ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1825

เทวกษัตริย์ไร้ประมาณไม่ยอมรับไม่ปฏิเสธคําพูดของเยี่ยนจ้าวเกอ เขายืนอยู่ด้านในประตูใหญ่หยกขาว สีหน้าสงบนิ่งไร้ระลอก

ขณะมองเยี่ยนจ้าวเกอ เทวกษัตริย์ไร้ประมาณแบมือ บนฝ่ามือ พลันเพิ่มเบาะกลมใบหนึ่ง

ผู้สืบทอดสํานักเต๋าเช่นหยางเจี่ยนกับนาจาเห็นเบาะกลมนั้น สายตาต่างคมกริบ

นั่นเป็นของวิเศษที่เทวกษัตริย์เต๋าแห่งเอกพิสุทธิ์เคยพกติดตัวก่อน หลุดพ้น เบาะวายุอัคคี!

เหมือนกับหยกหรูอี้ไตรรัตนะที่เทวกษัตริย์บรรพกําเนิดเหลือไว้ และกระบี่แหนเขียวที่เทวกษัตริย์รัตนวิเศษทิ้งไว้ หลังเทวกษัตริย์เต๋า หลุดพ้น ก็ได้ทิ้งของวิเศษไว้เช่นกัน

ของวิเศษเหล่านี้โดยพื้นฐานต่างกลับคืนสู่วังดุสิต มีไท่ซ่างเหล่าจ วินเป็นผู้ครอบครอง

แต่ว่าในนี้กลับมีชิ้นหนึ่งหายไปด้านนอก คือเบาะวายุอัคคี

เพียงแต่ก่อนหน้านี้หลังจากมหาเทวะกษัตริย์แห่งหยกได้เบาะกลม วายุอัคคี ก็เก็บเป็นความลับมาโดยตลอด มรดกของสามพิสุทธิ์หลุดซึ่ง หลุดพ้นไปแล้ว คนอื่นๆ ไม่รู้ว่ามีอะไร เหล่าจวินไม่สนใจ จึงไม่เคยมีใคร ทราบ

ปัจจุบันของวิเศษชิ้นนี้ได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกครั้ง โผล่ขึ้น ด้านหน้าพวกหยางเจี่ยน ทําให้พวกเขารู้สึกซับซ้อนกว่าเดิม

ถึงเพียงแค่เพิ่งได้ยินคําพูดบางตอน แต่ว่าคนอย่างหยางเจี่ยน ลู่ยา เต้าจวิน ก็ค่อยๆ เข้าใจเรื่องราวตั้งแต่เริ่มจนจบ

เป็นเบาะวายุอัคคีที่ก่อให้เกิดเรื่องราวมากมายภายหลัง

และนําคนหนุ่มผู้น่าอัศจรรย์คนนั้นมายังโลกใบนี้

เยี่ยนจ้าวเกอ

เพียงแต่อาจจะใช้คําเรียกอื่น?

“อยู่ที่นั่น ข้าเองก็ชื่อเยี่ยนจ้าวเกอ ทั้งมีหน้าตาแบบนี้” เหมือนกับ ทราบว่าพวกเขาคิดอะไรในใจ เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวยิ้มๆ ด้วยน�าเสียง ผ่อนคลาย

เขาไม่ได้หันหน้ากลับ หากมองดูเบาะวายุอัคคีในมือเทวกษัตริย์ไร้ ประมาณ

เบาะเดี๋ยวม้วนเดี๋ยวแผ่ขณะที่หมุน มีเงาคนโผล่ขึ้นด้านบน

รอยยิ้มสลายไปจากใบหน้าเยี่ยนจ้าวเกอ มองดูเทวกษัตริย์ไร้ ประมาณกับเงาร่างบนเบาะกลมนั้นอย่างเย็นชา

สั่วหมิงจางไม่สนใจความจริงที่เทวกษัตริย์ไร้ประมาณเป็นมหาเท วะกษัตริย์แห่งหยกเท่าใด จึงไม่ได้สะท้อนใจเท่าพวกนาจาและลู่ยา เต้าจวิน

แต่ว่าตอนนี้พอเห็นเงาร่างนั้น สั่วหมิงจางลมหายใจชะงักเล็กน้อย

นั่นเป็นบุรุษหนุ่มคนหนึ่ง หน้าตาเหมือนกับเยี่ยนจ้าวเกอไม่ ผิดเพี้ยน!

บุรุษสวมกางเกงขายาว ใส่เสื้อแขนสั้น รูปแบบการแต่งกายทําให้ พวกสั่วหมิงจางรู้สึกประหลาดพิกล

ผมของเขาสั้น กลับเหมือนสั่วหมิงจาง แต่ว่าผมสั้นของสั่วหมิงจาง เป็นของประหลาดในโลกนี้อยู่แล้ว

ตัวเยี่ยนจ้าวเกอปัจจุบันก็ผมสั้นเช่นกัน แต่เทียบกับสั่วหมิงจาง แล้วยังเป็นผมยาวครึ่งหนึ่ง

ขณะมองตนเองที่ใส่กางเกงยีนส์ เสื้อทีเชิ๊ต ผมสั้นเตียน เยี่ยนจ้าว เกอสีหน้าไร้อารมณ์

ในมือเขาเพิ่มกรอบรูปกรอบหนึ่ง คนที่อยู่บนภาพ กลับแต่งตัว เหมือนตัวเองคนตรงหน้าไม่ผิดเพี้ยน

นั่นเป็นกายเนื้อในโลกสีน�าเงินของเขา!

“ถูกท่านใช้เบาะวายุอัคคีม้วนกลับมาแล้วจริงๆ ด้วย” เยี่ยนจ้าว เกอจับจ้องเทวกษัตริย์ไร้ประมาณและกายเนื้อในชาติก่อนของตน

ตามหลักทฤษฎีแล้ว เยี่นยจ้าวเกอในตอนนี้สามารถเปลี่ยนแปลง ลักษณะร่างกายของตนได้ตามใจชอบ หรือเปลี่ยนกลายเป็นต้นไม้ต้น หนึ่ง ดอกไม้ดอกหนึ่ง หญ้าเส้นหนึ่ง ภูเขาลูกหนึ่ง

เพียงแต่ว่าจะถูกคนอื่นๆ โดยเฉพาะผู้เข้มแข็งระดับเดียวกันมอง จริงปลอมลวงแท้ออก ถ้าหากเป็นการเปลี่ยนแปลงวรยุทธอย่างวิชา แปดเก้า คนอื่นๆ ยากจะแยกแยะ

เขาในปัจจุบันถอดร่างกายเนื้อไปนานแล้ว ผลักเปิดประตูเซียน จิตกายประสานรวมกับการเปลี่ยนแปลงเปลือกร่าง มิใช่ร่างเลือดเนื้อ อีก

แต่ว่าตอนนี้เยี่ยนจ้าวเกอมองกายเนื้อชาติก่อนของตัวเอง กลับ สัมผัสได้ว่าระหว่างพวกเขามีการเชื่อมต่อกันอยู่