ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1824

ในประตูหยก เงาร่างสายหนึ่งลอยอยู่อย่างเลือนราง

ดวงตาที่ราบเรียบหน้าเกรงขาม รวมหมื่นปรากฏการณ์คู่หนึ่ง สบตากับเยี่ยนจ้าวเกอเงียบๆ

เงาร่างนั้น เยี่ยนจ้าวเกอเห็นภาพเหมือนมามากแล้ว

ไม่ว่าศิษย์ผู้สืบทอดสํานักเต๋าคนใด ล้วนเคยเห็นภาพวาดมา

มหาเทวะกษัตริย์แห่งหยก!

ตัวตนอันดับหนึ่งแห่งสํานักเต๋า ถึงขั้นมีความเป็นไปได้สุดขีดว่า เป็นอันดับหนึ่งแห่งมหาชาลหลังบรมครูสามพิสุทธิ์หลุดพ้นซึ่งผู้คนต่าง ยอมรับ

ชื่อเต็มคือ มหาจักรพรรดิหยกวิสุทธิธรรมวิเศษอนันตไพศาลผู้เลิศ ล�าแห่งราชวังทองนภาไร้ประมาณ หรือว่ามหาจักรพรรดิหยกพิสุทธิ์ จอมจักรพรรดิสวรรค์มหาเทวกษัตริย์หยกผู้ทรงเมตตาจอมเทวะเหนือ นภาลัย หรือว่าจอมจักรพรรดิสวรรค์

หลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ ก็ไม่เคยปรากฏตัวขึ้นมาอีก

ดังนั้นลูกศิษย์สํานักเต๋าในปัจจุบัน จึงได้แต่เคารพรูปวาด ทราบ ลักษณะที่เขาแสดงออกมาในภายนอก กลับไม่เคยเห็นตัวจริง

เยี่ยนจ้าวเกอไม่เพียงแต่เคยเห็นภาพวาด ยิ่งเคยเห็นตัวจริง

เพียงแต่มิใช่บนโลกใบนี้

แต่เป็นชาติก่อนของเขา ตอนเป็นวิญญาณหอของหอเก็บหนังสือ วังเทพ

ตอนนั้นมหาเทวะกษัตริย์แห่งหยก เป็นผู้ปกครองวังเทพ!

ทว่าวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ในภายหลังก็มีที่มาจากตรงนี้เช่นกัน

“ยุคโบราณตอนกลาง ท่านช่วยพระยูไล นี่เป็นการตอบแทนที่พระ ยูไลมอบให้ท่านหรือ?” สายตาของเยี่ยนจ้าวเกอเคลื่อนไปมาระหว่าง ประตูใหญ่หยกขาวและร่างธรรมยูไล

ยุคไซอิ๋วโบราณตอนกลาง วังเทพกับแดนอภิรดีศูนย์กลาง ติดต่อกัน ช่วยเหลือพุทธตะวันตกเข้าสู่ตะวันออก

มหาเทวะเสมอฟ้าใช้หนึ่งกระบองพิฆาตฟ้า อาละวาดบนวังเทพ ก็ มีที่มาจากตรงนี้

ผลคือเข้าสู่อาณาเขตยิงเกาทัณฑ์ของพระยูไล

สุดท้ายศาสนาพุทธรุ่งเรืองในยุคโบราณตอนกลาง เจ้ามรรคาจุ่นถี หรือว่าพระยูไลนําหน้าคนอื่นอื่นๆ ก้าวเท้าก้าวสุดท้ายสําเร็จ หลุดพ้น จากโลกใบนี้

หยางเจี่ยนกับนาจามองกษัตริย์ตราผู้หน้าเกรงขามที่ในที่สุดก็เผย ร่างจริงออกมาในประตูหยกผู้นั้นด้วยสีหน้าซับซ้อน

“ท่านเหมือนพระศรีอริยเมตไตรยในตอนนั้น ถูกปิดตายประตู ใหญ่ที่เชื่อมไปยังระดับมรรคาในสถานการณ์ปกติ จึงผลักเรือตามน�า รับเศษศิลามนุษย์กําเนิดที่แดนสุขาวดีตะวันตกเสนอให้ เปลี่ยนไปเดิน เส้นทางนอกรีต?” หยางเจี่ยนขมวดคิ้วถาม “ยังคิดใช้ศิลาฟ้ากําเนิด ชําระล้างผู้สืบทอดสํานักเต๋าทั้งหมด ให้ถูกท่านปกครองต่อไป เพื่อมอบ พลังศรัทธาให้ท่าน?”

“โชคดีพวกจักรพรรดิจื่อเวย เทวกษัตริย์ไท่อี้ผู้ช่วยให้รอด มหา เซียนเจิ้นหยวน เจ้าแม่หวังหมู่ขัดขวาง ทําให้ท่านไม่สมความ ปรารถนา” นาจาอยู่ต่อหน้าเงาร่างที่คุ้นเคยหากแปลกหน้านี้ ดวงตาลุก เป็นไฟ กัดฟันกรอดๆ “น่าเสียดาย พวกเขาก็ประสบภัยตกตายเพราะ เหตุนี้เช่นกัน”

กษัตริย์ผู้น่าเกรงขามในประตูหยกเวลานี้ในที่สุดก็เอ่ยขึ้น “ไม่น่า เสียดาย พวกเขาได้แสดงประโยชน์ที่สมควรมีแล้ว”

ขณะฟังคําพูดที่เหมือนชมเชยนี้ เยี่ยนจ้าวเกอกลับเผยสีหน้าเยาะ เย้ย “สําหรับท่านเป็นเช่นนี้ เป็นเพราะพลังศรัทธาเส้นทางนอกรีต เดิม ทีเป็นวิธีการที่เป็นเป้าหมายรองลงไปของท่าน”

“เส้นทางนอกรีตขึ้นสู่ระดับมรรคา ที่แล้วมามิใช่เป้าหมายของ ท่าน และมิใช่การกระทําจนปัญญาที่ไร้ตัวเลือกอื่น ก็แค่ปิดฟ้าบังทะเล ปิดบังหูตาของคนเพื่อเป้าหมายในใจจริงๆ ของท่าน”

เยี่ยนจ้าวเกอมองมหาเทวะกษัตริย์แห่งหยกตรงๆ “แน่นอนว่าได้ แย่งชิงคุณสมบัติด้านพลังที่มากพอในการขึ้นสู่ระดับมรรคาเช่นกัน ท่านจึงมีเวลาเต็มเปี่ ยม และพลังที่กล้าแข็งงัดข้อกับเจ้ามรรคาคนอื่นๆ ควบคุมโชคชะตาด้วยมือท่าน สนับสนุนเป้าหมายสุดท้ายที่ท่านวางไว้”

“ถอยไปยังเป้าหมายรอง ต่อให้เป้าหมายแรกไม่สําเร็จจริงๆ ท่านก็ เป็นเจ้ามรรคาคนหนึ่ง อยู่เหนือสรรพสัตว์และเหล่าเซียน”

นาจามองมหาเทวะกษัตริย์แห่งหยกในประตูหยกด้วยความสั่น สะท้าน