งประสานมุทราตั้งอยู่ข้างหน้าทรวงอก อีกมือ หนึ่งชี้หว่างคิ้วของตัวเอง

หว่างคิ้วเขาแยกออก จากนั้นขยายใหญ่ ร่างของหวังก่วนถูก ทําลายเป็นผุยผงตาม

การเคลื่อนไหวเป็นการฆ่าตัวตาย แต่กลับเปลี่ยนจริงเป็นปลอม ความจริงกลายเป็นมายา หมายจะลบเลือนอาการบาดเจ็บของจริงที่ตน ได้รับทิ้งไป

กระนั้นถึงหวังก่วนจะพยายามเต็มที่ ก็ยังคงสัมผัสได้ว่าพลังอัน ยิ่งใหญ่ของเยี่ยนจ้าวเกอส่งมาไม่ขาดสาย พร้อมทําลายพลังชีวิตของ เขา

เทวกษัตริย์มหานิมิตแห่งโถงเซียนผู้นี้สูดหายใจลึกคําหนึ่ง สายตา

แน่วแน่ แทบเป็นในเวลาเดียวกัน ‘หวังก่วน’ ที่เป็นเงามายาตรงหน้าเยี่ยน

จ้าวเกอ วินาทีนี้ลงมืออย่างเหี้ยมหาญ! มายาตอนนี้กลายเป็นความจริง ของปลอมเปลี่ยนเป็นของจริง หวังก่วนเสี่ยงอันตราย ยกสองฝ่ามือขึ้น โจมตีใส่กลางท้องเยี่ยน

จ้าวเกออย่างเหนือความคาดหมาย กระนั้นเยี่ยนจ้าวเกอยืนที่เดิมเคลื่อนไหวไม่เคลื่อนไหว เมฆมงคล

รอบๆ ตัวปกป้อง ทําให้ฝ่ามือของหวังก่วนแตะตัวเขาไม่ได้ หวังก่วนใบหน้าเยือกเย็น ฝ่ามือสองข้างสั่นไหวเหมือนระลอกน�า

อีกครั้ง หมายจะเปลี่ยนเมฆมงคลของเยี่ยนจ้าวเกอให้กลายเป็นของ

ปลอม เพื่อเปิดทางให้แก่การโจมตีของตัวเอง แม้เขาจะทราบว่าตัวเองไม่มีโอกาสแล้วก็ตาม… การเคลื่อนไหวของเยี่ยนจ้าวเกอยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เพียงยืนนิ่ง

กับที่ จากนั้นก็ยื่นฝ่ามือตบลง ครั้งนี้หวังก่วนหลบไม่พ้น ถูกเยี่ยนจ้าวเกอฟาดกะโหลกแตก!

หมอกลวงที่ครอบคลุมโถงเซียนสลายไปในพริบตา

“มิสู้หลับไหล มิสู้หลับไหล…” เสียงของหวังก่วนกลายเป็นเหนื่อย ล้าเกียจคร้านอีกครั้ง จากดังเป็นเบา ค่อยๆ เงียบไป

เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยอย่างราบเรียบ “โชคดี”

หลังจากส่งฉวีซูพุทธะอันดับหนึ่งแห่งแดนสุขาวดีบัวขาวสู่การดับ สูญตั้งแต่แปดร้อยปีก่อน เยี่ยนจ้าวเกอวันนี้สังหารหวังก่วนผู้เป็นมหา ชาลอันดับหนึ่งแห่งโถงเซียน

สองผู้มีพรสวรรค์เส้นทางนอกรีต ต่างเป็นศัตรูคู่อริต่อกัน ตอนนี้ ตกตายด้วยมือของคนคนเดียวกัน

เซียนสวรรค์มหาชาลคนอื่นๆ ในโถงเซียน ขณะที่หวังก่วนต่อสู้ กับเยี่ยนจ้าวเกอ พากันหนีเอาตัวรอด

แต่ว่าพวกเขาเพิ่งมีการเคลื่อนไหว ตรงหน้ามีเงาคนส่ายวูบ ปรากฏร่างของเยี่ยนจ้าวเกอ!

ตรงหน้าทุกคนล้วนไม่ว่างเปล่า

อินเจียวจักรพรรดิไท่ส่วยประจําปีมองเยี่ยนจ้าวเกอตรงหน้า ใบหน้าฉายแววสะท้อนใจ “วันนี้ในที่สุดก็มาถึงแล้ว”

“ตราพลิกฟ้าของอาจารย์ท่าน ท่านรับไว้เถอะ” เยี่ยนจ้าวเกอพูด จบ ก็ยกฝ่ามือขึ้น

เหมือนกับยกตราประทับอันใหญ่ชิ้นหนึ่ง และเหมือนยกฟ้าดิน แห่งหนึ่งขึ้น

จากนั้นฟ้าถล่มดินทลาย ท้องฟ้าพุ่งลง สองลักษณ์พลิกคว�า โลก ธรรมชาติเหมือนถูกพลิก

ไม่ว่าอินเจียวจะหลบอย่างไร คล้ายยากจะหนีพ้นจากอานุภาพฟ้า ดินพลิกคว�านี้