ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1819

ด้านจํานวนผู้เข้มแข็งระดับมรรคา สองฝ่ายเกิดสถานการณ์สี่ต่อ สามอย่างเลือนราง

อามิตาภพุทธเจ้าเป็นอิสระ ลุกถอยเคลื่อนไหวได้ตามใจ ไม่เพียง คุกคามพระศรีอริยเมตไตรย ขณะเดียวกันก็คุ้มครองมหาวิทยราชมยุรี ทางอ้อม ทําให้ผู้เข้มแข็งมหาชาลสํานักเต๋ามิอาจไม่ดําเนินการด้วย ความระมัดระวัง

ผู้เข้มแข็งสูงส่งระดับมหาชาลของผู้สืบทอดสํานักเต๋าในปัจจุบัน รวมตัวกันคับคั่ง คนที่งัดข้อกับมหาวิทยราชมยุรีได้ตรงๆ มีไม่ต�ากว่า หนึ่งคน

ดังนั้้นวันนี้เหล่าพุทธะแห่งแดนสุขาวดีตะวันตกจึงไม่มา

แต่ว่าร่องแยกทางธรรมชาติระดับมรรคากับระดับเซียน ลบเลือน ความได้เปรียบอันเด็ดขาดของผู้สืบทอดสํานักเต๋าในด้านระดับมหา ชาล

ถึงแม้เจ้ามรรคาเจียอิ่นอามิตาภพุทธเจ้าที่แล้วมาจะสงบนิ่ง น้อย ครั้งจะฆ่าสัตว์ตัดชีวิต แต่ว่าคนในสํานักเต๋าไม่มีทางสงสัยในพลังของ เจ้ามรรคาคนหนึ่ง

อามิตาภพุทธเจ้าก็มิใช่ไร้ความกังวลเลย

ในความว่างเปล่าที่แดนสุขาวดีตะวันตกอยู่ ตอนนี้มีปราณพิฆาต ไร้สิ้นสุดเดี๋ยวสูญหายเดี๋ยวปรากฏ

แสงทองกับหมอกเหลืองเหมือนลวงคืนสู่จริง กลายเป็นเจตจํานง กระบี่แน่นขนัด ทําให้ความสงบบริสุทธิ์ของแดนสุขาวดีไม่คงอยู่อีก

ต้นโพธิ์ ดอกบัว แสงสีของสารีริกธาตุริบหรี่ลง

พวกทีปังกรพุทธะที่อยู่ด้านในรู้สึกได้ว่าความเย็นพรั่งพรู เหมือน รังสีสังหารกรายศีรษะ

ค่ายกลลงทัณฑ์เซียนของผู้สืบทอดสํานักเต๋าสั่งสมสภาวะรอปล่อย ออก

เกิดอามิตาภพุทธเจ้าเล็งเป้าหมายลงมือต่อเหล่าเซียนสํานักเต๋า ค่ายกลลงทัณฑ์เซียนจะลงไปยังแดนสุขาวดีตะวันตก สังหารเหล่า พุทธะตาต่อตาฟันต่อฟันทันที

ในเวลาปกติ อามิตาภพุทธเจ้าสมควรไม่หวั่นเกรงการคุกคาม เช่นนี้

แต่ว่าเรื่องราวในวันนี้เกี่ยวพันถึงความสําเร็จล้มเหลวของ สถานการณ์ใหญ่ในอนาคต ถ้าสภาพถึงเวลามิอาจไม่ตัดสินใจจริงๆ ท่านจะหวั่นเกรงค่ายกลลงทัณฑ์เซียนหรือไม่ คนในสํานักเต๋าไม่กล้า รับประกัน

เหมือนอย่างวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่นพยมโลกในปีนั้น ในห้วงเวลา สุดท้าย เทวกษัตริย์ไร้ประมาณตัดสินใจเด็ดขาด ไม่สนใจการคุกคาม ของค่ายกลลงทัณฑ์เซียนต่อโถงเซียน ต้องการขัดขวางพวกเยี่ยนจ้าว เกอและวานรให้จงได้

ความพินาศของโถงเซียนในภายหลังพิสูจน์ว่า การเลือกของเท วกษัตริย์ไร้ประมาณเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

เพียงแต่ว่าตอนนั้นเขายังถูกพระศรีอาริย์ขวางไว้ สุดท้ายปล่อยให้ ผู้สืบทอดสํานักเต๋าทําสําเร็จ วานรขึ้นสู่ระดับมรรคา

ดังนั้นถึงเวลาไม่ต้องใช้ค่ายกลลงทัณฑ์เซียนลงมือ โถงเซียนก็มี ชะตาต้องพินาศ

ในฐานะหนึ่งในเจ้ามรรคาที่เกิดในอากาศโกลาหลก่อนที่ธรรมชาติ

จะถูกผ่าเปิด เก่าแก่ที่สุดในฟ้าดิน การตัดสินใจในห้วงเวลาสําคัญของ

อามิตาภพุทธเจ้า ย่อมไม่มีทางลังเลมากไปกว่าเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ โดยเฉพาะตอนนี้ท่านยังตามหลังกษัตริย์บูรพาไท่อี้ ‘แต่ละฝ่ายต่างมีความลําบากของตัวเอง อามิตาภพุทธเจ้าก็ไม่

ผ่อนคลายเช่นกัน’ ถึงแม้จะเผชิญกับบัวเขียวดอกนั้น เซียนสวรรค์มหาชาลสํานักเต๋า

กดดันมหาศาล แต่ว่าทุกคนไม่มีความคิดถอยหนี พวกเยี่ยนจ้าวเกอต่างเงยหน้ามองไปบนความว่างเปล่า ที่แห่งนั้นนอกจากอามิตาภพุทธเจ้า ยังมีเจ้ามรรคาหกคนกําลังทํา

ศึกใหญ่ ถึงแม้จะดูเหมือนไม่รุนแรง แต่นั่นความจริงเป็นศึกใหญ่น่าสะพรึง

ทําลายล้างฟ้าดิน ในระหว่างการต่อสู้ ค่อยปรากฏความแตกต่างของความได้เปรียบ

เสียเปรียบ การต่อสู้ระหว่างมารสวรรค์บรรพกําเนิดกับกษัตริย์บูรพาไท่อี้ ยัง

มองอะไรไม่ออก

ศึกใหญ่ของวานรกับเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ ต่างฝ่ายต่างมีจู่โจม ตั้งรับ ยากแบ่งแยกสูงต�าชั่วขณะ

ทว่าการต่อสู้ของพระศรีอริยเมตไตรยกับ มารสวรรค์ไร้พันธนา สภาพกลับเริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง

พระศรีอริยเมตไตรยค่อยๆ ยิ่งมายิ่งได้เปรียบ

‘ภัยพิบัติแห่งนพยมโลกในตอนนั้น มารสวรรค์ไร้พันธนาเกือบตก ตาย ผลกระทบดูเหมือนล�าลึกกว่าที่คาดไว้’ ทุกคนเห็นดังนั้น เริ่มแน่ใจ ‘ถึงปัจจุบันจะฟื้ นฟู แต่ว่าเทียบกับจุดสูงสุดในอดีต ยังคงมีระยะห่าง…’

ถ้ามิใช่กริ่งเกรงว่าอามิตาภพุทธเจ้าอยู่ด้านข้าง ต้องระวังตัว ตลอดเวลา ความได้เปรียบของพระศรีอริยเมตไตรย เกรงว่าจะชัดแจ้ง กว่าเดิม

เวลาผ่านไป ประตูหยกก็เหมือนเริ่มตั้งรับมากกว่าโจมตีเพราะการ จู่โจมจากกระบองสีทอง

บัวเขียวบนความว่างเปล่าหมุนวนเล็กน้อย ชั่วขณะที่ลางเรือน เหมือนเข้าใกล้ประตูหยกกับคันฉ่องดํามากขึ้นส่วนหนึ่ง