ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1818

มหาวิทยราชมยุรีใช้แสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีกวาดล้างใต้หล้า โด่งดังมา หมื่นปี

แสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีของท่านสาดลง เหมือนปัญจธาตุในธรรมชาติ จักรวาลม้วนตัวพร้อมกัน ราวกับผู้ปกครองธรรมชาติ ทําให้ผู้คนยาก ทานความแหลมคม

กษิติครรภโพธิสัตว์ยังมีฉวีซูกระบี่พุทธะเปิดประตูสังสารวัฏ กระตุ้นแรงกกรรมของอีกฝ่าย ทําให้อีกฝ่ายตกสู่สังสารวัฏ

แสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีของมหาวิทยราชมยุรีเกี้ยวกราดตรงไปตรงมา กว่ามาก ยามใช้เหมือนกับธรรมชาติฟ้าดินสะกด

ศัตรูที่ทนทานไม่ได้ จะถูกแสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีดูดไว้ในพริบตา แทบ ไม่มีพื้นที่โต้ตอบ

ถ้าเขาขึ้นสู่ระดับมรรคา แสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีหมุนวน จะกระตุ้น ให้ปัญจธาตุในธรรชาติประสานเสียงด้วย

ดังนั้นตอนนี้ฟ้าดินเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ระดับ สุดยอดในตอนนี้ล้วนสัมผัสได้ ทราบว่าในที่สุดมหาวิทยราชมยุรีก็เริ่ม ก้าวเท้าก้าวสุดท้าย ทะลวงสู่ระดับมรรคาแล้ว

นี่แทบบ่งบอกถึงเรื่องอีกเรื่องหนึ่ง

มารสวรรค์ไร้พันธนาที่เกือบตกตายในวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่นพ ยมโลกในอดีต ปัจจุบันในที่สุดก็ฟื้ นตัวกลับมา

หลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่นพยมโลกหลายพันปี เหตุเปลี่ยนแปลง ครั้งใหญ่ที่ส่งผลต่อสรรพชีวิตในธรรมชาติทั้งหมดรอบใหม่ เปิดม่าน อย่างเป็นทางการ

“อาจารย์อาเยี่ยนยังไม่ได้ออกฌาน” เฟิงอวิ๋นเซิงเอ่ยขึ้น

“ไม่เป็นไร” เยี่ยนจ้าวเกอส่ายหน้า ออกจากฟ้าเหนือฟ้า ผละจาก สวรรค์จู๋ลั่วหวงเจีย มาถึงความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดนอกเขตแดนอันกว้าง ใหญ่ไพศาลพร้อมเฟิงอวิ๋นเซิง

ตอนนี้เห็นได้ว่า ทุกที่ทางต่างมีแสงสว่างห้าสีไหลเวียนไม่หยุด สาด ส่องจักรวาลอันว่างเปล่าที่มืดมิด

ในจักรวาลแต่ละแห่งรวมถึงสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจีย โลกจํานวนมาก ถึงกับปรากฏเค้าลางบิดเบี้ยว เหมือนกําลังแยกออกกลายเป็นสภาพ ปัญจธาตุแรกเริ่ม

กระนั้นในสวรรค์สํานักเต๋ามีค่ายกลขนาดมหึมาหลายค่ายลอยขึ้น ครอบคลุมจักรวาลหลายชั้นทันที

ค่ายกลจํานวนมากเชื่อมต่อกันกลายเป็นส่วนรวม คุ้มครองสวรรค์ สํานักเต๋าทั้งหมด

สภาพปัญจธาตุพลังทลายในโลกแต่ละใบพลันสงบลง

ในเมื่อเดาได้ว่ามหาวิทยราชมยุรีอาจจะมีการเคลื่อนไหว ยอดฝีมือ ผู้ยิ่งใหญ่สํานักเต๋าเช่นพวกเยี่ยนจ้าวเกอย่อมเตรียมตัวไว้ก่อน

ค่ายกลสะกด ขณะเดียวกันก็มีคนคอยดูแลปกป้อง ทําให้โลกสํานัก เต๋าไม่ถึงกับได้รับผลกระทบ

มหาจักรวาลเป็นเช่นนี้ ในธรรมชาติขมุกขมัวที่อยู่ตรงกันข้าม โลก จํานวนมากที่สํานักเต๋ายึดครองสร้างไว้ ก็เป็นเหมือนกัน

“พวกเราออกเดินทางเถอะ” เยี่ยนจ้าวเกอเห็นดังนั้น วางใจลง ร่วมทางกับเฟิงอวิ๋นเซิง ร่างกายเคลื่อนย้ายเปลี่ยนเป็นมายาในมิติเวลา เป้าหมายคือตําแหน่งที่มาของการเปลี่ยนแปลใหญ่โตนี้

อีกด้านถึงแม้จะมีผู้ยิ่งใหญ่ระดับมรรคาช่วยอําพราง แต่วานร กษัตริย์บูรพาไท่อี้ พระศรีอาริย์ต่างก็ถูกสะกิดให้เคลื่อนไหว

ตําแหน่งที่มหาวิทยราชมยุรีอยู่ในตอนนี้ สุดท้ายก็ซ่อนไม่ได้

ร่างเยี่ยนจ้าวเกอค่อยๆ โผล่ขึ้นในความว่างเปล่า กวาดมองรอบๆ บนใบหน้าเกิดรอยยิ้มล�าลึกอย่างมิอาจควบคุม

“เหอะๆ โถงเซียน…”

อาณาบริเวณที่อยู่ในตอนนี้ เด่นชัดว่าเป็นอวกาศที่โถงเซียน ปกครองยึดไว้ก่อนจะพินาศ

“จุดจบในอดีต เป็นจุดเริ่มต้นของวันนี้? หรือว่าผู้ที่ช่วยมหาวิทย ราชมยุรีครั้งนี้ ให้มหาวิทยราชมยุรีติดค้างน�าใจเป็นเทวกษัตริย์ไร้ ประมาณ?” บุรุษผมดําคนหนึ่งที่ร่างกายสูงชะลูด ใบหน้าเย็นชา โผล่ ขึ้นด้านข้างเยี่ยนจ้าวเกอ

เป็นเนี่ยจิงเสิน!

ถึงเขาจะขึ้นสู่ระดับมหาชาลได้ในระยะเวลาสั้นๆ เพราะเทพมาร กรอกศีรษะของนพยมโลก แต่ว่าหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่นพยมโลก เขาที่กําจัดมารเกิดใหม่ ชําระล้างตัวเองอีกครั้ง ก็เดินบนเส้นทางของ ตัวเองเหมือนเฟิงอวิ๋นเซิง

ตอนเป็นมาร เขาคือมารทองแกที่แกร่งที่สุดเท่าที่ประวัติศาสตร์ เคยมีมา ถึงขั้นกล่าวได้ว่าเป็นสุดยอดมารที่ความสามารถการรบซึ่ง หน้าแข็งแกร่งที่สุด และเทพมารมหาชาลที่เข่นฆ่าได้เด็ดขาดที่สุด

ปัจจุบันเป็นหนึ่งในผู้ฝึกกระบี่ที่แข็งแกร่งที่สุดตั้งแต่ประวัติศาสตร์ เคยมีมาของสํานักเต๋า เหนือกว่าจักรพรรดิจื่อเวยที่ครอบครองบรรพ ครรภ์ก่อนกําเนิดเหมือนกัน กับอวี้ติ่งจินหยินผู้ยิ่งใหญ่หยกพิสุทธิ์

ผู้ที่เทียบกับเขาได้ มีแต่เทวกษัตริย์วิเศษคณานับหลังจากฝึกฝน คัมภีร์โกลาหลสูญเป็นผลสําเร็จ

รวมถึงสตรีอารภรณ์เขียวที่ข้างกายเขาด้วย

“ในที่สุดพวกเราก็มีเวลาจับมือเคียงบ่าเคียงไหล่กัน” เยี่ยนจ้าวเก อมองเนี่ยจิงเสินกับอวี่เย่ที่อยู่ด้านข้างพลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม